بيش‌تر راهنمايان تور، تجربه و دانش كافي ندارند و معدود راهنمايان با تجربه‌ي كشور نيز فقط گروه‌هاي بزرگ را هدايت مي‌كنند.

اين مطلب گفته‌ي ابراهيم ابراهيمي ـ يكي از تورگردانان ـ‌ در گفت‌وگو با خبرنگار بخش گردشگري خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) است.

آموزش راهنمايان از جمله مباحثي است كه علاوه بر وارد‌كنندگان گردشگر به كشور، خود راهنمايان نيز به ضعيف بودن آن اذعان دارند و همواره در گرد‌هم‌آيي‌هاي خود بر ضرورت بهبود شرايط آموزشي و دانش‌افزايي راهنمايان تور تأكيد مي‌كنند. نمونه‌ي آن «محمدعلي اينانلو» بود كه در جشن روز جهاني راهنمايان تور از آن‌ها به‌خاطر ارايه‌ي آموزش‌هاي ضعيف عذر‌خواهي كرد.

مسأله‌ي دانش و تجربه‌ي راهنمايان در زمان‌هايي كه ورود تورهاي خارجي به كشور افزايش مي‌يابد، از نظر تورگردانان حاد مي‌شود. از سوي ديگر، فعاليت راهنمايان ضعيف در برخي تورهاي داخلي همواره مورد اشاره‌ي برخي آژانس‌دار‌ها و شركت‌كنندگان اين تورها بوده است، راهنماياني كه اطلاعات كمي داشته‌اند يا به درخواست گردشگران شركت‌كننده در تور به‌جاي معرفي مناطق طبيعي و تاريخي، به تعريف لطيفه و مفرح كردن فضاي تور پرداخته‌اند.

با وجود اين ضعف‌ها، در عين حال راهنمايان تور همواره بر تنظيم يك قرار‌داد منسجم ميان آژانس‌دار و راهنما با هدف جلوگيري از برخي عدم تعهدها و تخلف‌ها تأكيد داشته‌اند.

اكنون بسياري از راهنمايان تور بدون هيچ قرار‌دادي و فقط براساس تعهد و گاهي رابطه، در تورها كار مي‌كنند و معتقدند، وجود اين شرايط، غيرمنضبط در تضعيف موقعيت آن‌ها و حتا پرداخت نشدن حقوق واقعي راهنمايان مؤثر بوده است.

ابراهيم ابراهيمي ـ يك تورگردانان ـ در گفت‌وگو با خبرنگار ايسنا، با بيان اين‌كه تعداد راهنمايان مجرب در كشور خيلي كم است، اظهار كرد: آژانس‌دارها معمولا در تورها از راهنماياني كه مي‌شناسند، استفاده مي‌كنند؛ اما گاهي تعداد تورهاي ورودي افزايش مي‌يابد. بنابراين به راهنمايان بيش‌تري كه به زبان‌هايي غيرانگليسي تسلط دارند، نياز پيدا مي‌كنيم؛ اما بيش‌تر اين راهنمايان باتجربه، وقت ندارند يا توري را به‌دست گرفته‌اند و ما با مشكل مواجه مي‌شويم.

وي درباره‌ي اين‌كه آيا در اين مواقع، از جامعه‌ي راهنمايان ايران‌گردي و جهان‌گردي كمك گرفته مي‌شود؟ گفت: با جامعه‌ي راهنمايان تور براي معرفي راهنمايان جديد تماس مي‌گيريم؛ اما آن‌ها فهرستي را از راهنمايان عضو اين جامعه به ما مي‌دهند و بايد خود فرد مورد ‌نظر را پيدا كنيم. در اين ميان، افراد باتجربه‌ معمولا فرصت كافي ندارند و كم‌تجربه‌ها نيز آموزش لازم را نديده‌اند. ما هم براي كسب تجربه‌ي اين افراد، زمان و هزينه نمي‌توانيم صرف كنيم.

او ادامه داد: بايد نظامي طراحي شود كه راهنمايان كم‌تجربه در كنار راهنمايان مجرب در تور قرار گيرند تا فرصت كسب تجربه براي راهنماياني كه آموزش لازم را نديده‌اند، فراهم شود.

وي درباره‌ي اين‌كه چرا آژانس‌ها اين طرح را خود اجرا نمي‌كنند؟ اظهار كرد: ما براي اين كار نمي‌توانيم هزينه كنيم، دولت بايد يارانه‌يي را درنظر بگيرد تا از اين طريق، طرح مورد نظر را اجرا كنيم.

اين تورگردان درباره‌ي اين احتمال كه شايد راهنمايان به‌دليل دست‌مزد اندكي كه مي‌گيرند، هدايت هر توري را عهده‌دار نمي‌شوند، گفت: راهنمايان تور نرخ ثابتي ندارند؛ اما چون راهنمايان درآمد جانبي دارند، آژانس‌ها نرخ كمي را براي دست‌مزد آن‌ها تعيين مي‌كنند. راهنمايان معمولا حق كميسيون و انعام دريافت مي‌كنند و اين مسايل را نمي‌توان از تور حذف كرد، چون در دنيا عرف است.

ابراهيمي با بيان‌ اين‌كه آژانس‌ها معمولا با راهنمايان تور قرار‌دادي نمي‌بندند، اضافه كرد: راهنمايان تور آزاد هستند و براساس تعهد اخلاقي كار مي‌كنند و اگر قرار‌دادي با آن‌ها بسته شود، ضمانت ندارد. تنظيم قرار‌داد به ضمانت نياز دارد تا اگر مشكلي پيش آمد، پي‌گيري شود.

اما علي صدرنيا ـ رييس هيأت مديره‌ي جامعه‌ي راهنمايان ايران‌گردي و جهان‌گردي ـ در اين‌باره به خبرنگار ايسنا، گفت: بيش‌تر آژانس‌ها حرفه‌يي نيستند. آن‌ها معمولا يك هفته پيش از ورود به كشور، از جامعه درخواست مي‌كنند، راهنما معرفي كند. درحالي‌كه راهنمايان حرفه‌يي از سه‌ماه پيش، برنامه‌ي تورهاي خود را رزرو مي‌كنند.

وي بيان كرد: آژانس‌هاي كشور درباره‌ي دست‌مزد راهنمايان تور معمولا برخلاف عرف بين‌المللي عمل مي‌كنند. عرف جهاني اين است كه راهنماي تور يك‌سوم هزينه‌ي حمل‌ونقل را مي‌گيرد؛ اما در ايران، راننده‌ي اتوبوس گردشگران روزي 400هزار تومان دريافت مي‌كند؛ ولي راهنماي تور روزي 20هزار تومان دست‌مزد مي‌گيرد، با اين شرايط، راهنما ديگر به كار علاقه پيدا نمي‌كند.

صدرنيا افزود: اين وضعيت موجب شده است، بسياري از راهنمايان به‌محض دريافت پيشنهاد شغل ديگري، از اين حرفه خارج شوند. هيچ سازمان يا بخشي از راهنمايان تور حمايت نمي‌كند. درحالي‌كه تمام فلسفه‌ي وجودي سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري جذب گردشگر، جهات‌دهي به آن‌ها و خدمات‌دهي از سوي مجرياني مانند راهنمايان تور به اين گردشگران است؛ ولي سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري نه‌تنها از ما حمايت نمي‌كند، بلكه اين كارها را هم انجام نمي‌دهد.

انتهاي پيام