دو جلد نخست از مجموعه‌ي «داستان کوتاه در ايران» به قلم حسين پاينده منتشر شد. به گزارش خبرنگار بخش کتاب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، پاينده در ادامه‌ي پژوهش‌ها و تأليف‌هايش در حوزه‌ي نقد ادبي، از دوره‌ي پنج‌جلدي «داستان کوتاه در ايران»، دو مجلد را با عنوان‌هاي «داستان کوتاه در ايران؛ داستان‌هاي رئاليستي و ناتوراليستي» و « داستان کوتاه در ايران؛ داستان‌هاي مدرن» منتشر کرده است. نويسنده در مقدمه‌ي جلد نخست اين مجموعه آورده است كه اين کتاب با هدف به دست دادن شناختي از جريان‌ها، سبک‌ها، مضامين و تکنيک‌هاي داستان کوتاه ايران در پرتو نظريه و نقد ادبي نوشته شده است و اساسا رهيافت تاريخي ندارد؛ از همين‌رو اشاره‌هاي تاريخي در اين آثار بسيار معدود است؛ زيرا به اعتقاد او، اين آثار تلاشي براي تاريخ‌نگاري نيست. پاينده در بخشي از مقدمه‌اش مي‌نويسد: «منتقد داستان کوتاه کسي نيست که استنباط‌هاي غيرمدلل يا پسند‌هاي شخصي خود، يا اشکالات و نقصان‌هاي داستان‌ها را فهرست مي‌کند. نقد محل استدلال و برهان و احتجاج است؛ نه جاي اظهارنظرات دلبخواهانه؛ هم از اين‌رو نقد داستان کوتاه و شناخت نقادانه‌ي سير تحولات آن مستلزم آشنايي با - استناد به - نظريه‌هاي داستان کوتاه است. خواندن بسياري از مطالبي که در نقد داستان در کشور ما نوشته مي‌شود، حکايت از اين دارد که بسياري کسان داستان کوتاه را به سادگي داستاني مي‌دانند که «کوتاه» است. اين ديدگاه تقليل‌گرا ويژگي‌هاي داستان کوتاه را به کلي ناديد مي‌گيرد و دو ژانر متمايز داستان کوتاه و رمان را از همه‌ي جهات يکسان مي‌پندارد؛ الا اين که يکي مختصر است و ديگري مفصل.» او در ادامه، دليل نازل بودن سطح نقد داستان در ايران را به همين ديدگاه تقيل‌گرايانه مربوط مي‌داند؛ از اين‌رو در اثر تأليفي‌اش درباره‌ي داستان کوتاه در ايران با تأکيد بر ضرورت شناخت شالوده‌هاي نظري داستان کوتاه به عنوان پيش‌شرط، نقد نظريه‌هاي اين ژانر را معرفي مي‌کند و از سويي نظريه‌ها را در نقد عملي گزيده‌اي از شاخص‌ترين و صناعت‌مندترين داستان‌هاي کوتاه نوشته‌شده به قلم جمعي از داستان‌نويسان ايران به کار مي‌برد. او توضيح مي‌دهد که در اين اثر ضمن آوردن داستان‌هاي متمايز از نويسندگان صاحب‌نام و تأثيرگذار، خواننده را با نويسندگان کم‌تر شناخته‌شده اما صاحب سبک و توانمند آشنا مي‌کند. عضو هيأت علمي دانشگاه علامه طباطبايي در مقدمه‌ي جلد دوم كتابش از داستان‌نويسان و مدرسان داستان کوتاه و محققاني که نسبت به شعر اظهار بي‌علاقگي مي‌کنند، حيرت مي‌کند؛ زيرا معتقد است که توفيق داستان کوتاه مديون شعر کلاسيک، بويژه شعر غنايي، است و با انتقاد از نشناختن نظريه‌هاي داستان کوتاه در ايران، توضيح مي‌دهد که اين مسأله موجد ديدگاه نادرستي است که مطابق با آن، شعر و داستان دو حوزه‌ي نامرتبط و حتا متباين در مطالعات ادبي تلقي مي‌شود. او اعتقاد دارد كه داستان کوتاه به طور عام و و داستان کوتاه مدرن به طور خاص بيش‌ترين قرابت را با شعر دارد؛ نه با رمان، و از همين‌روست که در اين اثرش نظريه‌هاي داستان کوتاه غنايي (شعرگونه) را به تفصيل معرفي مي‌کند و با نقد مشروح چندين داستان مدرن و همچنين داستان‌هاي متعددي که متن کامل‌شان در کتاب نيامده، استدلال کرده است که داستان مدرن کوتاه ايراني صبغه‌اي شعري دارد و نوشتن داستان شاعرانه جزو توانايي‌هاي ذاتي يا کهن‌الگوهاي داستان ايراني است و سرانجام تأکيد مي‌کند كه شناخت ادبيات کلاسيک و پيوند زدن غنايي‌نويسي با مسائل جامعه‌ي معاصر ايراني پيش‌شرط‌هاي ضروري براي دستيابي داستان کوتاه ايران به جايگاه شايسته‌اش در عرصه‌ي بين‌المللي است. «داستان کوتاه در ايران؛ داستان‌هاي رئاليستي و ناتوراليستي» و «داستان کوتاه در ايران؛ داستان‌هاي مدرن» به ترتيب در 583 و 527 صفحه و شمارگان 2200 نسخه با قيمت 12500 و 11500 تومان از سوي انتشارات نيلوفر منتشر شده‌اند. پيش‌تر به قلم حسين پاينده، كتاب‌هاي «رمان پسامدرن و فيلم»، «نقد ادبي و دموكراسي؛ جستارهايي در نظريه و نقد ادبي جديد»، «نقد ادبي و مطالعات فرهنگي؛ قرائتي نقادانه از آگهي‌هاي تجاري در تلويزيون ايران»، «گفتمان نقد؛ مقالاتي در نقد ادبي ايران» و «درآمدي بر ادبيات» تأليف شده است. او هچنين كتاب‌هاي «نظريه‌هاي رمان؛ از رئاليسم تا پسامدرنيسم» اثر ايان وات و ديويد لاج، «مطالعات فرهنگي درباره‌ي فرهنگ عامه» اثر جان استوري، «انديشه‌ي يونگ» نوشته‌ي ريچارد بيلسكر و «مدرنيسم و پسامدرنيسم در رمان» اثر براين مك هيل و ليندا هاچن را ترجمه كرده است. انتهاي پيام