مي توان گفت که جديدترين هواپيماي نظامي آمريکا، همان جنگنده عمود پرواز F-35 JSF است که هم اکنون در حال طراحي و ساخت بوسيله شرکت لاکهيد مارتين مي باشد. البته، اين جنگنده داراي برنامه اي مشترک بوده و مشترکاً توسط شرکت هاي نورث روپ گرومن، BAE سيستمز، پرات اند ويتني و رولزرويس اداره مي شود. جنگنده JSF، جنگنده ايست چندماموريته که براي عمليات هوا به زمين بهينه سازي شده و ماموريت هوا به هوا، اصولاً ماموريت ثانويه وي به شمار مي آيد. به گزارش ايسنا بلاگر http://air.blogfa.com/ در وبلاگ خود آورده است: اگر تصاوير اين هواپيما را ببينيد، مي بينيد که اين هواپيما تا حدود زيادي به جنگنده F/A-22 Raptor شباهت دارد و طرح کلي آن مشابه اين هواپيما بوده و هم چنين تا حدود زيادي نيز از فناوري هاي مشترکي بهره مي جويند. اين هواپيما، در پاسخ به نياز به هواپيمايي که قابليت پرواز عمودي را داشته باشد، در مرحله طراحي قرار گرفت، چرا که هواپيمايي که بتواند عمودي از زمين برخيزد، داراي فرسايش قطعات پايين تر و بالاتر از همه طول باند کمتر مي باشد که آن را به وسيله ي بهينه اي براي برخاست از روي ناوهاي هواپيمابر و همچنين فرود بر روي آن ها مي کند. براي انجام اين مهم، اين هواپيماي پيشرفته تک موتوره، از سيستم وکتورد تراست يا کشش منحرف شده بهره مي جويد، يعني ابتداً همانند موتورهاي توربوپراپ نيروي موتور ابتدا به يک جعبه دنده براي کاهش دور انتقال يافته سپس به يک فن يا پنکه عمود بر سطح زمين منتقل مي شود. اين پنکه نيروي مورد نياز هواپيما را براي برخاستن تا يک ارتفاع مطمئن تامين کرده و پس از آن، به تدريج قدرت موتور بيش تر به سمت خروجي موتور متوجه شده و از قدرت ليفت فن کاسته مي شود و هواپيما به جلو رانده مي شود. در سيستم قدرت اين هواپيما، براي برخاست، ابتدا دريچه اي زير و بالاي کابين خلبان باز شده و از آن جا ليفت فن هوا را با سرعت زياد از بالا به سمت پايين پمپاژ مي کند. همزمان با اين کار، خروجي انتهايي موتور نيز به سمت پايين برگشته و نيروي تراست رو به پايين توليد مي کند. اين دو محل توليد نيرو، بالانس هواپيما يا تعادل آن را نيز بر قرار مي سازند. اين هواپيما، بسته به موتوري که روي آن نصب مي گردد، داراي بردي بين 2000 تا 3000 کيلومتر و حداکثر سرعتي معادل 1/8 ماخ خواهد بود. اين هواپيما، قادر است با بيشينه وزني حدود 22 تن عمليات برخاست يا تيک آف را انجام دهد. البته در گونه دريايي يا ناونشين اين هواپيما، که مدل B يا C مي تواند باشد، تغييراتي براي توانايي لندينگ يا نشست بر روي ناو از جمله بزرگتر کردن بالها و افزايش سطح فلپ ها و همچنين تغييراتي نيز در موتور آن حاصل مي گردد. اين هواپيما، براي حمل تسليحات خود از دو محفظه داخلي و چهار پايلون خارجي استفاده مي کند. هر يک از محفظه ها، قابليت حمل دو موشک يا بمب يا هر سلاح ديگر را دارند و مقرهاي خارجي نيز به همين ترتيب مي توانند لود شوند. تقريباً در تمامي مدل هاي اين هواپيما، تسليحات يکساني به کار رفته و تغييرات تنها در قسمت راداري و سيستم هاي پيچيده برخاست و نشست صورت مي پذيرد. از اين جنگنده، تعداد بسيار فراواني، يعني حدود 3000 فروند سفارش داده شده که حدود 1700فروند آن براي نيروي هوايي و بقيه براي نيروهاي دريايي و ناوگان هاي آنان خواهد بود. با تمام اوصاف، انتظار مي رود که اين هواپيما در سال 2008 وارد خدمت شود، يعني همان سالي که پرنده رويايي اف-144 تامکت بازنشسته و براي هميشه به موزه هاي هوايي سپرده خواهد شد. انتهاي پيام