مردم‌شناس استان هرمزگان از آماده شدن پنج پرونده‌ي ميراث معنوي براي ثبت در فهرست ميراث معنوي كشور خبر داد. رمضان كريميان در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ايران‌شناسي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، بيان كرد: اين پرونده‌ها بدون بودجه جمع‌آوري شده‌اند و تاكنون بودجه‌اي اختصاصي براي بخش ميراث معنوي تعيين نشده است. وي گفت: اين پرونده‌هاي ميراث معنوي شامل صيد مشتا، سفال‌گري به‌ده، مراسم زار، گرگوربافي و لنج‌سازي هستند. او درباره‌ي صيد مشتا، توضيح داد: اين پرونده به يك شيوه‌ي صيد مربوط است كه فقط به استان هرمزگان تعلق دارد. در اين شيوه، با تور و چوب يك محفظه مي‌سازند و با بهره‌گيري از جزر و مد دريا، ماهي‌ها را صيد مي‌كنند. از اين محفظه دو تا سه‌سال مي‌توان استفاده كرد. وي اظهار داشت: سفال‌سازي به‌ده ميراثي از يك روستا به نام به‌ده است. در اين شيوه‌ي سفال‌سازي از هيچ چرخ يا دستگاهي استفاده نمي‌شود و تمام كارها با دست انجام مي‌شوند. كريميان درباره‌ي مراسم زار نيز بيان كرد: اين ميراث يك شيوه‌ي موسيقي‌درماني است و در آن، كساني كه بيماري روحي دارند، با بهره‌گيري از موسيقي، درمان مي‌شوند. به مرد و زني كه اين مراسم را اجرا مي‌كنند، «بابازار» و «مامازار» مي‌گويند. البته اين آيين‌ فقط به استان هرمزگان متعلق نيست و در تمام حاشيه‌ي خليج فارس و درياي عمران اجرا مي‌شود. او توضيح داد: اين شيوه‌ي موسيقي‌درماني در ميان اقوام مختلف ديگر هم رواج دارد. تركمن‌ها به اين آيين «پرخواني» و در زاهدان به آن «گواتي» مي‌گويند. كريميان هم‌چنين درباره‌ي لنج‌سازي گفت: اين شيوه از قديم در استان هرمزگان رواج داشته است. شيوه‌ي ساخت لنج هنوز سنتي است و تنها تفاوتي كه با گذشته دارد، اين است كه اكنون لنج‌ها موتور دارند، اما در گذشته، بادباني بودند و ديگر مراحل ساخت آن‌ها با چوب و دست انجام مي‌شود. او يادآوري كرد: بندر كنگ از جمله مكان‌هايي است كه لنج‌سازي در آن قدمت دارد و به شهر دريانوردان و كشتي‌سازي معروف است. اين مردم‌شناس استان هرمزگان افزود: براي تهيه‌ي پرونده‌هاي ميراث معنوي بودجه نياز داريم و پرونده‌هاي سنگين‌تر را بدون بودجه نمي‌توانيم تهيه كنيم. اگر اعتبار براي پژوهش تأمين مي‌شد، تعداد بيش‌تري پرونده آماده مي‌كرديم. انتهاي پيام