رنگ قرمز سمبل حيات، زندگي، مبارزه، انقلاب و شورش بوده است و به عنوان رنگ عشق از آن نام برده مي‌شود. رنگ قرمز در فرهنگنامه مصور هنرهاي تجسمي با عنوان ورميليون (رنگ ريزه‌اي بيشتر متشكل از سولفات) و ستبابار (رنگ ريزه‌اي موسوم به شنجرف از جيوه) ياد شده است. به گزارش خبرنگار بخش هنرهاي تجسمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) علي عابدي ـ استاد گرافيك دانشكده هنر مشهد ـ مخاطب‌شناسي را لازمه استفاده از رنگ قرمز در هنر گرافيك مي‌داند و مي‌افزايد: رنگ مورد بحث در گرافيك حرفه‌يي، الزاماً قرمز خالص نبوده و در تناسب با ديگر عوامل مفهوم خود را پيدا مي‌كند. وي با اشاره بر جنبه‌ي بصري رنگ قرمز مي‌گويد: اين رنگ داراي طول موج بالاتري نسبت به ساير رنگهاست كه بر قوه بينايي و حس ادراك آدمي تاثير زيادي دارد و معمولاً جهت جلب توجه مخاطب در عناصر بصري به كار مي‌رود. غلامحسين رحيم‌زاده ـ استاد هنر دانشكده الزهرا (س) ـ نيز به جايگاه اين رنگ در هنر تذهيب اشاره مي‌كند و مي‌گويد: قرمز در تذهيب با عنوان شنجرف يا شنگرف، شناخته شده كه در دسته رنگهاي گرم قرار گرفته است و عمدتاً براي رسيدن به تعادل بصري، همنشين رنگهاي سرد مي‌شود كه به‌ندرت در زمينه‌ آثار ديده مي‌شود. وي معتقد است: رنگ مذكور داراي جايگاه ويژه‌اي در تذهيب‌هاي ايراني است و يادآور مي‌شود: اصولاً رنگهاي سرد (آبي آسماني و لاجوردي) در زمينه آثار و بررسي آنها، رنگهاي گرم كه نمادي از آسمان و اجرام زميني است، استفاده مي‌شود و رنگ قرمز در تذهيب‌هاي ايراني نيز از اين قاعده مستثنا نخواهد بود. او از اين رنگ در قالي سنتي، تحت عنوان لاكي و رناسي ياد مي‌كند و مي‌گويد: رنگ لاك از حشره‌اي به نام ريزدانه (كه در نواحي آذربايجان غربي زيست مي‌كند) تهيه مي‌شود؛ اين حشره به نور آفتاب حساس است و در مقابل آن خشك مي‌شود، سپس جمع‌آوري و آسياب شده و از آن رنگ قرمز حاصل مي‌شود و در رنگرزي الياف سنتي به‌كار مي‌رود. رحيم‌زاده ادامه مي‌دهد: رنگ قرمز رناسي نيز از ريشه گياهي به نام رناس تهيه مي‌شود كه شبيه گياه دارچين مي‌باشد. همچنين احمدرضا باغبان ـ مدرس هنر كاشيكاري ـ درخصوص مشكلات استفاده از رنگ قرمز در تهيه كاشي، به تركيب نشدن اين رنگ با ساير رنگها، هزينه بالا و مشكل بودن توليد آن از لحاظ ساختاري اشاره مي‌كند. وي در ادامه مي‌گويد: قرمز از دسته رنگهايي است كه پس از پخت در كوره دچار واكنش مي‌شود و رنگي متفاوت از رنگ اوليه را ارايه مي‌دهد، كه در تركيب با ساير رنگه نيز تيره و سياه رنگ خواهد شد. او جنبه‌هاي تزئيني را دليل استفاده از رنگ قرمز در عنصر مي‌داند و به عنوان نمونه‌اي برجسته كه از رنگ مذكور (قرمز) استفاده شده است، به كاشيكاري حرم مطهر رضوي اشاره مي‌كند و آن را نمادي از كاربرد اين رنگ پرمعنا در هنر مقدس تذهيب مي‌داند. انتهاي پيام