جواد شمقدري معتقد است:«ديکتاتورها» مي‌خواهند شکست‌هاي سياسي خودشان را در سينما جبران کنند. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، معاون سينمايي در گفت‌وگويي كه اخيرا داشته است، مطرح كرد:يک جريان سياسي سعي دارد سينما را در چنبره مديريتي و سيطره خودش قرار دهد و از آن طرف اجازه ندهد ديگر تفکرها، انديشه‌ها و نگاه‌هاي سياسي به حوزه سينما ورود پيدا کند. شمقدري در اين گفت‌وگو كه در شماره‌ي اخير ماهنامه مديريت ارتباطات منتشر شده است به تشريح مهم‌ترين اقداماتش در معاونت سينمايي پرداخته و با اظهار رضايت از فروش فيلم‌هاي نوروزي در مورد فيلم‌هاي توقيف شده، گفت: 5 فيلم به دلايلي متوقف شده بود که جز يکي دوتا بقيه مشکلاتشان حل شد. البته همه اينها مشکلشان حل شده و در جشنواره فيلم فجر حضور داشتند اما مشکل اکران عمومي يکي دو فيلم حل نشده است. وي در مورد توقيف فيلم «انتهاي خيابان هشتم» در دوران معاونتش گفت:نگاه فيلمساز و تهيه‌کننده اين فيلم يک نگاه دغدغه‌مند بوده و مي‌خواستند يک معضل اجتماعي را مطرح کنند که قابل تقدير است اما ساختار و شاکله کلي فيلم ممکن است بخشي از مخاطبان را دچار سوء‌تفاهم کند، برداشت‌هاي ديگري را داشته باشند و يک نگراني و ناامني فکري را براي بخشي از مخاطبان ايجاد کند که ما به تهيه‌کننده و کارگردان کار هم گفتيم که آنها هم کارهايي مي‌کنند و شنيديم تغييراتي هم در کار دادند تا دوباره اين کار مورد ارزيابي قرار گيرد که اميدواريم مشکل اين فيلم هم حل شود. معاون سينمايي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي در بخشي از اين مصاحبه ريشه سياسي شدن سينما را به دهه 60 نسبت داده و با انتقاد شديد از مسؤولان وقت، ريشه برخي از دعواهاي امروز سينما را نيز به همان جريانات نسبت داده و تأکيد كرد: دعوايي که امروز در سينما وجود دارد، بخشي مربوط به همين رقابت سياسي است که آن گروهي که سال‌هاي سال در سينماي ايران تسلط داشت و بر آن چنبره زده بود، نمي‌خواهد نفوذش را از روي سينماي ايران بردارد و نمي‌خواهد اجازه دهد ديگر تفکرها و انديشه‌ها در حوزه سينما امکان ظهور و بروز داشته باشند بلکه مي‌خواهد همچنان اين عرصه در اختيار خودش باشد. خب، طبيعي است که از ابزارها و شيوه‌هايي استفاده مي‌کند تا کساني که از دور ناظر اختلافاتي که در درون سينما وجود دارد، هستند، فکر مي‌کنند اين اختلاف صرفاً يک اختلاف صنفي، تخصصي و دعواهاي شخصي است. اصلاً اينگونه نيست. دقيقاً يک دعواي صد درصد با رويکردهاي سياسي است که ناظر به اين است که آن گروهي که بيش از 25 سال بر سينماي ايران سيطره داشته، نمي‌خواهد دستش از اين سيطره کوتاه شود. شمقدري در ادامه در پاسخ به اينكه قصد حذف کامل آنها را دارد،پاسخ داد: نه، ما اصلاً بحث حذف را نداريم. ما مي‌گوييم اتفاقاً به دنبال اين هستيم که سينما از انحصار يک جريان سياسي خارج شود. دقيقاً ما به دنبال همين هستيم که سينما کاملاً با نگاه‌ها و رويکردهاي فرهنگي و ارزش‌هايي که در نظام تعريف شده، مديريت و هدايت شود و کار کند. وي با تأکيد بر اينکه در