«طوفان» ـ آخرين اثر ادبي ويليام شكسپير ـ يك نمايشنامه‌ي موزيكال بوده است.

به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، آخرين اثر ويليام شكسپير كه نمايشنامه‌ي «طوفان» است، اثري موزيكال بوده كه در سال 1611 در كاخ پادشاه وقت انگلستان به نمايش درآمده است.

پس از گذشت 400 سال هنوز خطوطي از اين اثر ماندگار در ميان ترانه‌هاي پاپ به چشم مي‌خورد و اكنون يك كارگردان و متخصص آثار شكسپير به نام «جاناتان هلمز» مدعي شده‌ كه مي‌تواند اثبات كند «طوفان» به صورت اثري موزيكال به نگارش درآمده است.

هلمز مي‌گويد: متن «طوفان» پر است از عبارات ملوديك و ترانه‌هاي طرب‌آور؛ اين نمايشنامه هميشه به عنوان تغزلي‌ترين كار شكسپير به ياد آورده مي‌شده است.

اين كارگردان معتقد است خالق «هملت» با كمك «رابرت جانسون» نوازنده‌ي ساز لوت در دربار، موسيقي «طوفان» را تنظيم كرده است.

به گزارش گلف نيوز، هلمز كه دو سال را صرف بررسي و تحقيق بر روي اين سوژه كرده است، معتقد است كه جانسون و شكسپير به صورت مساوي در اين پروژه سهيم بوده‌اند.

ويليام شكسپير در آوريل سال 1564 در استراتفورد اون‌آوون انگليس متولد شد. شكسپير در مدرسه‌ي گرامراستراتفورد به تحصيل زبان لاتين پرداخت، اما هرگز به دانشگاه آكسفورد يا كمبريج نرفت. درباره‌ي جواني وي افسانه‌هاي زيادي وجود دارد، اما درباره‌ي هيچ كدام از آن‌ها مدرك مستندي در دست نيست.

وي در سال 1592 در لندن در نقش يك هنرپيشه و بعدها به عنوان يك نمايشنامه‌نويس به شهرت رسيد. در اين زمان چندين كمپاني هنر‌پيشگي در لندن راه‌اندازي شده بود. عده‌اي گمان مي‌برند شكسپير قبل از سال 1592 با يك يا چند تا از اين كمپاني‌ها كار مي‌كرده است؛ اما مدركي معتبر از همكاري‌اش با موفق‌ترين گروه تئاتر آن زمان يعني گروه «مردان لرد چمبرلين» موجود است.

اين گروه زماني ‌كه «جيمز اول» به سلطنت رسيد، به «مردان پادشاه» تغيير نام دادند. شكسپير نه تنها با اين كمپاني در نقش يك بازيگر كار مي‌كرد، بلكه به ‌تدريج به يك سهام‌دار اصلي و نمايشنامه‌نويس قابل تبديل شد.

در سال 1599 كمپاني «مردان چمبرلين» بهترين مراكز تئاتر دوران ملكه «اليزابت» يعني «گلوب» را راه‌اندازي كردند. شكسپير در سال‌هاي اوليه‌ي زندگي‌اش، خود را با تئاتر محدود نكرد. وي در سال 1593 يك شعر اسطوره‌اي به نام «ونوس و آدونيس» را نوشت و آن را به «كنت سوتامپتون» تقديم كرد.

در پايان دهه‌ي 1590، نمايشنامه‌نويس بزرگ دوره‌ي رنسانس كمدي‌هاي رمانتيك بزرگش هم‌چون «همان‌طور كه تو آن را دوست داري»، «شب دوازدهم»، «هياهوي بسيار بر سر هيچ» و نمايشنامه‌ي تاريخي نهايي‌اش «هنري پنجم» را نوشت. دهه‌ي بعد، ‌دهه‌ي خلق ماندگارترين شاهكارهاي او، تراژدي‌هاي بزرگ «هملت»، «مكبث»، «اوتللو»، «شاه لير» و «آنتوني و كلوپاترا»، بود.

در سال 1610 شكسپير بازنشسته شد، اما هم‌چنان به كار نويسندگي‌اش ادامه داد و به تنهايي كتاب «طوفان» و با همكاري فرد ديگري «هنري هفتم» را نوشت. اين دوره، دوره‌ي نوشتن تراژدهاي كمدي‌ هم‌چون «طوفان»، «سيمبلاين» و «قصه‌ي زمستان» بود.

جداي از شعرهاي غيردراماتيكش، شكسپير استعدادش را به تئاتر اختصاص داد. غزل‌هايش در سال 1609 منتشر شد. اين غزل‌ها ارتباط شكسپير با دنياي عمومي مردم بود، اما كاملا با غزل‌هاي سروده شده در دوران اين شاعر متفاوت بودند.

در سال 1616 هنگامي كه شكسپير درگذشت، هيچ نسخه‌ي جمع آوري‌شده از نمايشنامه‌هايش منتشر نشد. برخي از اين نمايشنامه‌ها بدون نظارت يك سردبير در نسخه‌هاي جدگانه‌يي منتشر شد، در سال 1623 دو نفر از اعضاي كمپاني شكسپير مجموعه‌ي بزرگي از تمام نمايشنامه‌هاي وي را منتشر كردند.

انتهاي پيام