يونس تراكمه معتقد است: هر اثري ابتدا بايد ادبيات باشد تا بتوانيم آن را به ادبيات جدي و عامه‌پسند تقسيم كنيم. اين داستان‌نويس در ادامه گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) تصريح كرد: آيا هر كتاب پرفروشي را مي‌توان ادبيات دانست؛ مشكل در اين‌جا خلط مباحث و مفاهيم است. اگر تعريف درستي از ادبيات باشد، بعد از آن مي‌توان معادله ادبيات جدي وعامه‌پسند را مطرح كرد. وي افزود: ادبيات عامه‌پسند ادبياتي پرمخاطب، و در مقابل، ادبيات جدي، ادبياتي كم‌مخاطب است. ادبيات پر مخاطب به ادبياتي گفته مي‌شود كه ماهيتا امكان برقراري ارتباط با مخاطبان بيش‌تري را دارد و بايد توجه داشت كه در تقسيم ادبيات عامه‌پسند و جدي صرفا موضوع مطرح نيست كه مثلا اگر داستاني با موضوع عاشقانه باشد، عامه‌پسند و اگر به موضوعات سياسي بپردازد، ادبيات جدي است. اين داستان‌نويس گفت: در ادبيات عامه‌پسند نوع روايت و ساختار باعث پر مخاطب بودن آن مي‌شود و در ادبيات جدي پيچيدگي دروني باعث كم‌مخاطب بودن آن خواهد شد و اين پيچيدگي جزو شامورتي‌بازي‌هاي نويسنده نيست كه بخواهد با پيچيدگي در اثرش مخاطب را جذب كند، بلكه الزام اثر باعث پيچيده بودن آن مي‌شود. وي گفت: اگر بدانيم ادبيات چيست، بعد مفهوم اين تقسيم‌بندي‌ها روشن‌تر خواهد شد. يك اثر اول بايد ادبيات باشد، بعد مي‌توان تعيين كرد در كدام طيف از اين دو نوع جاي دارد. تراكمه يادآور شد: درباره ادبيات جدي حساسيت‌هايي وجود دارد، و به اين دليل است كه ادبيات عامه‌پسند هميشه به خاطر حساسيت كم‌تر روي آن، با تيراژ بيش‌تري مواجه مي‌شود. ادبيات جدي هرچند هم كه پيچيده باشد، مخاطب در ان به دنبال كشف پيچيدگي است و بعد از كشف آن به لذت هنري مي‌رسد. او همچنين تاكيد كرد: هر كتابي را كه در قفسه كتابفروشي ديديم، ادبيات ندانيم و هر كتابي به اسم ادبيات به ما غالب نشود؛ ايرادي ندارد كه از مسير كارهاي عامه‌پسند باشد، چرا كه از مسير كارهاي عامه‌پسند پرتيراژ است كه به كارهاي جدي مي‌رسيم. انتهاي پيام