آلبوم‌هاي 3 و 4 از مجموعه آثار زنده‌ياد اديب خوانساري توسط مؤسسه‌ي «آواي هنر و انديشه» منتشر شد. به گزارش خبرنگار بخش موسيقي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)،اين آثار شامل اجراهاي خصوصي و خانگي سال‌هاي نخست دهه 30 اين هنرمند است. در سي‌ دي سوم از اين مجموعه، آوازهاي اديب خوانساري در دستگاه همايون با پيانوي مرتضي محجوبي، سنتور رضا ورزنده، ويولن حسين ياحقي، و تار لطف‌الله مجد در سال 1330 و بيداد همايون، شوشتري- منصوري و شور با سنتور رضا ورزنده در سال‌هاي نخست دهه 30 اجرا و ضبط شده است. در سي ‌دي چهارم نيز آواز‌هايي در بيات ترک، بيات اصفهان، شوشتري، بختياري و بيداد همايون، ‌با کمانچه اصغر بهاري در سال 1336 اجرا و ضبط شده است. همچنين آلبوم 5 و 6 از مجموعه آثار اديب خوانساري به همراهي ني حسن کسايي و سه‌تارابوالحسن صبا، ارسلان ‌درگاهي و مشير‌معظم‌ افشار مربوط به سال‌هاي مياني دهه 30 است كه در دست انتشار است و به زودي از سوي مؤسسه «آواي هنر و انديشه» در دسترس علاقه‌مندان قرار خواهد گرفت. آثار موسيقايي دهه‌هاي قبل اين هنرمند نيز پيش از اين در آلبوم‌هاي 1 و 2 از سوي همين مؤسسه در سال 1387منتشر شده است. به گزارش ايسنا، اسماعيل اديب خوانساري در سال 1280 هجري شمسي در خوانسار ديده به جهان گشود. تا چهارده سالگي به تحصيل پرداخت و چون صوت خوشي داشت به توصيه‌ي پدرش، ‌اكثرا موذني مسجد شهر را به عهده داشت. از همين سالها بود كه شوق شعر و عشق به موسيقي در جان او ريشه دواند و شروع به مطالعه در اشعار مولوي، حافظ و سعدي كرد. گاهگاهي هم به دور از چشم پدر، (كه اهل علم و تقوي و از روحانيون خوانسار بود) اين اشعار را با آواز خوش خود مي‌خواند، اما به دليل نبود استاد آواز در شهر خوانسار تا مدتها نتوانست به صورت جدي اين كار را دنبال كند، تا زماني كه فردي به نام عندليب گلپايگاني‌ (تولايي) به خوانسار آمد و به صورت مخفيانه به او تعليم آواز داد. خوانساري، بعدها در سن 18 سالگي و با وجود مخالفت‌هاي پدر به اصفهان رفت و بعد از آن خواست از كلاس حبيب شاطر حاجي استفاده كند كه موفق نشد و سپس به بختياري سفر كرد و در زمينه‌ي موسيقي لري - بختياري تحقيقاتي انجام داد. او در سال 1303 به تهران آمد و در آن زمان تنها استاد مسلم آواز مرحوم آسيد حسين طاهرزاده بود كه به دليل كهولت سن كار نمي‌كرد. در آن زمان خوانندگاني چون جواد بديع زاده، سليمان خان و حسينقلي تفرشي فعاليت داشتند. اديب،‌از طريق ابوالحسن صبا و رضا محجوبي در كلاس درس مرحوم حسين خان اسماعيل زاده حاضر شد و با افرادي چون حبيب سماعي، حاج علي اكبر شهنازي، درويش خان، مرتضي ني داوود و ... نيز آشنا شد. او با ساز سه تار، آشنا شد و پس از دوستي با مرتضي محجوبي نواختن پيانو را نيز فرا گرفت. با تاسيس راديو، به عنوان خواننده ثابت هر هفته در راديو حاضر مي‌شد و برنامه اجرا مي‌كرد و علاوه بر آن كنسرت‌هايي هم داشت. از طرفي فكر داشتن سالني براي كنسرت و همچنين مكاني براي اجراي نمايشنامه، عاملي شد براي نزديكي اسماعيل مهرتاش و اديب و همين دوستي پايه‌هاي تاسيس جامعه باربد را گذاشت. او سالهاي متمادي، از ناراحتي ريوي و تنگي نفس رنج مي‌برد و سرانجام نيز پس از 81 سال زندگي در شش فروردين 1361 از دنيا رفت. انتهاي پيام