احمد پژمان آهنگساز و خالق آثاري چون شازده احتجاب، دليران تنگستان، چهار راه تمدن و روسري آبي فردا 72 ساله مي‌شود. به گزارش خبرنگار بخش موسيقي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، پژمان در سال 1314 در لار به دنيا آمد. موسيقي را با ويولن، نزد حشمت سنجري آغاز كرد و چندي نيز به نواختن رديف موسيقي ايران پرداخت. پس از فراگيري تئوري موسيقي نزد پرويز منصوري، براي آموختن فنون آهنگسازي حدود دو سال تحت تعليم حسين ناصحي قرار گرفت. او مدتي به‌عنوان نوازنده‌ي ويولن در اركستر سمفونيك تهران، اركستر صبا و ... فعال بود، اما با نوشتن قطعه‌اي براي اركستر سمفونيك موفق به دريافت بورس براي تحصيل در رشته‌ي آهنگسازي شد. پژمان در سال 1343 پس از دريافت تحصيلات دانشگاهي در رشته‌ي زبان انگليسي رهسپار اتريش شد و پنج سال در آكادمي موزيك وين فراگيري آهنگسازي را ادامه داد. توماس كريستين داويد، هانس يلينگ و آلفرد اوهل استادان او در وين بودند. در اين دوران، آثاري از او به‌وسيله‌ي اركستر راديو و تلويزيون اتريش، اركستر مجلس راديو و ... به اجرا درآمدند. از جمله اجراي نخستين اثر سمفونيك جدي پژمان "راپسيودي" با اركستر راديو وين به رهبري هانس سنداور بود. او پس از بازگشت به ايران با ارايه‌ي آثار بسيار در زمينه‌هاي گوناگون به آموزش آهنگسازي در هنرستان موسيقي ملي و گروه موسيقي دانشكده‌ي هنرهاي زيبا پرداخت. در سال 1355 براي تحصيل در موسيقي جاز به آمريكا عزيمت كرد و چهار سال در دانشگاه كلمبيا و نيويورك نزد جك بسيون از شاگردان بلا بارتوك، و ... تعليم ديد و همانجا به ساخت موسيقي فيلم، تدريس و ... مشغول شد. احمد پژمان سال 1370 به ايران بازگشت و مدتي بعد آموزش آهنگسازي را در دانشگاه هنر به عهده گرفت. پژمان كه خالق آثاري همچون آهنگ‌هاي محلي جنوب ايران، دو جلد براي پيانو و آهنگ‌هاي محلي شمال ايران، يك جلد، براي پيانو است، معتقد است، آهنگسازي كه موسيقي ميهن خود را نداند نمي‌تواند آهنگساز خوبي باشد و آهنگسازي است عاريتي كه نظيرش در دنيا فراوان است و ارزشي هم ندارد. او مي‌گويد: من هميشه به موسيقي ايراني فكر مي‌كنم، زيرا بناي موسيقي من ايراني است؛ موتيف و بعضي تم‌ها ايراني است؛ ولي هارموني من صددرصد صداي ايراني نمي‌دهد؛ چون خود هارموني اساسا يك مقوله‌ي غربي است و اركستر هم طبعا صداي ايراني ندارد؛ چراكه سازها ايراني نيستند. اما هميشه كوشيده‌ام رنگ و حالت ايراني را در آثار خود حفظ كنم و معتقدم آهنگسازان ما بايد بيشتر به سنت‌هاي موسيقي خودمان متكي باشند و نبايد به دنبال موتيف‌هاي غربي بروند. از آثار احمد پژمان در زمينه‌ي اركستر سمفونيك مي‌توان از همسرايي مختار، با آواز گروهي، اورتور پارسيان، به ياد خرمشهر و راپسودي نام برد. سونات براي ويولن آلتو و پيانو، كنسرتو براي نه ساز، اپراي دلاور سهند، اپراي جشن دهگان، باله‌ي روشنايي و نمايشنامه‌ي موزيكال سمندر از آثار وي در موسيقي مجلسي و موسيقي صحنه‌اي هستند. افسانه براي كودكان و عياران، براي همنوازي سازهاي ايراني در كنار موسيقي فيلم‌هايي چون شازده احتجاب، دليران تنگستان، چهارراه تمدن، سايه‌هاي بلند، هنرپيشه و روسري آبي قرار مي‌گيرند و كارنامه‌ي پركاري را براي احمد پژمان رقم مي‌زنند. انتهاي پيام