« در شرايطي كه بچه‌هاي ما كساني همچون صبحي، يميني شريف و كيانوش را نمي‌شناسند ما چگونه مي‌خواهيم از طريق ادبيات كودكمان دنيا را بسازيم.» به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، استاد غلامرضا امامي ـ ‌پيشكسوت ادبيات كودك و نوجوان ـ با بيان مطلب بالا در نشست «پيوند حوزه نظري و آفرينش ادبي در ادبيات كودك» در نمايشگاه كتاب تهران گفت: ‌من مي‌توانم راحت‌تر نيازهاي يك بچه افغان يا هندي را درك كنم. چون آن‌ها هم مثل من شرقي هستند. اما يك بچه انگليسي كه تمام بستگان خود با يك واژه مي‌خواند احساس نزديكي كمتر مي‌كنم. اين پيشكسوت ادبي گفت:‌ گاهي وقت‌ها دوستان من كه از بچه‌هاي پنج گوش خود قافل هستند و نيازهاي آنان را نمي‌داند طرح‌ها و پژوهش‌هايي را ارايه مي‌دهند كه گويي با ارايه آن‌ها مي‌خواهند دنيا را اصلاح كنند. من معتقدم دنيا پيش كش همين دوستان؛ بايد پژوهش كودك مبتني بر نياز واقعي كودك باشد. وي با انتقاد از گستردگي دامنه تحقيقات در حوزه‌ي ادبيات اروپايي گفت:‌ چند نفر از شما با ادبيات قوي و پربار كشورهاي عربي مثل مصر يا فلسطين آشنا هستيد آيا مي‌دانيد در فلسطين كه ملتي پر انرژي اما آواره است ادبيات كودك شاهكار موج مي‌زند. بنا به گفته‌ي غلامرضا امامي‌،‌ ادبيات كشورهاي همسايه هم چون هندوستان، افغانستان،‌كشورهاي عربي و حتي ژاپن با نيازهاي ما همسويي بيشتري دارند اما ما در اين ميان به ادبيات غرب بيشتر بها داده ايم. *** دكتر عليرضا كرماني نيز به عنوان ديگر سخنران اين نشست به چالش‌هاي تحقيق در حوزه ادبيات كودك و كودكان پرداخت و گفت:‌ يكي از دلايلي كه تحسين در ادبيات كودك ما جدي گرفته نمي‌شود،‌ مشكل جهان بيني ماست. در فرهنگ ما اين اعتقاد وجود دارد كه چون كودكان به اندازه‌ي ما بزرگ نيستند پس انسان‌هاي مهمي‌هم نيستند. اين مدرس دانشگاه تصريح كرد:‌ از سوي ديگر ما دچار مشكل سازمان يافتگي در اين زمينه هستيم،‌ يعني اگرچه 40 درصد حجم جامعه كودكان و نوجوانان هستند آنان هنوز هيچ سازماني مشابه سازمان ملي جوانان نداريم، و بزرگ ترين سازمان ويژه‌ي كودكان و نوجوانان آموزش و پرورش است كه آن هم دچار نوعي يك سونگري است و صرفا به مقوله تعليم و تربيت مي‌پردازد. وي گفت:‌ در فلسفه دولت اين بحث مطرح است كه دولت بايد در كارهايي مداخله كند كه ضرورت اجتماعي دارد و يا نهادهاي خصوصي به هر دليلي مايل به مشاركت در آن‌ها نيستند،‌ اما اگرچه ادبيات كودك و نوجوان ما هر دو اين ويژگي‌ها را داراست از آن جا كه اين تحقيقات سودي براي آن ندارد،‌ نسبت به آن‌ها بي توجه است. اين پژوهشگر كودكان و نوجوانان، عدم وجود ساز و كار‌هاي آكادميك را از ديگر مشكلات تحقيق در حوزه‌ي ادبيات كودك دانست كه بايد به آن توجه كرد. *** به گزارش ايسنا، در پايان اين نشست حسين شيخ اسلام به عنوان آخري منتقد و پژوهشگر ادبي گفت: به نظر من در صحبت‌هاي دوستان يك غفلت نهفته است اصل اول جامعه شناسي اعتقاد به متابوليسم بودن جامعه حكايت مي‌كند،‌ اگر بچه‌هامان به سمت ادبيات عرب نمي‌روند شايد علت آن اين است كه به اين ادبيات احتياجي ندارند و ادبيات غرب را بيشتر مي‌پسندند و اگر پژوهشي در اين حوزه وارد نمي‌شود،‌ شايد يكي از دلايل آن اين است كه نظام مديريت فرهنگي آن را نمي‌خواهد و شايد هم نظام ادبيات كودك ما خيلي پايبند خواسته‌هاي آنان نيست. وي با مقايسه فروش هري و برخي از كتاب‌هاي حوزه ادبيات مقاومت فلسطين گفت:‌ من فكر مي‌كنم در مورد اين مباحث مي‌توان بحث كرد اما در خارج از اين موضوعات هر اظهار نظري فقط يك گلگي است. انتهاي پيام