سرداور گروه خاطره‌ي جشنواره‌ي ربع قرن كتاب دفاع مقدس از بررسي بيش از دوهزار اثر در اين بخش خبر داد.

به گزارش بخش كتاب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، مرجان فولادوند در توضيح بيش‌تر در اين‌باره گفت: گروه خاطره تمامي عناوين منتشرشده از سال 59 تا 85 را كه در حوزه‌ي جنگ چاپ شده باشند و البته به دست ما برسند، بررسي مي‌كند. تا اين زمان، بيش از دوهزار عنوان كتاب ديده شده و با توجه به اين‌كه مهلت پذيرش كتاب - كه البته چند بار هم تمديد ‌شده - رو به پايان است، خيال نمي‌كنم اين تعداد به ميزان قابل توجهي تغيير كند.

او همچنين درباره‌ي اين‌كه مگر هنوز مرحله اول داوري به پايان نرسيده است، افزود: چرا، تمام شده و كتاب‌هاي مرحله‌ي بعد انتخاب شده‌اند. هرچند اگر كتاب خاصي پيدا شود - كه به هر دليلي تا حالا ديده نشده - سعي مي‌كنيم امكان ارزيابي را برايش فراهم كنيم.

وي سپس درباره‌ي اين‌كه آيا محدويتي براي تعداد آثاري كه قرار است به مرحله بعد راه پيدا كنند، قائل شده‌اند، گفت: خير. هر كتابي با ملاك‌هاي داوري سنجيده شده و اگر امتياز لازم را كسب كرده باشد، به مرحله‌ي دوم خواهد رفت.

فولادوند در پاسخ به اين‌كه آيا تمام آثار با يك ملاك واحد داوري شده‌اند، عنوان كرد: نه، ما به اين نتيجه رسيديم كه با دو نوع كتاب روبه‌روييم، كه بنا به ويژگي‌هاي متن با هم تفاوت‌ دارند و سنجيدن آن‌ها با هم كار دقيق و روشمندي نيست؛ يعني كتاب‌هاي خودنوشت و ديگرنوشت.اقتضائات متني هريك از اين‌ها با هم جداست، كه در ملاك‌هاي بررسي، اين تفاوت لحاظ شده است.

سرداور گروه خاطره جشنواره ربع قرن كتاب دفاع مقدس درباره‌ي ملاك‌هاي داوري نيز گفت: خاطره به مثابه‌ي متن مي‌تواند به ساحت ادبيات وارد شود و يا به عنوان خوانشي شخصي از يك مقطع تاريخي ديده شود. گاهي هر دو اين‌ها با هم بايد ديده شود و اين‌جاست كه به ملاك‌هايي نياز داريم كه هر دو را بسنجد؛ مثل قاب‌بندي درست يا پرهيز از اغراق و... . ما قصد داريم تمام ملاك‌هايي را كه آثار با آن‌ها سنجيده شده‌اند، در بيانيه يا شيوه‌نامه‌اي منتشر كنيم، تا همه‌چيز شفاف باشد. اميدوارم اين امكان براي‌مان فراهم شود.

او در ادامه درباره‌ي اين‌كه اگر داوري صاحب اثر باشد، داوري آن اثر به عهده چه كسي خواهد بود، گفت: اتفاقا اين مسأله پيش آمد. داروان اين گروه اغلب از كساني‌ هستند كه در اين زمينه كار كرده‌اند و آثارشان يا جايزه گرفته يا به نوعي مطرح شده‌ و يا جريان‌ساز بوده‌اند؛ اما بنا به تصميم داوران گروه، كتاب‌هاي‌شان از داوري‌ كنار گذاشته شد؛ هرچند اجبار آيين‌نامه‌يي در كار نبود. البته من از تصميم گروه‌هاي ديگر در اين‌باره بي‌خبرم.

مرجان فولادوند با اشاره به اين‌كه به جز خودش، چهار نفر در بخش خاطره داوري مي‌كنند، درباره‌ي معيارهاي انتخاب داوران هم متذكر شد: وقتي به انتخاب داور فكر مي‌كردم، چند ملاك براي من مهم بود؛ اول اين‌كه فرد به‌طور تخصصي و حرفه‌يي روي اين موضوع كار كرده باشد و كسي تنها به اعتبار يك كتاب وارد گروه داوري نشود. ديگر آن‌كه اقتضائات متن را بشناسد و روي روايت‌ها و متون متفاوت كار كرده باشد. ديگر اين‌كه با خاطرات جنگ هشت‌ساله - منتشرشده يا منتشر‌نشده - آشنايي دقيق داشته باشد. ديگر اين‌كه يقين داشته باشم جانبدارانه به فرد يا سازماني نگاه نمي‌كند و رأي مستقل دارد.

او ادامه داد: از طرفي، مي‌بايست افرادي با تجربه‌هاي مختلف انتخاب مي‌شدند تا بتوانند كتاب‌ها را هم از حيث ادبي و هم از جهات ديگر مثل شناخت‌ تاريخي و ... ارزيابي كنند و در عين حال، هماهنگ باشند و بتوانند براي مدت به نسبت طولاني با هم كار كنند. البته داشتن صبوري، حوصله و صرف زمان هم مهم بود؛ اين‌كه بتوانند كاري طولاني، وقت‌گير و فشرده را هم تاب بياورند. شكر؛ فكر مي‌كنم نتيجه‌ي كار، درستي اين انتخاب را تأييد خواهد كرد.

فولادوند در پاسخ به اين‌كه چه موضوعي در جشنواره براي او حائز اهميت است، عنوان كرد: آن‌چه براي من مهم‌تر از خود جشنواره است، ديدن و ارزيابي ‌كردن تعداد زيادي از آثاري است كه اين دوره مهم تاريخي را روايت مي‌كنند؛ دوراني‌ كه ممكن بود بدون اين كتاب‌ها، با تغيير جريان‌هاي سياسي يا تغييرات اجتماعي، تحريف شود، تغيير كند و يا فراموش شود.

او همچنين درباره‌ي اين‌كه چه عاملي باعث اعتبار ‌بخشيدن به يك جشنواره مي‌شود، گفت: به نظر من، اعتبار يك جشنواره از اعتبار يك داوري دقيق، روشمند و علمي است. ممكن است اثري در يك جشنواره برگزيده شود و سود مالي زيادي به پديدآورنده اثر نرسد؛ اما اعتباري كه به‌دست مي‌آورد، به مراتب ارزشمند‌تر است. مردم به انتخاب آن اعتماد مي‌كنند و چه‌ چيزي براي نويسنده مهم‌تر از يافتن مخاطب و اعتماد مردم است؟

سرداور جشنواره ربع قرن كتاب دفاع مقدس افزود: جشنواره فرصتي است كه مي‌شود حاصل تلاش‌هاي فردي يا سياست‌گذاري‌ها را همراه با نتايجي كه به بار آورده‌اند، يك‌جا ديد؛ پس بيش‌تر از هرچيز، فرصتي براي نقد و بازبيني است؛ نگاه به راهي كه از آن آمده‌ايم و تصحيح مسير. جشنواره بايد كمك كند كه نقطه‌ضعف‌ها براي‌مان معلوم شود؛ البته نقطه‌ضعف‌هايي كه ديگر يك نقطه كوچك نيستند؛ بلكه به يك جريان تبديل شده‌اند، و نقد يك جريان كه راه افتاده و ريشه دوانده و تلاش براي درست ‌كردنش، شجاعت و كارداني بسيار مي‌خواهد.

انتهاي پيام