يك مدرس طبيعت‌گردي پرسيد: ‌دليل انتخاب بيش از يك‌هزار منطقه‌ي نمونه‌ي گردشگري در كشور كه هيچ‌يك پايه‌هاي اصلي و اساسي گردشگري را ندارند، چه بوده است؟ علي علي‌اسلام در گفت‌وگو با خبرنگار بخش گردشگري خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، درباره‌ي اين‌كه با توجه به آسيب‌هايي كه به‌دنبال آغاز سفرهاي نوروزي هر سال به طبيعت وارد مي‌شود، چگونه مي‌توان پيش‌زمينه‌هايي را در مسافران براي محافظت از آثار طبيعي در تعطيلات نوروزي ايجاد كرد؟ اظهار داشت: وقتي ايراني‌ها تصميم مي‌گيرند، به منطقه‌اي طبيعي در كشور سفر كنند، آن منطقه بايد شاخص‌هايي را مانند كمپينگ‌ها و خانه‌هاي محلي با معماري بومي داشته باشد كه خدمات بومي و طبيعي به مسافران بدهد كه ما هيچ‌يك از اين شاخص‌ها را نداريم. بنابراين مردم در همان ابتداي كار، گام اشتباه را برمي‌دارند و در جنگل‌ يا كنار ساحل، چادر مسافرتي خود را برپا مي‌كنند و چون سيستم تخليه‌ي زباله در نقاط طبيعي كشور، حتا در حد سطل زباله نداريم، مردم زباله‌هاي خود را در همان منطقه جا مي‌گذارند و آتش به‌پا مي‌كنند تا غذايي بپزنند. او ادامه داد: در چنين وضعي چگونه مي‌توان به مردم توصيه و پيشنهادي را براي محافظت از طبيعت داشت و خواست كه زباله‌هاي خود را دور نريزند، به حريم‌هاي طبيعي وارد نشوند و چوب درختان را براي تهيه‌ي غذا آتش نزنند! وي با طرح اين پرسش كه واقعا دليل انتخاب بيش از يك‌هزار منطقه‌ي نمونه‌ي گردشگري در كشور چه بوده است؟ گفت: با توجه به سبقه‌ي كاري كه دارم، معمولا هيچ‌يك از تورهاي ورودي بيش‌تر از 10 تا 12 شب در ايران اقامت ندارند، اگر به برنامه‌هاي توراپراتورهاي خارجي كه به مقصد ديگري تور برگزار مي‌كنند هم توجه كنيد، متوجه مي‌شويد، آن‌ها هم بيش از هفت هشت شب اقامت براي گردشگران خود درنظر نمي‌گيرند و معمولا براساس استاندارد گردشگري، بيش از اين زمان براي اقامت گردشگران در يك مقصد درنظر گرفته نمي‌شود، چون بيش‌تر از اين، ظرفيت وجود ندارد و مردم هم بيش‌تر از اين نمي‌توانند مرخصي بگيرند. اين راهنماي اكوتوريسم بيان كرد: يك گردشگر كه در اين مدت زماني به ايران سفر مي‌كند، قطعا مي‌خواهد، جاذبه‌هاي پررنگ و اصلي اين كشور را ببيند،‌ چون در طول عمرش، معمولا يك‌بار فرصت ديدن يك كشور را پيدا مي‌كند. پس با اين وضع كه 90 درصد گردشگران 10 شب مي‌توانند در ايران بمانند، فقط بازديد از سه تا چهار شهر و هفت يا هشت منطقه‌ي گردشگري اصلي را مي‌توان درنظر گرفت؛ اما معلوم نيست آقايان يا مسؤولان رسمي كشور چگونه فكر كرده‌اند كه بيش از يك‌هزار منطقه‌ي نمونه‌ي گردشگري را در كشور مشخص كرده‌اند كه اتفاقا هيچ‌كدام پايه‌هاي اصلي و اساسي گردشگري را ندارند. اين مدير تورهاي ورودي يكي از دفاتر خدمات مسافرتي ادامه داد: اگر به جاي اين يك‌هزار منطقه، چهار پنج منطقه‌ي نمونه با ساز و كار درست گردشگري ايجاد مي‌شد، اوضاع صنعت گردشگري كشور، اين مناطق و مردم بومي آن‌ها بهتر از وضع كنوني بود. علي‌اسلام هم‌چنين گفت: چگونه مردمي را كه با وسايل نقليه‌ي شخصي به ويلاها يا خانه‌ي اقوام خود در شهرهاي ديگر مي‌روند، مي‌توانيم گردشگر بدانيم. اين افراد نبايد بخشي از آمارهايي را كه آقايان هر سال پس از پايان تعطيلات نوروز از گردشگران داخلي مي‌دهند، شامل شوند. نمي‌دانم كجاي دنيا اين‌طور آمار گردشگران داخلي و ورودي خود را مي‌دهند؟! انتهاي پيام