ايجاد محيط شاد در جامعه موجب افزايش دلبستگي و علاقه به كشور و فرهنگ و دين و انسجام فرهنگي و ملي مي‌شود. دكتر امان‌الله قرايي مقدم ـ عضو هيات علمي دانشگاه تربيت معلم ـ در گفت‌وگو با خبرنگار ايرانشناسي ايسنا با اشاره به تاريخچه شب يلدا،‌ گفت: جشن يلدا جشن اصيل ايراني است و اين جشن چند هزار ساله كه از سومريها گرفته شد، در ايران باستان رواج زيادي داشته است. در واقع روز تولد حضرت مسيح (ع) همين جشن يلدا است كه مسيحيان كه مي‌خواستند جشن ميلاد مسيح بگيرند، اين روز را انتخاب كردند و نام يلدا بر آن گذاشتند. پس تولد مسيح (ع) جشن يلداي ايراني است كه ريشه چند هزار ساله دارد و از ميتراييسم است. به عبارت ديگر جشن سالروز تولد مسيح (ع) همان روزي است كه جشن يلدا در ايران باستان با شكوه و عظمت بسيار برگزار مي‌شده است و در اين جشن بازديد از افراد و بار عام شاهان داير مي‌شده و همراه با پايكوبي بوده است و اين همان جشن سده است كه چون 100 روز به عيد مانده بود به اين نام ناميده مي‌شد. وي افزود: اين عيد يلدا و اعياد مهرگان و چهارشنبه سوري و بزرگداشت مردگان و زندگان و ايام نوروز و دهها جشن ديگر جشن‌هايي بوده است كه در ايران باستان برگزار مي‌شده است و در هر ماه ايرانيان يك روز جشن داشتند جز اسفند و فرودين كه در اسفند يك هفته و فروردين 15 روز جشن و پايكوبي داشته‌اند و پايكوبي و شادماني مي‌كردند و لباسهاي زيبا بر تن مي‌كردند و اين دليل بر اين بوده است و نشان مي‌دهد كه تا جامعه‌اي شاد نباشد عيد ندارد. جامعه غم، جامعه غمبار و بيكار و جامعه‌اي كه در آن روزگار به سختي مي‌گذرانند، جشن ندارد. بايد براي اينكه جشني برپا شود زمينه فقر را بايد از خانواده‌هاي آن ريشه كن كرد. شاد كردن و شاد بودن جامعه موجب پيشرفت و توسعه اجتماعي، اقتصادي و سياسي و فرهنگي و خانوادگي جامعه مي‌شود و از بسياري مسائل و بروز انواع آسيب‌هاي جامعه، جرم و بزهكاري، طلاق، نابه‌ساماني خانوادگي و ساير مسائل جلوگيري به عمل مي‌آيد و اختلالات روحي در جامعه كمتر مي‌شود و ميزان رقبت تحصيلي و دل به كار دادن و توليد، افزايش پيدا مي‌كند و باعث دلبستگي افراد به حكومت مي‌شود و افراد حكومت را از آن خود مي‌دانند؛ چرا كه به حكومتي كه رنج و ياس و نااميدي در جامعه‌اش راه پيدا كند، با ديد بدبيني نگاه مي‌كنند و بدين ترتيب سوء ظن و درنهايت فروريختگي حكومت تسريع مي‌شود. شادي يك نياز اساسي انسان است. اگر در جامعه نتوانند اين نياز را برآورده كنند، رو به جوامع ديگري مي‌برند و در حال حاضر به موسيقي و رقص و جشن‌هاي كشورهاي ديگر همچون كريسمس و... روي ‌آورده‌اند، درنتيجه به‌تدريج از فرهنگ ملي خودش دور مي‌شوند و آسان به دامن غرب پناه مي‌برند و كم كم فرهنگ و ارزشهاي غربي در جامعه رواج پيدا مي‌كند و جامعه مسخ و بلعيده مي‌شود و اين معضل بزرگي براي جامعه است. او تاكيد كرد: ما بايد تا آنجا كه مي‌توانيم در برگزاري جشن‌هاي ملي و ميهني چه از طريق راديو و تلويزيون و مطبوعات و چه از طريق چراغاني كردن معابر و ميادين و توزيع هدايا و شيريني در خيابانها كوشش كنيم و جشن‌هاي باستاني خود را در ميادين يا پايگاه‌هاي مخصوصي برگزار كنيم. به واقع به نوعي جامعه را شاد نگه داريم و بساط شادماني را براي مردم فراهم كنيم تا از بروز هزاران مشكل جلوگيري كنيم و با صرف هزينه‌هاي كم براي شادي از پرداخت هزينه‌هاي هنگفت آسيب هاي اجتماعي در امان باشي . خوشبختانه در ايران علاوه بر جشن‌هاي باستاني، ‌اعياد مذهبي زيادي داريم كه مي‌توان براي شاد نگه داشتن جامعه از آنها سود برد. بهتر است همان كاري را كه براي نيمه شعبان مي‌كنيم و چراغاني خيابانها و شاديهاي نيمه شعبان را به ساير اعياد و ملي و مذهبي هم تعميم دهيم و به آنچه در رابطه شاد كردن جامعه فكر مي‌كنيم عمل نماييم كه شادي موجب افزايش دلبستگي و علاقه به كشور، فرهنگ و دين و مذهب مي‌شود و انسجام فرهنگي و ملي ميهني افزايش پيدا مي‌كند. قرايي مقدم در پايان گفت: ‌همانطور كه بابت ايجاد و پارك و سينما و غيره هزينه مي‌كنيم، بهتر است صدچندان بيشتر در زمينه شادي‌آفريني جامعه به وسيله برگزاري اعياد نيز سرمايه‌گذاري كنيم كه سرمايه گذاري در اين مورد هزاران برابر بازده اقتصادي، ‌اجتماعي، فرهنگي، ‌سياسي ‌دارد و از بروز انواع بيماريهاي روحي و رواني جلوگيري مي‌كند و درنتيجه بهداشت رواني جامعه را در پي خواهد داشت. انتهاي پيام