مشكل تاريخي آثار و محوطه‌هاي باستاني مانند پاسارگاد در كشور، نبود توجه، تخصيص نيافتن اعتبار لازم و نبود نيروهاي متخصص در اين حوزه است. محمدحسن خادم‌زاده ـ مدير دفتر هماهنگي پروژه‌هاي بزرگ سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري ـ با بيان اين مطلب در گفت‌وگو با خبرنگار ميراث فرهنگي ايسنا، افزود: آثار تاريخي در ايران از زماني كه موضوع توجه به آثار تاريخي در دنيا شكل گرفت، با مشكل بي‌توجهي مواجه بودند؛ پس از انقلاب اسلامي به‌دليل وقوع جنگ و برخي مشكلات فرهنگي، كمتر به ميراث فرهنگي توجه شد. وي با اشاره به اينكه مساله‌ي ميراث فرهنگي به‌تازگي و در برنامه‌ي پنج ساله‌ي سوم، جزو برنامه‌هاي دولت گنجانده شده است، ادامه داد: پيش از اين بحث ميراث فرهنگي در كشور بسيار كم‌رنگ بود و تنها نامي از ميراث فرهنگي به ميان مي‌آمد؛ وقتي به آثار تاريخي توجه نشد، اعتباري نيز به آن‌ها تخصيص نيافت و اين امر، سبب جذب كارشناسان به بخش‌هاي ديگري غير از ميراث فرهنگي شد و تقريبا تمام آثار باستاني و از جمله‌ي آن‌ها مجموعه آثار پاسارگاد از اين شرايط زيان ديدند. وي گفت: بي‌توجهي به مقوله‌ي ميراث فرهنگي در چندين ده سال گذشته، سبب شد تا اين بخش، ضعيف نگه داشته شود و اكنون نيروي متخصصي كه بتواند آثار تاريخي را پوشش دهد، نداريم. حتا سازمان مديريت و برنامه‌ريزي كشور نيز مشاور تاييدشده‌اي در امر ميراث فرهنگي ندارد؛ چون اعتبار و برنامه‌اي نداشتيم كه مشاوران را جذب كند. وي در پاسخ به اين پرسش كه آيا پاسارگاد قابليت داشتن پايگاهي مستقل را دارد، تصريح كرد: سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري تعداد محدودي كارشناس دارد؛ آنان چه تعداد از آثار تاريخي را مي‌توانند پوشش دهند؟ حتا اگر هر كارشناسي بر روي پنج اثر هم كار كند بخش بسيار اندكي از آثار را مطالعه خواهد گرفت. خادم‌زاده با طرح اين پرسش كه با وجود چنين شرايطي آيا مي‌شد، نگاه بهتري به پاسارگاد داشت؟ اظهار داشت: در كشور ما از هفت هزار سال پيش، تمدن شهرنشيني وجود داشته است و در هر گوشه‌ي آن اثري تاريخي پيدا مي‌شود. با توجه به اعتبار و توجهي كه دولت به بخش ميراث فرهنگي دارد، براي رسيدگي بيشتر به پاسارگاد بايد برخي ديگر از پايگاه‌ها را تعطيل مي‌كرديم. انتهاي پيام