سعيد رشتيان: سازمان ميراث فرهنگي بايد توجه داشته باشد كه دريافت اين هزينه‌ها مغاير تعريف‌ها و وظايفي است كه آن‌ها براي خود تعريف كرده‌اند.

درپي دريافت هزينه‌هاي سنگين براي اهداي مجوز فيلم‌برداري در اماكن تاريخي و به دنبال آن توضيحات معاونت فرهنگي سازمان ميراث فرهنگي و مديرعامل كانون اتومبيل‌راني، سعيد رشتيان، مستندساز و تهيه‌كننده سينماي مستند معتقد است: پاسخ‌هاي اين دوستان در حد پاسخ‌هايي بسيار عمومي و كلي است و به نظر مي‌رسد كه اين مسئله را در همين حد مي‌دانند.

اين تهيه‌كننده سينماي مستند در گفت‌وگويي با خبرنگار سينمايي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با اشاره به صحبت‌هاي مسوولان سازمان ميراث فرهنگي و كانون اتومبيل‌راني، اظهار كرد: اين دوستان در بخش‌هاي مختلف صحبت‌هاي خود براين نكته تأكيد دارند كه نگهداري از بناهاي تاريخي نيازمند هزينه است، از سوي ديگر اعلام مي‌كنند كه اين وظيفه برعهده كانون اتومبيل‌راني قرار گرفته، حال سوال من اين است كه در نهايت اگر حفاظت از اين بناها، جزء وظايف كانون است پس چرا براي كار از مستندساز و فيلم‌ساز هزينه مي‌خواهند.

او ادامه داد: نكته ديگر آن‌كه، هيچگونه تعرفه مشخصي در اين ميان وجود ندارد و گاه در مواردي اين دوستان از مبلغ ده ميليون تومان كه در ابتدا اعلام كرده‌اند، در پايان صحبت به مبلغ يك ميليون تومان رضايت مي‌دهند و قيمت‌هاي آن‌ها جاي چانه دارد. حال آن‌كه، اين مسئله، به آن معناست كه فيلم‌ساز وارد فضايي مبهم و نگران‌كننده مي‌شود و نگراني آن است كه در چنين محيطي بايد چه برخوردي از او سر بزند. البته مسئله عدم سلامت احتمالي‌ كه ممكن است در اين ميان پيش آيد هم از ديگر نگراني‌هاي فيلم‌ساز در مواجهه با اين سازمان است.

رشتيان همچنين به فيلم‌هاي سينمايي اشاره كرد و افزود: ممكن است كه يك فيلم سينمايي به واسطه بودجه‌اي كه دريافت مي‌كند، توان پرداخت اين‌گونه هزينه‌ها را دارا باشد از سوي ديگر اين فيلم‌ها پس از ساخته‌شدن در موقعيت اكران قرار مي‌گيرند و از اين طريق مي‌توانند هزينه‌هاي خود را جبران كنند. اما چرخه توليد و پخش فيلم‌هاي مستند بدين‌گونه نيست و اكثر محصولات اين سينما يا براي نمايش در تلويزيون و يا براي جشنواره‌هاي ساخته مي‌شوند. لذا اگر سازمان ميراث فرهنگي، رسالت خود را ترويج، تشويق و توجه به ميراث تاريخي بداند، قاعدتا بايد درپي انعكاس اين مسئله از طرق مختلف باشد كه در اين ميان يكي از راه‌ها نيز سينماي مستند است. چراكه شايد بخش كم‌تري از مردم فرصت و امكان بازديد از اين مناطق را داشته باشند، اما يك فيلم مستند مي‌تواند اين اماكن را در حد وسيعي به آن‌ها بشناساند و بنده واقعا نمي‌دانم كه چه معنايي دارد كه از سينمايي با اين بضاعت اندك، براي تبليغ اماكن فرهنگي و تاريخي درخواست هزينه كنند.

رشتيان در پايان صحبت‌هايش هم با اشاره به مشكلاتي كه در ساخت مجموعه «آئينه فرهنگ» و يكي ديگر از مجموعه‌ها براي همكاران او پيش آمده، خاطرنشان كرد: عدم تناسب هزينه‌هاي اين سازمان از مواردي است كه بايد اصلاح شود و سازمان ميراث فرهنگي بايد توجه داشته باشد كه اين نوع برخورد، اساسا غلط و مغاير با تعريف‌ها و وظايفي است كه آن‌ها براي خود تعريف كرده‌اند.

انتهاي پيام