محمد رمضاني فرخاني گفت، با تمام كاستي‌هايي كه جايزه‌هاي شعري در سال گذشته داشته‌اند، به آن‌ها خوش‌بين است. اين شاعر و منتقد در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، متذكر شد: هر چند كه در كل به جايزه‌هاي شعري كه برگزار مي‌شوند، خوش‌بينم، اما اگر با ذره‌بين به آن‌ها نگاه شود، كاستي‌هاي فراواني در آن‌ها وجود دارد. مشكل اين‌جاست كه تمام جايزه‌هاي ادبي ادعاي اين را دارند كه با تسامح و تساهل برگزار مي‌شوند و به اثر صرفا شعري جايزه اهدا مي‌شود. وي افزود: وقتي در عمل به اين جايزه‌ها و پديدآورندگان‌شان نگاه كنيم، مي‌بينيم كه قابل پيش‌بيني است كه جايزه نصيب چه گروه‌هايي خواهد شد، و اين مشكل يك طرف قضيه است. اما نقش اين جايزه‌ها در اين هفت، هشت سال اخير بسيار خوب بوده است. شايد در آغاز زياد بازخوردي نداشتند و برترها چندان برگزيده نشدند، اما اين روال نمي‌تواند ادامه يابد و نمي‌تواند باري به هر جهت باشد. هر قدر از عمر اين جايزه‌ها بگذرد، خود به خود داراي اعتبار مي‌شوند و گردانندگان‌شان به‌سوي حق‌گويي خواهند رفت؛ چراكه نمي‌خواهند اعتبارشان خدشه‌دار شود. رمضاني ‌فرخاني با بيان اين مطلب كه در جايزه‌هاي شعر معمولا در حوزه‌هاي مختلف، جهت‌گيري‌ها هم مي‌توانند تفاوت داشته باشند، ادامه داد: وقتي جايزه شعر بيژن جلالي را بنيان مي‌نهند، بايد اين موضوع را درنظر گرفت، كه هر شاعري داراي معدلي خاص در شعر ماست و كسي كه اين جايزه را بنيان مي‌نهد، بايد ببينيد آيا كسي به شعر جلالي علاقه دارد؟ بنابراين بهتر است جايزه‌هايي كه با اين سليقه‌ها بنيان نهاده مي‌شوند، حدود فرم‌هاي خاصي را درنظر گيرند؛ مثلا بيژن جلالي شعرش تحت تاثير عناصر طبيعي است، و در اين جايزه هم بايد مولفه‌هايي درنظر گرفته شوند و شعرهايي كه با اين موضوع تطبيق دارند، شركت داده شوند؛ كه در آن صورت، انتخاب‌ها راحت‌تر خواهند شد. وي همچنين معتقد است: اگر براي هر شاعري جايزه گذاشته شود، در آن صورت به جايي مي‌رسيم كه شاعراني كه امروز جايزه مي‌گيرند و كانديدا مي‌شوند، 50 يا 60 سال ديگر جايزه مي‌گذارند؛ بنابراين بايد در اين‌باره تمهيدي داشته باشيم؛ تا هر كسي جايزه شعر برگزار نكند. انتهاي پيام