روزنامه‌ي واشنگتن پست بزرگترين و قديمي ترين روزنامه در واشنگتن دي.‌سي است. اين روزنامه در اوايل دهه‌ي 1970 با افشاي رسوايي واترگيت بوسيله‌ي "باب وودوارد" و "كارل برنشتاين" در سطح جهان معروف شد. اين روزنامه در زمره‌ي روزنامه‌هاي مشهور و خوب آمريكايي در كنار روزنامه‌هاي نيويورك تايمز، وال استريت ژورنال و لس آنجلس تايمز قرار دارد. واشنگتن پست به خاطر گزارش‌هاي دقيق و مفصلي كه از فعاليت‌ها و اقدامات كاخ سفيد، كنگره و ديگر واحدهاي حكومت آمريكا ارائه مي‌دهد، متمايز از ديگر روزنامه‌هاي آمريكا است. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، واشنگتن پست بر خلاف نيويورك تايمز و وال استريت ژورنال به صورت ملي منتشر نمي‌شود بلكه از انتشار محلي در واشنگتن دي سي و شهرهاي ساحل شرقي آمريكا برخوردار است. اين روزنامه‌ي صبح كه جزو مهمترين روزنامه‌هاي آمريكا و جهان به شمار مي‌آيد در 1877 به صورت خبرنامه‌ي چهار صفحه‌اي به عنوان ارگان رسمي حزب دموكرات آمريكا تاسيس شد. اين روزنامه در اوايل كار با مشكلات مالي بي شماري روبه‌رو شد تا اينكه در سال 1889 فروخته شد. مالك جديد روزنامه حجم صفحات و سايز روزنامه را تغيير داد اما به علت اينكه رويه‌ي روزنامه بسيار محافظه كارانه شده بود توفيقي نيافت. واشنگتن پست در سال 1905 دوباره فروخته شد و اين بار جان مك لين با پرداختن به موضوعات سطحي و مسائل اجتماعي، روزنامه را از حالت سياسي خارج كرد. در سال 1916 فرزند مك لين كنترل روزنامه را در دست گرفت و از آنجا كه وي با دبيركل حزب وارن‌ هاردينگ رفاقت داشت روزنامه به تريبون وي تبديل شد و بنا به عقيده‌ي عمومي آن روز ارگان رسمي شخصي وي شد. در سال 1933 واشنگتن پست دوباره فروخته شد و اين بار شخصي سرمايه‌دار به نام يوگن‌ ماير سعي در احياء روزنامه كرد. وي كوشيد تا با تاكيد بر استقلال سردبيري، گزارش‌هاي دقيق و سبك روان نوشتاري و پرداختن دقيق و فراگير به موضوعات مورد توجه، اعتماد مردم را جلب كند. گزارش‌هاي اجتماعي و به روز واشنگتن پست و همچنين كاريكاتورهاي هربرت بلوك كه مرتبط با موضوعات روز بود باعث جذب بيشتر مخاطبان اين نشريه شد تا اينكه در سال 1954 واشنگتن پست توانست روزنامه‌ي محافظه كار و رقيب ديرينه‌ي خود واشنگتن تايمزهرالد را خريداري كرده و آن را در خود ادغام كند. از اين پس تمام مشتريان واشنگتن تايمزهرالد نيز به جمع خوانندگان واشنگتن پست پيوستند. از 1954 به بعد واشنگتن استار رقيب اصلي واشنگتن پست شد تا اينكه در سال 1981 واشنگتن استار تعطيل شد. از سال 1982 روزنامه‌ي محافظه كار واشنگتن تايمز تاسيس شد و به رقيبي محلي براي واشنگتن پست تبديل گشت، اما اين روزنامه رقيبي سرسخت نبود چرا كه آمارهاي سال 2005 حكايت از اين دارند كه خوانندگان واشنگتن تايمز تنها يك هشتم خوانندگان واشنگتن پست هستند. فيليپ گراهام، داماد ماير كه از 1946 مديريت روزنامه را برعهده گرفته بود نگاهي بين المللي داشت و با اتخاذ تدابيري كوشيد تا واشنگتن پست بتواند در عرصه‌ي جهاني نيز حضور يابد و با تاكيد بر گزارش‌هاي خارجي همچنين انعكاس رويدادهاي آمريكا براي جهانيان به اين مهم نايل