حوزه سينما نگاه باندي نداريم گفت: در سينما کلاً تلاش مي‌کنيم با رويکرد فرهنگي و اصلي نظام، سينما را جلو ببريم و آن را براي خودمان اصل قرار دهيم. وي با تأييد تلويحي دو قطبي شدن سينماي ايران، اين سياست را جزو تاکتيک‌ها و برنامه‌هاي همان جرياني دانست که مي خواهد سلطه سياسي خودش را در سينما استمرار ببخشد. شمقدري در مورد اکران هاي نوروزي گفت: ما گفتيم دو فيلم با دو رويکرد کاملاً متفاوت حاوي ارزش‌هاي فني و هنري ارزشمند و در عين حال جذاب براي مخاطب در نوروز اکران شود؛ ضمن اينکه شوراي صنفي نهايتاً تصميم‌گيري کرد تا اين فيلم‌ها اکران شود و در ايام عيد به مردم با نگاه‌هاي فرهنگي متفاوت اجازه بدهيم بروند فيلم‌هاي خودشان را ببينند؛ ضمن اينکه ما به هر دو گروه توصيه مي‌کنيم بروند فيلم ديگر را هم ببينند، هم به مخاطبان فيلم «اخراجي‌ها» مي‌گوييم بروند فيلم «جدايي نادر از سيمين» را ببينند و هم به مخاطبان فيلم «جدايي نادر از سيمين» مي‌گوييم فيلم «اخراجي‌ها» را ببينند. ما مثل آنها نيستيم که بگوييم اين را ببينيد، آن را نبينيد. وي با اشاره به تعريف ده‌نمکي از فيلم «جدايي نادر از سيمين» اضافه کرد: اتفاقاً اين ديکتاتوري مربوط به آن طرف است، يعني همان‌ها که بيش از 25 سال بر سينماي ايران سيطره داشته‌اند. همان جريان مي‌آيد فضا را دوقطبي مي‌کند و تمام نيرو و انرژي خودش را مي‌گذارد تا تمام شکست‌هاي سياسي خودش را اينجا به نوعي جبران کند. در حالي که ما اصلاً چنين نگاهي نداريم. ما يک نگاه کاملاً فرهنگي داريم که مي‌گوييم هر دو فيلم که ريشه در فرهنگ انقلاب اسلامي و جامعه ايراني دارند را فيلم‌هاي خوبي مي‌دانيم و به هر دو هم توجه داريم. يعني «اخراجي‌ها» هم اگر به مسابقه مي‌رسيد، چه بسا در مسابقه سينماي ايران جايزه مي‌گرفت اما به داوري نرسيد. در اين حال «جدايي نادر از سيمين» به داوري رسيد و يکي دو تا سيمرغ هم گرفت و ما هم از آن تعريف کرديم. از «اخراجي‌ها» هم تعريف مي‌کنيم و توصيه مي‌کنيم به مردم که بروند هر دو فيلم را ببينند اما جريان آن طرف توصيه مي‌کند که آن فيلم را اصلاٌ نبينيد. اين نشان مي‌دهد که ديکتاتور کيست و نشان مي‌دهد کدام جريان اتفاقاً اهل سانسور است و کدام جريان به دنبال حذف است. اگر ما مي‌خواهيم شاخص پيدا کنيم، بايد ببينيم کدام جريان طرف مقابل را حذف مي‌کند. جرياني که پشت «جدايي نادر از سيمين» ايستاده مي‌گويد اصلاً فيلم مقابل را نبينيد، حتي در رابطه با اقدام براي قاچاق فيلم «اخراجي‌ها» سکوت مي‌کند و خداي ناکرده ممکن است ته دلش نيز خوشحال باشد که امکاني پيش آمده تا مثلاً در رقابت سياسي‌اي که براي خودش تعريف کرده، به يک نتيجه خوبي برسد. اين نگاه نشان مي‌دهد که نگاهي سياسي وجود دارد. شمقدري در اين مصاحبه گفته است،ديگر فرصت فيلم ساختن براي محمود احمدي‌نژاد را ندارد و تنها شايد اگر برنامه‌هاي کاري هماهنگ شود، گاهي بتواند با رئيس‌جمهور همراه شود و فيلمي ديگر از سفر احمدي‌نژاد بسازد؛ مانند فيلم سفر لبنان يا فيلمي که از سفر رئيس‌جمهور به سازمان ملل تهيه کرده است. انتهاي پيام