دقايقي مانده به اذان مغرب
طنين خوش «ربنا» فضاي كوي دانشگاه تهران را پر كرده و معنويت خاصي به آن بخشيده است.
«التماس دعا» در تك تك مراودات و جملات دانشجويان كوي به گوش مي‌رسد.
به زمان ملكوتي اذان مغرب نزديك مي‌شويم، دانشجويان خوابگاهي كوي دانشگاه تهران با در دست داشتن ظرف‌هاي غذا، به سمت سلف در حركتند.
وارد سلف كه مي‌شويم به صف‌هاي نسبتا طولاني غذا بر مي‌خوريم هرچند كه سرويس دهي سريع پرسنل، افراد انتهاي صف را در مدت زماني كوتاه به ابتداي صف مي‌رساند.
افطاري امشب كوي دانشگاه سوپ، برنج و جوجه كباب و چند عدد زولبيا و باميه و تكه‌اي نان است و عطر غذا در كل محوطه سلف پيچيده است.
به گفته يكي از مسؤولان كوي، روزانه حدود پنج هزار پرس غذا براي افطاري در كوي دانشگاه تهران پخت مي‌شود.
يكي از دانشجويان منتظر در صف غذا درباره كيفيت غذاي كوي دانشگاه در ماه مبارك رمضان به ايسنا مي‌گويد: خوشبختانه در ماه رمضان دو وعده غذاي گرم در كوي طبخ مي‌شود كه اين موضوع دانشجويان را از دردسر گرم كردن غذا در وقت سحر راحت مي‌كند.
در هنگام اذان و با صداي «الله اكبر» از سلف خارج مي‌شويم، محوطه كوي دانشگاه تهران تقريبا خالي است، سكوت خاصي در كوي دانشگاه حكمفرماست؛
دانشجويان رو به آسمان خدا زير لب با معبودشان مناجات مي‌كنند، مناجاتي از جنس دانشجويي!
برخي از دانشجويان با آستين‌هاي بالا زده براي اقامه نماز اول وقت به سمت محل برگزاري نماز جماعت در حركتند.
كوي دانشگاه تهران حدود دو سال است كه مسجد ندارد.
مسجد كوي دانشگاه تهران جهت احداث يك مجموعه فرهنگي چند منظوره تخريب شده است و به دليل مشكلاتي همچون كمبود بودجه، مشخص نيست كه مسجد جديد در چه زماني به بهره برداري مي‌رسد، به همين دليل در حال حاضر نمازهاي جماعت كوي در يك «تكيه» در كوي برگزار مي‌شود.
وارد يكي از ساختمان شماره 3 كوي مي‌شويم و لحظاتي هرچند كوتاه را مهمان سفره‌هاي افطاري دانشجويان كوي‌نشين دانشگاه تهران شديم.
سفره‌هايي كه هر چند خالي است از حضور خانواده و غذاهاي دست‌پخت مادر، اما از جنس دانشجويي است و نشستن بر سر آن حال و هواي خاص خود را دارد همانند ساير لحظات دوران دانشجويي.
درب يكي از اتاقها را مي‌زنيم دانشجويي كتاب به دست به استقبالمان مي‌آيد ...
وي دانشجوي سال چهارم رشته مهندسي معدن است و هم اكنون خود را براي آزمون مقطع كارشناسي ارشد آماده مي‌كند، به گفتهوي آنچنان غرق در درس شده بود كه اگر درب اتاقش را نمي‌زديم تا بازگشت هم اتاقي‌هايش متوجه فرارسيدن زمان افطار و اذان مغرب نمي‌شد.
از ورود به داخل اتاق ممانعت مي‌كنيم تا خلوت علمي وي را برهم نزنيم، التماس دعايي مي‌گوييم و درب اتاق ديگري را مي‌زنيم ...
دانشجويي با يك عدد سيب زميني و چاقويي در دست، جلوي در حاضر مي‌شود.
تعارف كه مي‌كند وارد مي‌شويم.
وي كه در حال خرد كردن سيب زميني و پخت غذا بود، مي‌گويد: من افطارها، خودم غذا درست مي‌كنم.
وقتي از اين دانشجو درباره حال و هواي كوي در وقت سحر سوال مي‌كنم؛ مي‌گويد: هر كس در ساختمان زودتر از خواب بلند شود با ضربه‌اي بر روي درب، مابقي بچه‌ها را از خواب بيدار مي‌كند و در هر اتاق نيز به نوبت يك‌نفر بايد زودتر بلند شود تا سحري هم اتاقي‌هايش را بگيرد.
وي مي‌افزايد: در سحرهاي ماه رمضان فضاي اتاقها دانشجويي‌تر است چرا كه دانشجويان پس از خوردن سحري و اقامه نماز به مطالعه مشغول مي‌شوند.
از اين اتاق دانشجويي كه بيرون مي آييم، درب اتاقي را كه بررويش پوستري از بيت‌المقدس و سيد حسن نصر الله نصب شده است، را مي‌زنيم.
سفره افطاري دانشجويان اين اتاق پهن بود و قوري مسي رنگي در حال قل قل ...
سفره افطاري كه دور تا دورش مملو از كتاب و جزوه و وسايل دانشجويي است.
روزه خود را در كنار سفره دانشجويان اين اتاق و با يك ليوان چاي با عطر دانشجويي باز مي‌كنيم.
دانشجويان خارجي كوي هم روزه داري مي‌كنند
از ساختمان شماره 3 كه بيرون آمديم، در مسير با دانشجوي نيوزلندي كه با ظرف غذا به ساختمان خود مي‌رفت بر مي‌خوريم ...
از حال و هواي ماه رمضان در كوي كه مي‌پرسيم مي‌گويد: زندگي در كنار دانشجويان روزه دار برايم تجربه جالبي است و خود من نيز بعضي روزها در كنار ساير دانشجويان روزه داري مي‌كنم.
وي كه از پيروان آيين مسيحي است، همانند ساير دانشجويان كوي نشين، تنها سحرها و افطار غذا مي‌خورد و در عين حال اين وضعيت را چندان هم سخت بيان نمي‌كند.
به همراه اين دانشجوي نيوزلندي به ساختمان دانشجويان خارجي كوي مي‌رويم.
سبك اتاق‌هاي اين ساختمان كمي متفاوت تر از ديگر ساختمان‌هاي كوي است كه ازآن جمله مي توان به آشپزخانه‌هاي مجزا در اتاقها اشاره كرد.
در راهروي اين ساختمان به دو دانشجو كه يكي از آنها اهل كشور تاجيكستان و ديگري ايراني با لهجه شيرين اصفهاني است روبرو مي‌شويم دانشجوي اصفهاني با خنده درباره رمضان در كوي مي‌گويد: حس خوبي است در ماه رمضان، دانشجويان با يكديگر مهربان تر مي‌شوند.
وي به دانشجويان خارجي ساكن در كوي همچون هندوها و مسيحي ها اشاره مي‌كند و مي‌گويد: اين دانشجويان با وجود اينكه روزه نمي‌گيرند اما همانند ما تنها سحر وافطارها غذا مي‌خورند هرچند كه گاها برايشان سخت است.
دانشجويان كوي دانشگاه تهران پس از صرف افطاري هركدام به فعاليتي مشغول مي شوند، تعداد زيادي از دانشجويان در سالنهاي تلويزيون به تماشاي سريالهاي ماه رمضان مي‌نشينند و تعدادي ديگر به ورزشگاه مي روند و در مسابقات ورزشي جام رمضان شركت مي‌كنند...
انتهاي پيام
نظرات