عليرضا محمودي ايرانمهر معتقد است: در ايران آثار عامه‌پسند به مفهومي كه بايد باشند، وجود ندارند و بيش‌تر ادبيات مبتذل و فاقد ارزش را با ادبيات عامه‌پسند اشتباه مي‌گيرند. اين داستان‌نويس در ادامه گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) تصريح كرد: آثار عامه‌پسندي كه در دنيا خلق مي‌شوند و توده‌ها با آن‌ها ارتباط برقرار مي‌كنند و رويشان تأثير هم دارد، در ايران خيلي خلق نمي‌شوند و با فقدان اين آثار مواجهيم. وي گفت: شايد دليلي كه اين سال‌ها ادبيات بازاري بيش‌تر خلق مي‌شود، اين است كه نويسندگان به دنبال راهي براي فروش آثارشان هستند، به اين دليل عناصر عامه‌پسند را در آثارشان تزريق مي‌كنند تا هم راحت‌تر چاپ، و هم خوانده شوند. وي درباره حساسيت‌هاي موجود نسبت به ادبيات جدي متذكر شد: مهم نيست كه ادبياتي جدي يا عامه‌پسند باشد، بلكه اشخاص مهم‌اند. نويسندگاني كه كارهاي جدي و تأثيرگذار دارند، روي آثارشان حساسيت بيش‌تري وجود دارد؛ البته درمجموع محدوديت يكساني براي همه وجود دارد، اما درصد آن كم و زياد مي‌شود؛ يعني حتا كسي كه داستان عامه‌پسند مي‌نويسد، نيز براي انتشار اثرش با مشكلات روبه‌رو خواهد شد؛ پس همه به يك اندازه با مشكل مواجه‌اند. اين داستان‌نويس نوشتن را يك كار تمام‌وقت دانست كه اگر نيمه‌وقت باشد، اثر جديت لازم را ندارد و افزود: نوشتن وقت و انرژي زيادي را از نويسنده مي‌گيرد و آن‌چه خلق مي‌شود، آن‌قدر عظيم است كه اگر درست فكر كنيم، به اين پرسش مي‌رسيم كه ذهن انسان چطور آن را خلق كرده است. حال اگر نويسنده تمام وقتش را صرف نوشتن كند، اثر جدي خلق خواهد شد. او اعتقاد دارد: در ايران نمي‌توان از راه ادبيات به صورت صرف زندگي كرد، مگر اين‌كه از راه قلم مثلا نمايشنامه، فيلمنامه و ... پول درآورد. محمودي گفت: ادبيات عامه‌پسند و جدي بايد در كنار هم باشند؛ اگر ادبيات عامه‌پسند نباشد، ادبيات جدي بستر لازم را براي خلق پيدا نمي‌كند، چرا كه مخاطبان ابتدا از داستان‌هاي ساده شروع به خواندن مي‌كنند و سپس به ادبيات جدي خواهند رسيد. در واقع در بستر ادبيات عامه‌پسند است كه بعدها نخبگان رشد پيدا مي‌كنند، ولي ما هميشه مي‌خواهيم كه از بالا نخبه خلق كنيم. وي متذكر شد: مردم ما چندان به خواندن عادت ندارند. كلا مردم عادت ارتباط فرهنگي با رسانه‌هاي فرهنگي را ندارند و در اين ميان اگر كسي پيدا شود كه آثارش به فروش رود، چه بدي دارد؛ همه كه نبايد آثار نخبه بنويسند و يا مردم همه كه نبايد آثار نخبه را بخوانند. مهم اين است كه آثار يا توده‌هاي مردم ارتباط برقرار كنند و در نگاه اول اثري ارزش خواندن داشته باشد. نويسنده خوب نيز نويسنده‌اي است كه اصول اوليه داستان را رعايت كند و به شعور مخاطب احترام بگذارد و آثار ساده و جذابي خلق كند، و در بستر اين آثار ساده است كه به آثار نخبه‌گرا خواهيم رسيد. انتهاي پيام