روزنامه‌ي نيويورك تايمز با اشاره به گزارش اخير محمد البرادعي درباره‌ي برنامه‌ي هسته‌يي ايران به نقل از اين گزارش مدعي شد كه به رغم دو سال و نيم تحقيقات فشرده‌ درباره‌ي برنامه‌ي هسته‌يي ايران، بخش‌هاي اصلي اين برنامه هم چنان در هاله‌اي از ابهام قرار دارد. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اين روزنامه‌ي آمريكايي افزود، اين گزارش كه روز گذشته (جمعه) به اعضاي شوراي حكام آژانس بين‌المللي انرژي اتمي ارايه شد، تاييد مي‌كند كه ايران تبديل اورانيوم را كه آغاز كرده و به تعليق داوطلبانه اين فعاليت كه در مذاكراتش با آلمان، فرانسه و انگليس پذيرفته بود، پايان داده است. اين روزنامه ادامه داد: انتظار چنين چيزي مي‌رفت، زيرا ايران ماه گذشته اعلام كرد كه ديگر به تعليق پايبند نخواهد ماند، اما عدم پيشرفت ملموس در ديگر زمينه‌ها مي‌تواند تنش‌هاي ميان ايران و غرب را تشديد كند. يك مقام نزديك به آژانس كه به علت ماهيت محرمانه‌ي گزارش خواست نامش فاش نشود، گفت: دو سال و نيم گذشته است و شكيبايي كمتر شده است. اين گزارش حاكي است: ديپلمات‌ها در انتظار اين گزارش محمد البرادعي، مدير كل آژانس بين‌المللي انرژي اتمي بودند و برخي معتقد بودند اين گزارش زمينه را براي گفت‌وگو درباره‌ي اقدامات بيشتر عليه ايران در اختيارشان قرار مي‌دهد. اين روزنامه افزود: يك نسخه از اين گزارش به وسيله‌ي ديپلماتي در اختيار نيويورك تايمز قرار گرفت كه مي‌خواست پيش از نشست شوراي حكام كه طي آن به مذاكره درباره‌ي ايران پرداخته مي‌شود، محتويات اين گزارش علني شود. اين گزارش حاكي است، بيشتر اطلاعات اين گزارش در گزارش مهم آژانس در نوامبر 2004 عنوان شده بود اما اين سند، سرخوردگي فزاينده‌اي را در چارچوب آژانس نسبت به عدم توانايي‌اش در پاسخگويي به سوالات به رغم درخواست‌ها و ديدارهاي مكرر بازرسان اين نهاد، فاش مي‌سازد. نيويورك تايمز ادامه داد، اين گزارش در متن محتاطانه خنثي نتيجه‌گيري مي‌كند: "با توجه به اين واقعيت كه آژانس پس از دو سال و نيم بازرسي و تحقيق فشرده، در موقعيتي نيست كه برخي مسايل مهم باقيمانده را روشن سازد، شفافيت كامل ايران ضروري و مقتضي است." اين روزنامه افزود: يكي از مسايل باقي مانده چگونگي دستيابي ايران در سال‌هاي 1990 به سانتريفيوژهايي است كه در غني‌سازي به كار مي‌رود و اين كه چرا سعي نكرده است تا سال 2002 سانتريفيوژ پيشرفته پي.2 را بسازد و به رغم اين كه طرح‌هاي آن را در سال 1995 دريافت كرده بود و اين كه اين كشور چه نوع تحقيقاتي در سايت‌هاي مختلفي كه يكي از آنها تخريب شده، انجام داده است. نيويورك تايمز نوشت: دولت ايران هم چنان دربرابر تلاش آژانس براي بازرسي كامل از سايت پارچين، مقاومت مي‌كند و بازرسان اجازه داشته‌اند فقط از بخش‌هاي محدودي از آن ديدن كنند. اين گزارش مدعي است، آژانس اعلام كرده است كه مغايرت‌هايي در اطلاعات ارايه شده از سوي ايران درباره‌ي تحقيقات مربوط به پلوتونيوم وجود دارد. نيويورك تايمز ادامه داد: اين گزارش به دو زمينه‌اي كه از نوامبر گذشته تاكنون بيشتر در خصوص آن تحقيق شده، مي‌پردازد كه يكي از آنها احتمالا به نفع ايران است، تحقيقات از سايت‌هاي مختلفي است كه داراي آلودگي‌هايي از اورانيوم بسيار غني‌شده بوده‌اند. اين سايت‌ها محل قرار گرفتن تجهيزات سانتريفيوژ كسب شده از طريق شبكه‌ي مخفي پاكستاني بوده‌اند. اين گزارش يادآور شد، آلودگي‌هاي ياد شده ترديدهايي را برانگيخته بود، مبني بر اينكه ايران در سطحي بيش از آنچه در موارد غيرنظامي نياز است، به غني سازي پرداخته. دولت ايران همواره اظهار كرده اين تجهيزات پيش از صدور به ايران در پاكستان آلوده شده‌ بوده‌اند. پس از گفت‌وگو با دانشمندان پاكستاني و نمونه‌گيري‌هاي محيطي در پاكستان و دوبي كه قطعات پيش از انتقال به ايران در آن اماكن قرار داشته‌اند، آژانس اعلام كرد توضيحات ايران قانع كننده است. مقام ياد شده با ادعاي اين كه "ما هنوز اطمينان نداريم كه همه چيز درست باشد" گفت: اما كل تصوير، از اظهارات آنها حمايت مي‌كند. نيويورك تايمز نيز افزود: برخي افشاگري‌هاي اين گزارش مي‌تواند مهمات را در اختيار منتقدين و مدافعين ايران قرار دهد. به عنوان مثال اين گزارش به مغايرت‌هايي در اظهارات ايران در خصوص فعاليت‌هاي تحقيقاتي پلوتونيوم مي‌پردازد كه منتقديني دارد. اين گزارش ادامه داد، در كل آژانس اعلام كرده است پيش از آنكه بتواند درباره‌ي فعاليت‌هاي تحقيقاتي مربوط به پلوتونيوم ارزيابي نهايي را ارايه دهد، به تحقيقات بيشتري نياز دارد. فايننشيال تايمز نيز درباره اين گزارش مدعي شد، آژانس به شدت از روش همكاري ايران در خصوص برنامه‌ي هسته‌يي‌اش انتقاد كرده است، اما اين گزارش موضوعات جديد چشمگيري را فاش نمي‌كند. اين گزارش 15 صفحه‌اي تصريح مي‌كند، ايران پيشرفت خوبي در تصحيح نقض‌هايش داشته است. انتهاي پيام