این فیلم که محصول سال ۱۴۰۲ است به‌تازگی از سوی گروه سینمایی هنر و تجربه کشورمان به‌صورت اینترنتی اکران شده است و باید گفت ازجمله نمایش‌های نوروزی محسوب می‌شود. کارگردان و تهیه‌کننده این درام دیدنی با لوکیشن شهر اصفهان به‌ترتیب مجتبی اسپنانی و مجید صادقی است.

 «زندگی شیرین» داستان زنی به همین نام است که یک پسر و یک دختر کوچک دارد. فیلم در اصل روایت دو روز از زندگی شیرین است که شوهر  آشپزش در جبهه به سر می‌برد. منصور، همسر جوان زن، تلفنی اطلاع می‌دهد که شبانه با مقداری بار از جنوب به اصفهان می‌آید و صبح دوباره بازمی‌گردد. فیلم از جایی آغاز می‌شود که شیرین باید خودش و خانه کوچکشان را برای این سفر کوتاه مرد آماده کند.

درام حال‌وهوای دوران دفاع مقدس دارد، اما جبهه‌های نبرد را به تصویر نمی‌کشد. اتفاقات فیلم در یکی از محلات قدیمی اصفهان و از ابتدا تا انتهای فیلم در یک «خانه» می‌گذرد تا از منظری روایت کند که جنگ چه بر سر آدم‌های به جنگ نرفته می‌آورد. بنابراین، مضمون یا تم اصلی فیلم حال‌وهوای زنان و کودکان در شهر مانده به وقت جنگ است.

 آیا زندگی «شیرین» تلخ است؟

از همان لحظات ابتدایی فیلم، شیرین را پای تشت لباس‌های چرک در حال چنگ‌زدن و هم‌زمان جروبحث با مادرشوهر و پسر و دخترش می‌بینیم. بعد با دو بچه‌ کوچکش در حال لگدزدن گِل می‌بینیم و تلاش‌های او را برای سروسامان‌دادن به خانه‌ای که محقر و فعلاً بدون مرد است. بعدتر او را در مواجه با مهمانی ‌ناخوانده و پُراِهِن‌وتُلُپ یعنی همسر برادرش می‌بینیم که قرار است خبری بد هم از دل این دیدار به گوشش بخورد.

 همه آن صحنه‌ها که سرشته با لحظاتی طنزناک‌اند، قرار است در ظاهر، زندگی ساده و روزمره یک مادر با خانواده و همسایگانش را به مخاطب نشان دهند، اما در بطن ماجرا می‌خواهند درون پرآشوب و مسئولیت‌های ریز و درشت شیرین را نمایان کنند تا به یادمان آورند که گمنام‌تر و مظلوم‌تر از مردانی که در جنگ برای رزمندگان پخت‌وپز می‌کردند، همسرانشان‌ هستند؛ یعنی زنانی که اگر هم برای روایت زیست و زمانه‌شان کوشش شود، نگاهی مردانه بر آن غلبه دارد، چون بیشترِ جویندگان در جست‌وجوی شخصیت و منش شوهرانشان بوده‌اند. اینجا است که سینما به فریاد این گروه از زنان می‌رسد تا نگاه‌ها را به روایات فراموش‌شده عصر جنگ جلب کند.

«زندگی شیرین» فیلمی موفق با بازی‌های خوب و لهجه نمکین اصفهانی است که به دل دوستداران درام و آثاری با حس‌وحال دهه ۶۰ می‌نشیند. فیلمی کمدی است که لودگی ندارد و هر لحظه‌اش برای بیننده باورپذیر است. یکی دیگر از موفقیت‌های فیلم بازتاب واقع‌بینانه اوضاع اقتصادی و چالش‌های اجتماعی آن دهه به‌شمار می‌آید.

«زندگی شیرین» با مدت زمان یک ساعت و ۳۰ دقیقه، هم‌زمان که روایتگر تنگناها، سردرگمی‌ها و دلتنگی‌های یک زن است، راوی آواز، عشق و مدارایی است که حکایت از روزگار شیرین دارد، روزگاری که به‌دوراز انصاف است اگر آن را سراسر تلخ بنامیم.

 انتهای پیام