با افزايش نرخ رشد جمعيت در دهه‌ 1360، درصد قابل توجهي از جمعيت ايران در دهه‌هاي 80 و 90 را جوانان 20 تا 30 سال تشكيل مي‌دهند.

به گزارش خبرنگار كار و اشتغال خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اين افراد عمدتا از نظر اقتصادي فعال و در جست‌وجوي كار بوده و به عبارتي نيروي كار و سرمايه‌ انساني كشور به حساب مي‌آيند.

اين موج جمعيتي باعث افزايش هم‌زمان نرخ مشاركت و نرخ بيكاري است كه اولي فرصتي براي بهره‌وري و شكوفايي اقتصادي بيشتر و دومي تهديدي براي سلامت جامعه است.

انتظار اين است كه بخش اعظم متولدان سال‌هاي 59 تا 65 (اوج افزايش جمعيتي) در سال‌هاي 77 تا 87 جذب بازار كار شوند، اما پديده‌هاي فرهنگي و اقتصادي موجب تاخير ورود اين افراد به بازار كار شده‌ و دامنه‌ تاثيرات اين موج جمعيتي را تا سال‌هاي مياني دهه‌ 90 يعني بين سال‌هاي 90 تا 95 ادامه مي‌دهد.

به دلايلي از جمله اشتغال طولاني‌مدت به تحصيل، بالا‌رفتن سن ازدواج، پشتيباني‌ مالي خانواده‌ها از فرزندان تا سنين بالاتر، انتظار افراد براي تصدي مشاغلي با مطلوبيت بالاتر و در نتيجه جست‌وجوي طولاني‌مدت فرصت شغلي موجب شده است، افراد در سال‌هاي دهه‌ 80 ديرتر از قبل به بازار كار بپيوندند.

به همين جهت بخشي از نيروي كار قابل عرضه در هر سال، در سال‌هاي بعد متقاضي فرصت شغلي شده‌اند. از اين‌رو بخشي از فشار تورم جمعيتي دهه‌ 60 كه بايد در سال‌هاي آغازين دهه‌ 80 خود را نشان بدهند، به سال‌هاي پاياني اين دهه و اوايل دهه 90 منتقل شده است، لذا انتظار كاهش نرخ بيكاري ناشي از كنترل مواليد دست كم تا چند سال آينده منطقي نيست.

به گزارش ايسنا، اين نمودار درصد افرادي را در جامعه نشان مي‌دهد كه تا سن 25 يا 30 سال، فعاليت اقتصادي را شروع كرده‌اند. مشاهده مي‌شود كه اين درصد در سال‌هاي متوالي هم‌چنان روبه كاهش است، يعني عده بيشتري با تاخير وارد بازار كار شده‌اند.

انتهاي پيام