براساس اعلام مؤسسه‌ي مطالعات شهر تهران، يكم آبان‌ماه به‌عنوان «روز تهران» انتخاب شد، تا شايد ارزش‌هاي محيطي، زيست‌گون و طبيعي تهران به‌عنوان پايتخت كشور احيا شود.

به گزارش خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، يك عضو هيأت امناي انجمن مفاخر معماري ايران در اين‌باره اظهار كرد: تهران به‌عنوان پايتخت و الگوي ساير شهرها، هر روز مورد توجه همه است، كوچك‌ترين اتفاقي كه در هر زمينه‌اي براي اين شهر بيفتد، سبب مي‌شود شهرهاي ديگر نيز از آن پيروي كنند، بخصوص شهرهايي مانند تهران كه حالت تمركزگرايي دارند، هميشه الگو و بسيار حساس هستند.

عليرضا قهاري با اشاره به اين‌كه حساسيت مردم و مسؤولان هميشه اين بوده است كه تهران را به‌عنوان الگو بشناسند تا بهتر معرفي شود، گفت: بسياري از پروژه‌هايي كه در تهران تعريف مي‌شوند خارج از توان يك مديريت شهري هستند. تهران با داشتن جمعيتي بيش از 15ميليون نفر در هر روز، يك وجه تمايز بسيار آشكار با ديگر شهرها دارد؛ در يك سو، اين شهر را به‌عنوان يك مجموعه‌ي سكونتي در نظر مي‌گيريم و از سوي ديگر، آن را مكاني براي سياست‌گذاري مورد نظر داريم، پس آن‌طور كه بايد به آن توجه نمي‌كنيم.

به مظلوميت تهران توجه كنيم

او با تأكيد بر لزوم توجه جدي به شهر تهران، بيان كرد: متأسفانه تا كنون توجه زيادي به تهران نداشته‌ايم. در واقع، به نظر مي‌رسد تهران مظلوم واقع شده است. زماني كه درباره‌ي برخي نقاط مشخص در اين شهر مانند خانه‌هاي قديمي صحبت مي‌كنيم، انگار فقط همان يك مورد در تهران است، حتا بسياري از افراد، نماد تهران را برج آزادي مي‌دانند؛ اما خود شهر را فراموش كرده‌اند، اين يعني فقط به يك چيز اين شهر پناه آورده‌ايم، شهري كه پشت به كوه و رو به آفتاب دارد.

قهاري ادامه داد: هرچند ما در اين شهر زندگي مي‌كنيم، ولي طبيعت آن به دست خود ما از بين رفته است. ما اين مسيرها را بسته‌ايم و با تعداد زياد اتومبيل و جمعيت، رفاه و طبيعت را از آن گرفته‌ايم. اكنون همه‌ي تهراني‌ها درون يك موجود زنده زندگي مي‌كنند كه به‌دست خودشان طبيعت و همه‌چيز آن را از بين برده‌اند.

او گفت: تهران يك شهر طبيعي و قابل زندگي براي تعدادي محدود با تكنولوژي و برنامه‌ريزي محدود است، زماني كه بخواهيم مسؤولان را به تهران جذب كنيم بايد در كنار نشان دادن مشكلات و زشتي‌هاي آن، زيبايي‌هاي اين شهر را نيز به آن‌ها نشان دهيم. در واقع، بايد تهران را به‌عنوان يك درخت بخشنده ببينيم كه با چوب، ميوه‌هايش را مي‌زنيم تا از آن استفاده كنيم. هوا و آبش را آلوده مي‌كنيم‌، ولي اين موجود بخشنده هنوز از ما در خودش پذيرايي مي‌كند.

