شوراي سياست گذاري چهارمين دوسالانه مجسمه سازي كه شايد ديگر چهارسالانه اطلاق مناسبتري براي آن باشد، تاكنون با تركيبي از هيات مديره انجمن مجسمه سازان ايران و سه مجسمه ساز، هفت نشست شورايي تشكيل داده تا آيين‌نامه‌ اجرايي دو سالانه را تدوين كنند. به گزارش خبرنگار بخش هنرهاي تجسمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، چهارمين دوسالانه مجسمه سازي آخرين بينال از سري بينالهاي هنري در ايران است كه پس از منفك شدن برپايي دوسالانه‌ها از موزه هنرهاي معاصر تهران و ترك دايگي از مركز هنرهاي تجسمي به انجمن‌هاي هنري و هنرمندان هر رشته سپرده شد. هرچند در برگزاري دور گذشته اين بينال انجمن مجسمه سازان از عوامل اصلي و تاثيرگذار بود، اما در ميانه راه سياست‌ها تغيير كرد و دوسالانه از شورا خارج و به سرپرستي فرد سپرده شد. گويا ژوژمان‌هاي ناقص و نيمه كاره ويژگي دور گذشته دوسالانه بوده كه اكنون به تلخي از آن ياد مي‌شود و درس عبرتي براي دور جديد آن است. در حال حاضر شوراي سياست گذاري و اجرايي قصد دارد با مشخص كردن تعريف روشني از مفهوم دوسالانه مجسمه سازي ايران مهره چيني كرده و آيين‌نامه اجرايي را تدوين و از اين فرصت بهره گرفته نيازهاي جامعه امروز مجسمه سازي ايران را تا حدي پاسخ گويد، بنابراين اقتصاد هنر را از جمله اولويت‌هاي مهم بينال چهارم مجسمه تهران در نظر گرفته است. اعضاي شورا بر اين امر اذعان دارند كه در بينال‌هاي خارج از كشور جنبه اقتصادي هنر جايگاهي ندارد، اما به اين نتيجه نيز رسيده‌اند كه جامعه ايران نيازهاي خود را دارد و هنرمند ايراني از شان مادي در خوري برخوردار نيست. بنابراين كار گروهي براي اين امر كه در واقع در راستاي اختصاص نيم درصد از بودجه‌هاي عمراني دستگاه‌هاي دولتي به خريد يا نصب آثار هنري در اماكن عمومي است، تشكيل داده‌اند. اين شوراي فعلي متشكل از بهروز دارش، ملك داديار گروسيان، كامبيز صبري و كوروش گلناري است. پيشتر در جلساتي كه سه تا چهار ماه به طول انجاميد، با همكاري امداديان، شهلاپور، وزيري،ديلمقاني، ياراحمدي، گروسيان، قشقايي پيش نويس آيين نامه نمايشگاه دوسالانه تدوين شده است. اما اين همه ماجراي دوسالانه چهارم نيست. به گفته دارش، شورا بينال چهارم را دانسته و آگاهانه برگزار مي‌كند و به دنبال نخبه گرايي هم نيست و در واقع دوسالانه نمايشگاهي است كه ژوژمان مي‌شود. قرار است از همه اعضاي انجمن مجسمه‌سازان ايران دعوت، برنامه‌ها تدوين شده و اجرا شود. به گزارش ايسنا، ارتباط بين هنرمندان و تفاهم بين گروه‌ها از اهم مسايلي است كه شوراي سياستگذاري بر آن تاكيد دارد. دوسالانه چهارم پس از چهار سال از برگزاري دور سوم، با وقفه‌اي بيست ساله ميان نسل دوم و سوم مجسمه سازي نيز مواجه است. رشته مجسمه سازي در دانشگاه‌هاي هنر ايران از جوان‌ترين رشته‌هاست، چرا كه پس از انقلاب اسلامي اين رشته هنري در دانشگاه‌ها تا سال 76 تدريس نشد، بنابراين در اين راستا سياستي تدوين كردند تا رقابت و عرض اندام دو نسل مجسمه ساز ايراني، در هم تداخلي نداشته باشد. به گفته يكي از اعضا شوراي سياست گذاري سه جايزه در اين دوسالانه در نظر گرفته شده كه قرار است سختگيرانه آن را به مستحق هنرمند آن اعطا كنند. سي ساله‌ها و سي سال به بالا هركدام سه جايزه دارند، يك جايزه نيز به هنرمندي كه عمري فعاليت هنري تاثيرگذار داشته اعطا خواهد شد. تعدادي هنرمند نيز تشويق مي‌شوند اما جايزه نمي‌گيرند. هنرمند بايد كار جديدي را كه در هيچ نمايشگاه و دوسالانه‌اي شركت نداده به دو سالانه چهارم شركت دهد و قرار است براي شركت هر هنرمند به دوسالانه چهارم مجسمه سازي تهران وروديه‌اي حدود 15 هزار تومان در نظر گرفته است. اين شورا مدعي است نقاط ضعف ساير دوسالانه‌ها را بررسي كرده و در تدوين آيين‌نامه اجرايي لحاظ كرده است. برگزاركنندگان چهارمين دوسالانه مجسمه سازي ايران، با دستگاه‌هاي اجرايي غير از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي نيز وارد مذاكره شده تا همچون نمايشگاه‌ها سالانه و دوسالانه‌هاي معتبر دنيا از حمايت آنها در جهت تاثيرگذاري در بهبود فضا و نماي شهري و سازماندهي زيباسازي از توانايي و خلاقيت هنرمندان بهره گيرند. دو سالانه چهارم حوالي ارديبهشت ماه سال آينده در تهران برگزار مي‌شود، اما هنوز مكان برپايي آن روشن نشده است. دوسالانه مجسمه نيز همچون نقاشي، عكاسي، كاريكاتور و سفال و سراميك تمام تلاش خود را مبني بر برپايي نمايشگاه در موزه هنرهاي معاصر تهران معطوف كرده اما به اذعان خودشان احتمالاً به برگزاري در گالري صبا و خيال هم راضي مي‌شوند. به زودي آيين نامه اجرايي تدوين شده با فراخوان هنرمندان اعلام مي‌شود تا هنرمندان در فرصتي مناسب به خلق اثر بپردازند. انتهاي پيام