به گزارش خبرنگار ايسنا، در ادامه اين نشست مرتضي مميز در پاسخ به اينكه محدوديت‌هاي چاپ چقدر در ساده‌انگاري‌اش تأثير گذاشته است، گفت: سيستم نگاه كردن من يك سيتسم عجول و بي‌حوصله است، سعي مي‌كنم اصل مطلب را بگيرم و بقيه وقتم را صرف پژوهش ذهني كنم. او اضافه كرد: در كارهاي كتاب هفته و بسياري از كارهاي بعدي من كه سهل و ممتنع از كار درآمد به خاطر تنگي فضاي كارهايي بود كه انجام مي‌دادم گاهي روغنم در مي‌آمد تا به يك تركيب ساده مي‌رسيدم. پرسش ديگر يكي از حاضران در اين نشست، تعريف مرتضي مميز از نقاشي و طراحي بود. وي گفت: در قديم يكسري تعريف‌ها وجود داشته و چارچوبها محدودتر بوده است اما همانها از بين رفته اكنون آن تعريف‌ها نيست با تعريف كردن مغز بسته مي‌شود؛ تعريف كردن خود سنت نادرستي است بنا براين من حاضر نيستم براي چيزي تعريف قابل شوم. بايد هر چيزي را همان گونه كه هست قبول نكرد، بلكه نگاه كرد. به گزارش خبرنگار در ادامه اين نشست در ياداشتي به مميز يادآوري شد كه پدر گرافيك ايران ناميده شده است، او صريح پاسخ داد: مجبورم به خاطر اهداف ديگري تمكين كنم. من پدر نيستم؛ پدر گرافيك نيستم؛ پدر گرافيك نوين هم نيستم؛ من تنها يك تلاش‌گرم. اين تعارفات متعلق به جامعه‌اي است كه دنبال سمبل‌ها است. او در ادامه همچنين درباره اين نكته كه گرافيك علم است يا هنر گفت: همه چيز نامش آگاهي است. تفكيك و نام‌گذاري نكنيد؛ و درباره غريزي يا دانسته كار كردن نيز عنوان كرد اين دو ارتباط مستقيم دارند. عطاءالله اميدوار از مميز درباره بزرگترين قطع كار و افراد شاخصي كه سالها پيش زمان آغاز به كار مميز حضور داشته‌اند، پرسيد. او پاسخ داد: روي ديوار هم كار كرده است؛ وي گفت: هميشه با دقت به آدمها نگاه مي‌كنم و به دنبال آنچه كه تو در پشت به دنبال هستيم مي‌گرديم. در زمان دانشكده و حتي پس از آن به افرادي برخوردم كه كارهاي بسيار زيبايي داشتند از جمله آقاسي و پس از آن محمد مدبر را كشف كردم. محمد بهرامي، بيوك احمري، جد عموي بزرگ خودم و ...، ما همه معلم يكديگر هستيم به شرطي كه به هر چيزي با توجه و فكر نگاه كند. لقمان ادهم مي‌گويد: ادب از كه آموختي، از بي‌ادبان. از مرتضي مميز درباره آينده گرافيك ايران نيز سؤال شد؛ وي گفت: علايق و هيجاناتي در جامعه ما وجود دارد كه نشانگر علاقمندي به مقايسه است. اين مقايسه مشكلي ندارد. اما نشانگر اين است كه جامعه ما عليرغم اين درياي مشكل و عقب ماندگي با زهم طالب ترقي و پيشرفت و دگرگوني است. جرأت دارد، بي باكانه خود را به آب و آتش مي‌زند در اين سؤالات شما نيز اين روحيه وجود دارد. از كاردهاي آويزان از سقف نيز از مميز پرسيده شد، وي پاسخ داد: يك جوان دوست دارد خود را نشان دهد؛ معترض هم هست. اما من اكنون هيچ اعتقادي به جناحهاي سياسي ندارم، رفتم كنارشان و ديدم كه تو خالي‌اند. من بايد فكرهاي تازه و افق‌هاي تازه باز كنم. همه تلاشم را مي‌كنم كه شفاف باشم. او در ادامه اظهار كرد: مي‌خواهم تاريخ را به شما يادآوري كنم و تلاش‌هايي را كه ما كرديم. چاقوهاي آويزان از سقف يا كاشته در گلدان جيغي از ته ريه‌ام بود. الان دلم نمي‌خواهد آن جيغ را هم بزنم. بايد تخمي را پرورداند كه منطقي باشد. في البداهگي، ربطش با خلاقيت تعريف اينها مشكل است. مي‌ترسم انحراف در ذهن شما باشد بايد به مرحله‌اي از تربيت و فرهيختگي برسيد كه هر كاري مي‌كنيد درست باشد. اگر دچار شيفتگي كامل شده و هرگاه تسليم شديد بدانيد كه مرده‌ايد. هنوز در 67 سالگي سرگيجه دارم، اما از اين گنگي نمي‌ترسم، چرا كه لازمه كشف است ؛ اگر يك روز فهميديد كه سؤال نداريد به شما مي‌گويم: ببخشيد مرا، خر هستيد! او با اين جمله صحبت‌هايش را به پايان رساند كه اشتباه كردن چيز بسيار خوبي است، چيزهاي بسياري به آدم ياد مي‌دهد. انتهاي پيام