بر اساس مطالعات جديد و به موازات تكامل مغز انسان، انسان قبل از اين كه سخن گفتن را بياموزد، مي‌توانسته بخندد. اما بايد دانست كه خنده و خوشحالي مخصوص انسان نبوده و مدت‌ها قبل از اينكه انسان‌ها اين توانايي‌ها را بيابند، خنده در ديگر حيوانات وجود داشته است. به گزارش خبرنگار سرويس نگاهي به وبلاگ‌هاي ايسنا بلاگر http://www.boshrooyeh-bio.persianblog.com/ مي‌نويسد: ژاك پانكسپ متخصص سايكوبيولوژي (روان زيست شناسي) دانشگاه اوهايو مي‌گويد : قهقهه‌هاي انساني قويا ريشه در گذشته حيواني انسان دارد. پانك سپ كه روي موش‌هاي رت مطالعه كرده است، دريافت كه وقتي رت ها مشغول بازي هستند، غالبا صداي زق زقي از آنها شنيده مي‌شود كه همان شكل ابتدايي خنديدن است. در مقاله‌اي كه ژاك پانكسپ اخيرا در نشريه ساينس امريكا منتشر كرد، استدلالاتي ارائه مي‌دهد كه نشان مي‌دهد خنده‌هاي حيوانات شكل نيايي سر خوشي‌ها و خنده‌هاي انسان است. غلغلك (Tickling) در مطالعات انجام شده روي خنده، دانشمندان بيش از آنكه بر روي خود خنده تحقيق كنند، بيشتر بر روي موضوعاتي چون شوخ طبعي انسان، خنده و شخصيت فرد، محاسن خنده و اثرات سلامتي بخش آن متمركز شده‌اند. تحقيقات فعلي نشان مي‌دهد كه خنده مدارات عصبي زيادي در مناطق بسيار قديمي مغز دارد. تكامل اين بخش‌ها قبل از تكامل قشر مغز صورت گرفته است. محققين مي‌گويند توان خنديدن در حين رشد و نمو كودكان در اشكال اوليه خود ظاهر مي‌شود، به طوري كه با يك غلغلك ساده مي‌توان به وجود آن پي برد. برخي از دانشمندان مي‌گويند شواهد متعددي وجود دارد كه بسياري از پستانداران حين بازي، صداهايي نظير نفسك نفسك زدن ناشي از قلقلك دادن از خود در مي‌آورند كه به خنده‌هاي انسان شبيه است. تكومسه فيش(Tecumseh Fitch) استاد روانشناسي در اسكاتلند مي‌گويد: اينكه دانشمندان نرولوژيست تشخيص داده‌اند كه مكانيسم‌هاي مغزي درد، لذت، ترس و شهوات در حيوانات و انسان‌ها يكسان است، قويا بر شباهت تشريحي و عملكردي اجزاي پيكر ما با ديگر گونه‌ها دلالت دارد. در سال 2003 پانك سپ و جف بورگورف( Jeff Burgdorf) نشان دادند كه اگر موش‌هاي رت به طريقي بازيگونه غلغلك شوند، صداي زق زق ناشي از ذوق و خوشحالي از خود در مي‌آورند. رت‌ها در حين كار با محققين بسرعت نسبت به غلغلك شرطي مي‌شوند. پي بردن به مدارات طبيعي نرون‌هاي مغز رت‌ها دخيل در زق زق كردن, مي‌تواند به دانشمندان در درك بهتر خنده انسان كمك كند . از نفسك نفسك زدن تا قاه قاه خنديدن پروفسور رابرت پروين( Robert Provine ) روانشناس دانشگاه مريلند در بالتيمور مي‌گويد : يك روند پيوسته تكاملي در طول تاريخ تكامل پستانداران براي خنديدن وجود دارد و نقطه آغاز آن همان غلغلك است. بررسي‌هاي علمي نشان مي‌دهد كه بين سر صداهاي خنده گونه شامپانزه و خنده‌هاي انساني ارتباط وجود دارد. پروين معني تحت اللفظي خنده را اين طور بيان مي‌كند: صداي ناشي از يك تفريح و سرگرمي، در آغاز كه با عمل نفسك نفسك زدن شروع و به به قاه قاه ( ha-ha) تبديل مي‌شود. با مطالعه مراحل گذر از نفسك نفسك زدن شمپانزه‌ها تا قاه قاه خنديدن انسان، دانشمندان در يافته‌اند كه شيوه‌هاي كنترلي تنفس كليد ظهور دو پديده خنديدن و سخن گفتن در انسان است. بسياري از دانشمندان براين باورند كه خنده و بازي اساس غريزي دارند. اگر قبول كنيم كه چنين باشد، بسياري از رفتار‌هاي غريزي ديگر حيوانات مي‌تواند در شناخت بهتر هشياري، آگاهي و توانايي‌هاي آگاهانه و ديگر وضعيات انساني به محققين كمك كند. به عنوان مثال ممكن است ما كمتر از آنچه مي‌پنداريم، آگاهي داشته باشيم و ميزان آگاهي و اثرات آن را بر زندگيمان دست بالا بگيريم. در مورد خنده چون نيازي به آگاهي و اراده فرد براي كنترل خنده نيست، كافيست تا فرمان خنده صادر شود و بقيه مكانيسم به طور خودكار اجرا گردد. براي خنده، ما به آگاهي و هشياري حين تكلم كه مرتبا با انتخاب واژه ها همراه است، نيازي نداريم. البته دانشمندان اميدوارند بتوانند ژن كنترل كننده شادي و خنده را نيز در انسان رد يابي و پيدا كنند. انتهاي پيام