امام علي(ع) مي‌فرمايند: "من احد منان الغضب لله قوي علي قتل اسداء الباطل" آن كس كه براي خدا به خشم و خروش مي‌آيد، سرانجام بر دشمنان باطل گراي خويش فائق آيد.

به گزارش خبرنگار دين و معارف اسلامي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، خشم و غضب از غرايض نهفته در وجود آدمي است كه در صورت استفاده صحيح مي‌تواند حسن اجراي تعهدات و وظايف آدمي را تضمين نموده و او را در رسيدن به كمالاتي كه لياقت آن را دارد ياري رساند.

اگر چنين انگيزه‌اي جنبه الهي به خود گرفت،‌ يعني انسان خداباورانه غضبناك شد، خواهد توانست در قلمرو مسووليت خويش موفق شده، عوامل و موانع ركود معنوي را از پيش رو بر دارد. به همان اندازه كه خشم و غضب در كفر نفساني آن خطرناك است كه گويا "شعله‌اي از شعله‌هاي شيطاني" يا "نوعي از جنوب و ديوانگي " بوده، در بعد الهي آن ارزشمند و مقدس است.

آن چنان كه امام علي(ع) خشم ابوذر را نسبت به حاكمان غاصب ستوده و به عنوان عامل نيرومندي در ستيز با باطل و عليه بر باطل مداران مورد توجه قرار مي‌دهد.

در منطق قرآن كريم، پيامبر (ص) و ياران به "اشداء علي الكفار" ستايش شد از آن جهت كه نسبت به كافران و حق ستيزان، سخت‌گير و به شدت رفتار مي‌كردند.

بنابراين لازمه ايمان، تيزي تيغ غضب در مقابل باطل و باطل‌مداران است تا زمينه غلبه حق و پيروزي حق‌مداران فراهم آيد.

انتهاي پيام