بهروز ياسمي معتقد است: به‌دليل اختلاف سليقه‌ها نمي‌توان شعر برگزيده را انتخاب كرد؛ چراكه شاخص‌هاي فني شعر با هنرهاي ديگر متفاوت است. اين شاعر در گفت‌وگويي با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، تصريح كرد: من با كل جايزه‌هاي شعري، برخلاف داور بودن مشكل دارم، چراكه شعر برخلاف تئاتر و موسيقي و سينما چارچوب مشخصي كه مورد توافق همه شاعران باشد، ندارد. شاخص‌هاي فني در شعر با هنرهاي ديگر فرق دارد و نمي‌توان بدون مرزبندي، جشنواره‌ي شعر فجر را برگزار كرد و شعر برگزيده‌ي ملي يا كتاب برگزيده‌ي ملي را انتخاب كرد. او با اشاره به انتخاب روز ملي شعر و ادب متذكر شد: ما در انتخاب روز ملي شعر و ادب هنوز مشكل داريم. از ميان اين همه شاعري كه داريم، از معاصران كه بگذريم، از كلاسيك‌ها حافظ ، سعدي، نظامي و غيره را كنار گذاشتند و روز درگذشت شهريار را به‌عنوان روز ملي شعر و ادب برگزيدند. به چه اعتباري اين كار را كردند؟ ياسمي افزود: در اين زمينه، شاخص‌ها قدري دستخوش اعمال نظر بوده و چيزي به اعتبار شاعر اضافه نمي‌كنند. از اين همه چهره‌ي ماندگار در كشور فقط چهار شاعر را تا حالا به‌عنوان چهره ماندگار برگزيده‌اند كه از طيف خاصي بوده‌اند. اين شاعر همچنين متذكر شد: اگر قرار است جشنواره‌ شعر فجر برگزار شود، اساس كار چه خواهد بود؛ قالب، ساختار يا مضمون؟ براي خود من توانايي فني شاعر و فرم شعر مهم است. حال هر مضموني كه مي‌خواهد، داشته باشد؛ اما براي داوران ديگر چيزهاي ديگري مهم است، و از منظرهاي متفاوتي به اين قضيه نگاه مي‌كنند، كه به اين دليل كار قدري سخت‌تر شده است. وي همچنين برگزاري اين جشنواره را ازسوي يك نهاد دولتي، كار چندان درستي ندانست و تصريح كرد: وقتي جشنواره دولتي شد، ابزارهاي دولتي نمي‌تواند بركنار باشد. خيلي بي‌طرفي مي‌خواهد كه فارغ از همه‌ي نقطه نظرات سياسي قضاوت كنيم. شعر به‌دليل پراكندگي قالب و مضمون و نوع بيانش سليقه‌هاي متفاوتي براي داوري مي‌خواهد. مثلا كسي كه در حوزه‌ي داوري، اهل شعر نو، سپيد يا آزاد است، نگاه نوع ديگري را كه به كلاسيك توجه دارد، نمي‌پذيرد؛ يا برعكس. ياسمي شرط موفق شدن جشنواره‌ي ملي شعر را قضاوت در يك بستر بدون پيش‌زمينه‌ي ذهني دانست و ادامه داد: داوري درباره‌ي شعر به‌دليل ماهيتي كه دارد، سخت است. اگر اين جشنواره انگيزه‌اي براي حرمت گذاشتن به شاعران باشد، قابل تقدير است، و يا اگر انگيزه‌اي براي شاعراني ايجاد كند، باز هم خوب است؛ چراكه در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي هرگز تشكيلاتي براي شاعران وجود نداشته، اما هميشه بيش‌ترين خدمت را از شاعران گرفته‌ايم. اگر خواستيم حرف سياسي بزنيم، از شاعران مايه گذاشته‌ايم يا اگر خواسته‌ايم رندي كنيم، از آن‌ها استفاده كرده‌ايم. اما وقتي شاعري مانند حسين منزوي مي‌ميرد، يك نفر زير جنازه‌اش را نمي‌گيرد. باز اگر اين جشنواره موجب حرمت براي شاعران باشد، قابل ستايش است. انتهاي پيام