بهزاد خواجات گفت: هيجان‌هاي زباني دهه 70 كه بايد تجربه مي‌شدند، امروز فروكش كرده‌اند. اين شاعر در گفت‌وگويي با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، متذكر شد: تفاوت عمده‌اي كه ميان دهه 70 و دهه 80 وجود دارد، اين است كه در دهه 70 سازوكارهاي اجتماعي باعث ابداع شد و شعر آن دهه داراي شناسنامه مشخصي است، كه درباره آن زياد حرف زده شد؛ اما در دهه 80 شرايط ويژه‌اي وجود نداشت كه جريان خاصي در شعر به وجود آيد؛ اگر هم بود، ماده ادبي به شعر شاعران فراخوانده نشد. او از تفاوت‌هاي ديگر شعر دهه 70 و 80 را در ميزان توليد آثار دانست و افزود: در دهه 70 با وجود آثار مواجه بوديم، كه اين امر، اجازه كنكاش را در شعرها مي‌داد؛ اما در اين دهه نه تنها با كثرت آثار مواجه نيستيم، بلكه با كمي آن‌ها نيز مواجه شده‌ايم. وي در عين حال معتقد است: در دهه 70 شاعران اول شعر خود را نوشتند و بعد درباره آن حرف زدند؛ اما در دهه 80 شاعران از ابتدا به صدور مانيفست و نظريه پرداختند و بر اساس آن، شعر سرودند. خواجات گفت: اين‌كه عده‌اي مي‌گويند در دهه 70 اتفاقي نيافتاده، اين حرف‌ها، بدون دادن نشاني و سند، حرف‌هاي هيجاني است. امروز هيجان‌هاي زباني دهه 70 فروكش كرده‌اند و وقتي جرياني در دوره‌اي رخ مي‌دهد و الآن وجود ندارد، ميراث آن باقي مي‌ماند؛ يعني شعر دهه 80 و يا هر شعري كه باشد، ناچار است شعر دهه 70 را در خود حمل كند؛ زيرا بدون گذشتن از پيچيدگي‌ها، رسيدن به سادگي ژرف نمي‌تواند مؤثر باشد. به گفته اين شاعر، در نيمه دهه 80 يك يا دو جريان مطرح شدند، اما درباره هيچ‌كدام از اين جريان‌ها صحبت نشد و آن‌ها نهادينه نشدند. وي در پايان متذكر شد: آثاري كه در اين دهه عرضه شده‌اند، آثار چنداني نيستند كه بتوان درباره آن‌ها صحبت كرد. در اين دهه يك شاعر درخشان هم نداشته‌ايم كه درباره او بتوان حرف زد. انتهاي پيام