يك مدرس دانشگاه اظهار داشت: آمارسازي و بزرگ‌نمايي فعاليت‌هاي گردشگري داخلي، عملي غيرقابل قبول، غيرمعقول و غيرمنطقي است. درحالي‌كه با واقع‌نگري و ارايه‌ي اطلاعات به مردم و سازمان‌ها مي‌توانيم هدايت اين صنعت را به‌نحو مطلوب‌تري به‌دست گيريم، كاستي‌هاي خود را شناسايي كنيم و در مسير رفع آن‌ها سياست‌هايي را اتخاذ كنيم. اسرافيل شفيع‌زاده در گفت‌وگو با خبرنگار بخش گردشگري خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، بيان كرد: سيستم آمارگيري‌ وقتي مناسب است كه با واقع‌نگري و مبتني بر اصول موسوم و معمول در حوزه‌ي آمارگيري كار ثبت، ضبط، تركيب و طبقه‌بندي را به‌صورتي انجام دهد كه از تكرار آمار خودداري شود و نتيجه‌ي حاصل از آن قابل استناد باشد. وي گفت: متأسفانه در زمينه‌ي صحت گزارش‌هايي كه درباره‌ي سفرهاي نوروزي منتشر مي‌شوند، ترديد‌هاي زيادي وجود دارند. در گزارش آماري سال‌ گذشته، عددي برابر عدد جمعيت كشور براي تعداد سفرها اعلام شد كه به‌نظر مي‌رسد، با حقايق فاصله‌ي زيادي دارد و چه بسا كارشناسان و سازمان‌هاي مسؤول را گم‌راه كند. او ادامه داد: محدوديت‌هاي ساختاري موجود در بخش حمل‌ونقل اعم از هوايي، ريلي، زميني و ديگر محدوديت‌هاي ترافيكي كه در بعضي از مسيرهاي مهم كشور وجود دارند، در عمل، تراكم را ناشي مي‌شوند كه درباره‌ي صحت تعداد مسافرت‌هاي ادعايي در نوروز سال گذشته نيز ترديد ايجاد مي‌كند. شفيع‌زاده تأكيد كرد: بيش‌تر در جريان آمارگيري از گردشگران، مقوله‌ي تكرار ثبت، عامل اصلي و اساسي در غيرعادي جلوه كردن آمار نهايي است. برنامه‌ريزان و آمارگيران بايد سيستم‌هايي را مد‌ نظر قرار دهند كه اين معضل برطرف شود و بتوانند به آمار واقعي از تعداد سفرهاي انجام‌شده دسترسي پيدا كنند. وي گفت: بخشي از آمارهاي مربوط به مسافرت‌ها، در مبادي ورودي و خروجي شهرها توليد مي‌شود كه به استان‌ها اجازه مي‌دهد، با عوامل اجرايي كه در اين حوزه مستقر مي‌شوند، آمار صحيحي را ثبت كنند. او يادآور شد: چون اين آمار به روش دستي تهيه مي‌شود، مشكلات عديده‌اي را به‌وجود مي‌آورد و خطاي انساني در آن دخيل است و در نتيجه، به عدد و رقم‌هاي نجومي مي‌رسيم كه اين اعداد شما را به نتيجه‌ي درستي نمي‌رسانند. وي بيان كرد: گاهي به‌نظر مي‌رسد كه آمار‌گيري صورت مي‌گيرد تا سازمان‌هاي مسؤول، گسترش مسافرت را به‌عنوان عملكرد خود تلقي كنند، عملكردي كه به گسترش مسافرت در كشور منجر شده است. بنابراين به‌نظر مي‌رسد، بزرگ‌نمايي جريان مسافرت يا دست‌كاري آمار و اطلاعات و جايگزين كردن آمارهاي غيرواقعي، از جمله مشكلات قابل ذكرند و هر عقل سليمي مي‌داند در كشور ما، امكان‌پذير نيست كه در يك دوره‌ي 14 روزه، 70 تا 80ميليون نفر به سفر بروند. او گفت: ظرفيت‌هاي اقامتي نيز امكان اين تعداد سفر را نمي‌دهند و هتل‌ها و مراكزي كه محل پذيرايي مهمان‌ها هستند، چنين ظرفيتي ندارند. حتا اگر از امكانات مدارس و مساجد نيز استفاده كنيم، اين كار امكا‌ن‌پذير نيست. در رابطه با مقاصدي مانند مشهد مقدس، ورود 16ميليون گردشگر مي‌تواند مصداق داشته باشد، اما درباره‌ي برخي ديگر از استان‌هاي كشور، چنين موضوعي محل ترديد است. شفيع‌زاده اظهار كرد: چنين كاري، آمارسازي است و بعضي مي‌خواهند بگويند كه ما اقتصاد گردشگري را توانسته‌ايم فعال كنيم و فرهنگ مسافرت را در كشور جا بيندازيم؛ ولي حقيقت غير از اين است. او بيان كرد: در اين‌گونه تعطيلات، مردم با زحمت و دشواري،‌ مكاني را براي اقامت پيدا مي‌كنند. براي مثال، سال گذشته حتا گورستان ابيانه نيز مكاني براي برپا ‌كردن چادر بود. اين نوع مسافرت كردن چه خاصيتي دارد؟ اين مدرس دانشگاه معتقد است: اين‌گونه تشويق به مسافرت تحت شرايطي كه اصول بهداشتي رعايت نشود، مديريت زباله به‌صورت صحيح صورت نگيرد، افراد متناسب با شأن‌شان مكاني را براي اقامت نتوانند پيدا كنند، تراكم و ازدحام در جاده‌ها، آرامش مردم را سلب كند، تراكم به آثار تاريخي آسيب برساند، خاصيت چنداني ندارد. شفيع‌زاده درباره‌ي آمارگيري از طريق پرسش‌نامه نيز تأكيد كرد: در اين روش، مهم آناليز و تحليلي است كه به‌شكل نهايي انجام مي‌دهيم. وي اضافه كرد: اگر اين شيوه‌ي آمارگيري دقيق باشد، به ما در مديريت صحيح مسافرت‌ها كمك مي‌كند، چون اطلاعات به‌روز‌شده و دقيقي را به ما مي‌دهد كه دست‌مايه‌اي براي مديريت اين بخش است؛ اما اگر فقط براي انگيزه‌هاي سياسي يا ديگر انگيزه‌ها، به منزله‌ي اقدامي براي بزرگ‌نمايي كارهاي كوچك باشد، كار قابل دفاعي نيست و به‌نوعي نمايش و اطلاع‌رساني نادرست براي تحقق برخي خواسته‌هاست. انتهاي پيام