رضا بانگيز معتقد است، هنرمند نقاش، اجتماع و مسوولان هنري در يك مثلث سه ضلعي قرار مي‌گيرند كه هر يك وظيفه‌اي دارند و با هم ديگر تلاقي نمي‌كنند. اين هنرمند نقاش و مدرس دانشگاه درباره‌ي حضور اجتماعي هنرمندان نقاش به خبرنگار بخش هنرهاي تجسمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، گفت: اگر هنرمند بخواهد و تلاش كند كه در عرصه‌ي اجتماع نفوذ داشته باشد، فعاليتش فرمايشي خواهد شد؛ اين درحاليست كه نقاش مي‌بايست اثرش را از دل و ذهن خود بيرون بياورد و به جامعه ارايه كند. اين هنرمند 70 ساله‌، با تاكيد براين‌كه ضروري است جامعه‌ي ايراني، فرهنگ نمايشگاهي درخور داشته باشند تا از اين طريق هنرمند نقاش را دلگرم كنند، يادآوري كرد، اين امر به‌دست مسوولان هنري ميسر خواهد شد. به‌زعم او، هنرمندان نقاش هيچ‌گاه با نيت درآمدزايي شروع به فعاليت نمي‌كنند و نقاش مجبور است راه ديگري براي مشكلات مالي خود به‌دست آورد؛ اما جوهري در وجود اوست كه نقاش را وادار مي‌كند به‌جاي هر فعاليت ديگري به خلق آثار نقاشي بپردازند. بانگيز با اشاره به لزوم فرهنگ‌سازي در جامعه، درباره‌ي توجه و علاقه مردمي مردمان به هنر گفت: در غرب اهميت به هنر و ديدار از نمايشگاه‌ها نسل به نسل منتقل شده است و كودكان از همان آغاز با اين فرهنگ اجتماعي مي‌شوند. اما در ايران بسياري از خانواده‌ها به‌دليل مشلات اقتصادي و فعاليت‌هاي خود قادر به اين امر نيستند كه اين وظيفه به نهادي چون آموزش و پرورش منتقل مي‌شود، اما متاسفانه اين نهاد نيز وظيفه خود را به‌شكل مطلوبي انجام نمي‌دهد. به اعتقاد او، نقاشان هنرمنداني هستند كه به‌دليل حرفه‌ي خود از جامعه و بازار فاصله مي‌گيرند و در آتليه‌هاي خود بدون مهم دانستن فروش اثر و وضعيت بازار فعاليت مي‌كنند، اما هنرمنداني چون گرافيست‌ها در جريان مستقيم بازار قرار دارند و از اين طريق مي‌توانند حضور خود را به جامعه اثبات كنند. وي عنوان كرد: براي هنرمندي با اين ويژگي‌ها، راهي به‌غير از برگزاري نمايشگاه باقي نمي‌ماند كه اگر به اين امر نيز توفيق نيابد در طول زمان رنگ فراموشي به‌خود مي‌گيرد و از عرصه‌ي هنري محو مي‌شود. بانگيز گفت كه تمايلي به برگزاري نمايشگاه‌هاي انفرادي ندارد، چراكه تنها مخاطبان نقاشي بدون هيچ علم و لذتي، تنها به تعريف و تمجيد از هنرمند بسنده مي‌كنند و به آن بهاي واقعي داده نمي‌شود. وي اظهار كرد: امروزه شهر پاريس در فرانسه به‌علت بها و اهميتي كه در طول تاريخ به هنرمندان خود و از آن مجله نقاشان و طراحان داده است عروس دنيا لقب گرفته است و با استفاده از اين هنر در طراحي ساختمان‌ها، پل‌ها و معابر توانسته هنرمند خود را به سراسر جهان معرفي كند؛ اما در ايران، حتا صنعت‌گر از اين امر اطلاعي ندارد كه مي‌توان از هنر نقاش استفاده كند و فعاليت خود را توسعه دهد. انتهاي پيام