سه زن، سومين دوره جايزه بنياد هوشنگ گلشيري، را به تسخير خود درآوردند؛ سيمين دانشور در اين‌باره معتقد است: زن‌ها ذاتا قصه‌گو هستند. دانشور در گفت و گو با خبرنگار بخش ادب ايسنا، عنوان كرد: ‌مادربزرگ‌ها نوه‌هايشان را با قصه خواب مي‌كردند و شهرزاد قصه‌گو نيز با قصه‌گويي توانست شوهر خشنش را رام كند. وي افزود: شهرزاد، شوهري خشن داشت كه زن‌هايش را مي‌كشت؛ اما او با قصه‌گويي و تعليق توانست او را منتظر نگه دارد؛ تا جايي كه سه بچه از سر و كولشان بالا رفت. دانشور با بيان اينكه او نيز در قصه‌نويسي بر تعليق، تاكيد بسياري دارد، خاطرنشان كرد: كمتر كسي متوجه شد كه چرا ”حسين پاينده” نوشته است: «سيمين دانشور؛ شهرزادي پسامدرن»؛ اما كاري كه من مي‌كنم دقيقا مانند شهرزاد قصه‌گوست. خالق ” سووشون” همچنين متذكر شد: قصه‌گويي در جنم و ذات زنان است زن‌ها تخيل خوبي دارند و به‌خاطر درون‌گراتر بودن، در قصه‌گويي موفق‌ترند. وي ادامه داد: مردان بيشتر برون‌گرا هستند و كم پيدا مي‌شود كسي مثل ”صادق هدايت” كه درون‌گرا باشد. سيمين دانشور گفت: ‌”پاكروان” اولين رمان را نوشت؛ ولي به زبان فرانسه. بعد من بودم، كه مي‌توان گفت اولين زن قصه‌نويس معاصرم. اگر گفتمان نقد حسين پاينده را بخوانيد كه اول از من و بعد از هدايت و جلال گفته است، متوجه مي‌شويد چرا زنان قصه‌گو هستند. وي همچنين به خبرنگار ايسنا گفت: در دوران ما خيلي‌ها هستند كه خوب مي‌نويسند؛ مثلا ”منيرو رواني‌پور” كه بسيار زيبا قصه مي‌گويد. نويسنده ”جزيره سرگرداني” و ”ساربان سرگردان” در ادامه تصريح كرد:‌ حالا موقعيتي پيش آمده و زن‌ها تا حدي استقلال خود را بازيافته‌اند و بعضي كه براي كار بيرون نمي‌روند، به قصه نوشتن مي‌پردازند كه خيلي آتيه دارد. دانشور سپس با اشاره به رمان “همنوايي شبانه‌ي اركستر چوبها” نوشته ”رضا قاسمي” گفت: اين رمان فوق‌العاده است و حتا از ”بوف كور” هم بهتر است. در واقع كساني كه دد اين داستان استنتاق مي‌كنند همان نكير و منكر شب اول قبر هستند و بعد آخر داستان دائما سگ مي‌بينيم كه چرند نوشته‌اند اين غربت زندگي ايراني در خارج را نشان مي‌دهد. اين‌ها همان زندگي بشريت را نشان مي‌دهند، منتها نويسنده نمي‌گويد و در آخر هم مي‌بينيم به صورت سگ استحاله پيدا مي‌كند. وي ادامه داد: مردان زيادي هم هستند كه رمان‌هاي عالي نوشته‌اند، منتها زن‌ها ذاتا قصه‌گو هستند. به گزارش ايسنا، سيمين دانشور، داستان‌نويس 82 ساله، اين روزها مشغول نگارش ”كوه سرگردان” در ادامه دو رمان قبلي ساربان سرگردان و جزيره سرگرداني است؛ و البته در بستر بيماري. او اين روزها در برنامه‌هاي بزرگداشتش هم شركت نمي‌كند و از وضع مزاجي‌اش ناراضي است. انتهاي پيام