مسوول جلوه‌هاي ويژه ميداني سريال تاريخي «در چشم باد» معتقد است: در ايران جلوه‌هاي ويژه تنها با انفجار شناخته مي‌شود؛ اين در حالي است كه جلوه‌هاي ويژه 138 نوع دارد.

محسن روزبهاني در گفت‌وگويي با خبرنگار سرويس تلويزيون خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) افزود: تجهيزات سريال «در چشم باد» به ويژه در بخش‌هاي مربوط به جنگ، بيشتر نظامي است؛ اما در فيلم‌هاي ديگر وسايل دست‌ساز هستند.

وي با تاكيد بر اين‌كه در بخش‌هاي جنگي «در چشم باد» به علت نياز به تجهيزات زياد، بايد از امكانات نظامي استفاده مي‌كرديم، تصريح كرد: اين تجهيزات را با ما گران حساب كردند، اما سعي كرديم آن را كم كنيم.

روزبهاني درباره‌ي ميزان و انواع مواد منفجره استفاده شده براي سريال «در چشم باد»، توضيح داد: ميزان مواد بستگي به نوع انفجاري دارد كه از انواع آن به تي.ان.تي فيتيله انفجاري و چاشني‌هاي الكتريكي مي‌توان اشاره كرد.

او در زمينه‌ي مواد استفاده شده در فاز‌هاي قبلي اين سريال، اظهار كرد: يكي از فاز‌ها مربوط به جنگ ميرزا كوچك خان جنگلي بود. در اين بخش به علت قديمي بودن مدل انفجار‌ها، بيشتر از مواد دست ساز مثل مواد‌هاي شيميايي استفاده مي‌كرديم؛ البته تا پيش از اين صنايع دفاع اين مواد را در اختيار گروه‌هاي فيلمساز قرار مي‌داد، ولي متاسفانه با پروژه‌ي «در چشم باد» همكاري نكردند يا بعضا اين كار را منوط به پرداخت هزينه‌ي زياد كرده‌اند؛ بنابراين مواد شيميايي از بازار تهيه شد.

روزبهاني كه از فاز دو به سريال در چشم باد ملحق شده، با اشاره به فاز سوم گفت: در فاز سوم از مواد نظامي استفاده كرديم كه آن‌ها را بايد خنثي مي‌كرديم؛ مانند گلوله‌هاي تانك و خمپاره كه به صورت مشقي استفاده مي‌كنيم.

وي درباره‌ي ميزان تامين امنيت بازيگران حاضر در صحنه‌هاي جنگي اظهار كرد: تاكنون بازيگران صد در صد امنيت داشته‌اند؛ علاوه بر «در چشم باد» در فيلم‌هايي چون «دوئل»، «سجاده آتش» و «سرزمين خورشيد» كه مسووليت جلوه‌هاي ويژه ميداني را برعهده داشته‌ام اتفاقي براي هيچ يك از عوامل رخ نداد؛ چون پيش از آغاز فيلمبرداري صحنه را براي حضور بازيگران و عوامل ايمن مي‌كنيم.

مسوول جلوه‌هاي ويژه‌ي ميداني سريال «در چشم باد»، درباره‌ي ضرورت ثبت كردن تجربيات سازندگان سريال‌هاي تاريخي گفت: جايي براي ثبت اين تجربيات وجود ندارد؛ البته ما انجمني به نام جلوه‌هاي ويژه داريم كه تعداد محدودي عضو هستند و در اين زمينه فعال هستند.

وي با تاكيد بر ضرورت ثبت اين تجربه‌ها براي استفاده نسل‌هاي‌ آينده تصريح كرد: براي انتقال تجربه‌ها بايد افرادي به صورت دستيار فعاليت كنند. به عنوان نمونه من هشت دستيار جوان دارم، اما متاسفانه بر اساس قانون انجمن، هر مسوول جلوه‌هاي ويژه حداكثر مي‌تواند از دو دستيار استفاده كند؛ چون معتقدند دست زياد مي‌شود؛ در صورتي كه اين اتفاق بايد بيفتد؛ از سوي ديگر افراد كمي مي‌توانند در اين حرفه پيشرفت كنند و با تلفيق تجربيات منتقل شده و نيروي جواني و خلاقيت خود به جايگاه قوي برسند.

روزبهاني با انتقاد از نوع نگاه به جلوه‌هاي ويژه اظهار كرد: در ايران جلوه‌هاي ويژه را فقط انفجار مي‌دانند؛ چون اين حرفه با ساخته شدن فيلم‌هاي جنگي رشد كرده در حالي كه 138 مورد جلوه‌ي ويژه ميداني داريم كه به جز نوع جنگي آن در ايران، روي موارد ديگر كار نشده‌است، يا تعداد محدودي كار كردند.

وي به ذكر مثال‌هايي پرداخت و گفت: در فيلم‌هايي چون «تقاطع»، «قاعده بازي» و« شهر آشوب» كه برنده جوايز شده‌اند، از جلوه‌هاي ويژه‌يي استفاده شده‌است كه جنگي نبوده‌اند. به عنوان مثال در فيلم كمدي «قاعده بازي» سيم كشي‌هايي براي پرواز كردن آقاي عبدي در فضا انجام شد.

روزبهاني در پايان درباره‌ي نقش كارگردان در هدايت مسير جلوه‌هاي ويژه اظهار كرد: كارگردان در اين زمينه نقش زيادي دارد؛ او اگر بداند كه چه چيزي مي‌خواهد و ذهنيت خود را به مسوول جلوه‌هاي ويژه انتقال دهد، اين مسوول مي‌تواند خواسته‌ي كارگردان را به عمل تبديل كند.

انتهاي پيام