شهلا پروين‌روح معتقد است: اصولا ما كتاب‌خوان كم داريم و از اين تعداد كم، آن‌ها كه كتاب‌هاي سنگين و جدي مي‌پسندند، در اقليت‌اند. اين داستان‌نويس در گفت‌وگويي با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، تصريح كرد:‌ درباره ادبيات جدي اصولا دو نظر وجود دارد؛ يكي اين‌كه به دليل سياست‌هاي موجود، داستان‌نويسان معمولا به داستان سنگين و عميق با موضوعات اجتماعي و رواني مي‌پردازند، و اگر همين‌طور پيش رود، مردمي كه به دليل ناهنجاري‌هاي سياسي و اجتماعي خسته‌تر از آن‌اند كه در ادبيات جدي غور كنند، ترجيح مي‌دهند چيزي راحت كه حتي‌المقدور سياه هم نباشد و قدري شادي در آن باشد، بخوانند. آن‌ها ترجيح مي‌دهند به جاي خواندن داستاني عميق كه فكرشان را درگير كند، داستان‌هاي راحت‌تري بخوانند كه چندان هم درگير نشوند. وي موضوع ديگر مربوط به ادبيات جدي و عامه‌پسند را كم بودن كتاب‌خوان ذكر كرد و توضيح داد:‌ مخاطبان ما هر كتابي را كه ساده‌تر و ‌به‌روزتر باشد، بيش‌تر مي‌خوانند و جوانان هم بيش‌تر آثاري را مي‌خوانند كه دغدغه خودشان باشد و چندان روان‌كاوي و فلسفه يا عوامل ديگر كه به داستان عمق مي‌دهد، در آن نباشد. وقتي بيش‌ترين آمار خوانندگان ما را اين دسته تشكيل مي‌دهند، طبيعي است كه آمار مخاطبان ادبيات جدي ما در اقليت قرار گيرد. پروين‌روح درباره بحث مميزي ادبيات جدي و عامه‌پسند نيز متذكر شد: خواننده عام روي كلمات چندان دقيق نمي‌شود ‌و نگاهش روي آن‌ها سر مي‌خورد و تنها داستان را دنبال مي‌كند؛ در واقع كلمه بهاي چنداني در ادبيات عامه‌پسند ندارد، در حالي كه در داستان جدي خواننده كتاب چون مي‌خواهد حرفه‌يي بخواند، عميق مي‌خواند و تا كلمه يا جمله‌اي را درك نكند و مانند خانه‌هاي پازل آن را تكميل نكند، نگاهش به كلمه بعدي نمي‌رود. او كلمه كلمه را مثل قطره قطره آب جذب مي‌كند و همان كلمه‌اي كه از نگاه مخاطب داستان عامه‌پسند گذشته است، در نگاه خواننده جدي جلوه و عمق ديگري دارد؛ به اين دليل روي ادبيات جدي سخت‌گيري بيش‌تري وجود دارد تا ادبيات عامه‌پسند. انتهاي پيام