براي احياي تهران بايد جلوي تخريب آن گرفته شود

اين كارشناس ارشد رشته‌ي معماري و شهرسازي با اشاره به پژوهش‌ها و بررسي‌هايي كه در چند سال گذشته براي انتخاب يكم آبان‌ماه به‌عنوان روز تهران انجام شده است، گفت: بيشتر مردم پس از سفر به اماكن مقدس و مذهبي به تهران مي‌آيند، بنابراين تهران علاوه بر اين‌كه مورد هجوم افراد زياد و افزايش زياده‌خواهي مردم از يك شهر است، ديدني‌هاي زيادي هم دارد. بايد يك روز را براي تهران انتخاب مي‌كرديم تا اين شهر هم بتواند بگويد «من هستم». به اعتقاد ما، تهران يك روز مي‌تواند بگويد، به من هم توجه كنيد.

او تأكيد كرد: همه‌ي 365 روز سال، روز تهران است؛ اما بيشتر بايد روزي به‌صورت مشخص براي آن در نظر گرفته مي‌شد تا به ماهيت آن هم توجه مي‌شد. تهران شهري كاملا منطبق بر مردم و اخلاق و رفتار آن‌هاست. چنين طبيعتي در كنار شهرري كه محل تولد تهران با مكان‌هاي تاريخي و هويت‌هاي برتر و بالا بوده است، اهميت دارد.

وي گفت: هدف از تعيين روز اگر اين باشد كه مثلا روز تهران را در روز تولد يكي از دانشمندانش انتخاب كنيم، هرچند هدفي ارزشمند است، ولي مناسب تهران نيست. تهراني‌ها دوست دارند اين شهر را دوباره احيا كنند. در تهران همان‌قدر كه به سرعت يك بزرگراه ساخته مي‌شود، به همان سرعت هم ماشين توليد مي‌شود. علاقه‌ي تهران و مردم آن، احياي محيط زندگي و طبيعت است. موفق بودن آن نيز در گرو اين است كه مردم و مسؤولان جلوي تخريب بيشتر طبيعت را بگيرند.

قهاري ادامه داد: بايد زماني كه جمعيت زيادتر مي‌شود حريم‌ها را نيز زيادتر كرد. متأسفانه اكنون هيچ برنامه‌ريزي‌اي در تهران نداريم، همه‌ي برنامه‌ها در جهت تمركزگرايي و دعوت جمعيت است. اين در حالي است كه اگر حدود 40 تا 50 سال پيش اين بحث را در تهران دنبال كرده‌ بوديم، شايد آن اكنون به اين سرنوشت دچار نمي‌شديم.

بايد تهران را از موزه درآوريم

او احياي ارزش‌هاي محيطي،‌ زيست‌گون و طبيعي پايتخت را مهم‌ترين انگيزه براي انتخاب يك روز براي تهران دانست و اظهار كرد: در روز يكم آبان، جشنواره‌ا‌ي سه روزه را برگزار و در هر روز به آينده‌ي تهران در بعدهاي مختلف مانند ميراث فرهنگي توجه مي‌كنيم. زماني كه تهران گردشگر جذب مي‌كند، بايد هويتي داشته باشد تا گردشگر از آن ديدن كند.

او نگاه تهران به آينده را يكي ديگر از بحث‌هايي دانست كه در اين جشنواره‌ي سه روز بايد به آن توجه شود و گفت: به جاي اين‌كه فقط تاريخ را داشته باشيم بايد آن را به آيندگان معرفي كنيم تا تهران با هويت خود با مردم دنيا صحبت كند. به اعتقاد ما، تهران بايد از موزه بيرون بيايد.

عضو هيأت امناي انجمن مفاخر معماري ايران ادامه داد: هويت تهران بازگوكردني است. ممكن است تا كنون تلاش‌هايي براي ثبت بناهاي تاريخي كرده باشيم، ولي تهران هنوز جاي كار زيادي روي گوهرهاي نهفته‌ي خود دارد.

او ميزان تلاشي را كه در اين زمينه مي‌شود حائز اهميت دانست و افزود: آن‌گونه كه اصفهان به خارجي‌ها معرفي شده است، متأسفانه ما هنوز تهران را به خود تهراني‌ها معرفي نكرده‌ايم.

انتهاي پيام