آمد. او علاوه بر اين توانست هفته نامه‌ي نيوزويك را هم خريداري كرده و با تلفيق آن دو نشريه موسسه‌اي با كاركرد اقتصادي موفق به راه بيندازد. مرگ او در سال 1963 واشنگتن پست را از حركت باز نايستاند بلكه همسرش كاترين گراهام (دختر يوگن ماير) مالكيت و سرپرستي روزنامه را برعهده گرفت. تا آن زمان هيچ زني هدايت و مالكيت يك روزنامه‌ي برجسته و معروف ملي را برعهده نداشت. وي از سال 1969 تا 1979 ناشر روزنامه، از 1973 تا 1991 رياست هيئت مديره‌ي روزنامه و از 1993 تا زمان مرگش در سال 2001 رييس كميته‌ي اجرايي روزنامه را برعهده داشت. خانم كاترين گراهام با انتخاب بن برالي از نيوزويك به عنوان سردبير واشنگتن پست توانست راه همسرش را ادامه دهد و واشنگتن پست را به عنوان نشريه‌اي موفق در بعد ملي و معتبر در بعد جهاني مطرح سازد. واشنگتن پست هر هفته يك هفته نامه منتشر مي‌كند كه حاوي مطالب مهم اين روزنامه در طول هفته است. اكثر خوانندگان اين روزنامه در منطقه‌ي كلمبيا و حومه‌ي مريلند و ويرجينياي شمالي قرار دارند. اين روزنامه از حضور كارشناسان معتبري بهره مي‌برد كه انعكاس آن را مي‌توان در ستون‌هاي اين نشريه ديد حال آنكه گزارش‌هاي سياسي و اخبار مندرج در صفحه‌ي دولت اين روزنامه از مهمترين منابع اطلاعاتي پيرامون رويكرد و تغييرات دولت در ايالات متحده به شمار مي‌روند. اين روزنامه به مانند نيويورك تايمز به آرامي به سمت چاپ نمودارها و تصاوير رنگي پيش‌رفت به طوري كه در 28 ژانويه 1999 اولين نسخه‌ي رنگي اين روزنامه منتشر شد. تا سال گذشته‌ي ميلادي (2005) روزنامه‌ي واشنگتن پست موفق شده بود 18 جايزه‌ي پوليتزر، 18 بورس تحصيلي نيومن و 368 جايزه‌ي انجمن عكاسان خبري كاخ سفيد را از آن خود كند. روزنامه‌ي واشنگتن پست بخشي از شركت واشنگتن پست است كه صاحب تعدادي از رسانه‌ها و شركت‌هاي غير رسانه‌اي از جمله مجله‌ي نيوزويك و مجله الكترونيكي slate است. تا سپتامبر 2004 تيراژ اين روزنامه به طور ميانگين روزانه 707 هزار و 690 نسخه بود اما ناگهان تيراژ آن به بيش از يك ميليون نسخه افزايش يافت كه با اين حساب به لحاظ تيراژ پس از نيويورك تايمز، لس آنجلس تايمز، وال استريت ژورنال و يو اس اي تودي، پنجمين روزنامه‌ي آمريكا است. به لحاظ مشي سياسي، مديران اين روزنامه اعلام داشته‌اند كه بي طرفانه به پوشش دادن اخبار مي‌پردازند. با اين حال اين روزنامه از يك طرف اكثر حمايت‌هاي سياسي خود را از نامزدهاي انتخاباتي حزب دموكرات نموده است و از سوي ديگر در سال‌هاي اخير تعداد سرمقاله نويس‌هاي راستگراي جذب شده در اين روزنامه افزايش يافته‌اند كه از جمله مي‌توان به افرادي چون جورج ويل، چارلز كراتامر و مايكل كلي اشاره كرد. منتقدان چپگرا نيز اين روزنامه را به لحاظ فرهنگي و سياسي محافظه كار معرفي مي‌كنند. واشنگتن پست صفحات خود را به عناوين گوناگوني از جمله خبر، دولت، بين‌الملل، ورزش، سينما، فرهنگ تحليل و علمي اختصاص داده و ستون‌ها و مصاحبه‌هاي سياسي و اجتماعي مندرج در آن غالبا كارشناسانه و تاثير گذارند. اين روزنامه به صورت چهارنگ و تك رنگ در قطع متوسط و بر روي كاغذ سفيد منتشر مي‌شود. انتهاي پيام