به گزارش ایسنا، انجمن هنرمندان نقاش ایران خبر درگذشت این هنرمند را تایید کرده است.

پروانه اعتمادی در سال ۱۳۲۶ به دنیا آمد. او نقاشی را نزد بهمن محصص آغاز کرد و تنها شاگرد مستقیم این هنرمند محسوب می‌شود. وارد دانشکدهٔ هنرهای زیبای تهران شد، اما دو سال بعد تحصیل را نیمه‌کاره رها کرد. 

پروانه اعتمادی به گفته خودش سلیقه‌اش را از بهمن محصص به یادگار برده بود و جسارتش را از جلال آل‌احمد. صریح بود اما صراحت تنها، وجهی از شخصیت اوست. او صورت‌بندی رایج از شناخت را به چالش می‌کشید و مفاهیم دیرآشنا را با مدلول‌های تازه بیان می‌کرد و همین موضوع، اظهارنظرهایش را با واکنش‌های مثبت و منفی روبه‌رو می‌کرد. 

در یازدهمین فهرست ٥٠٠ هنرمند برگزیده جهان، نام اعتمادی به همراه چهار هنرمند دیگر ایرانی به چشم می‌خورد. پروانه اعتمادی با نقاشی‌های طبیعت بی‌جان  و به‌طور خاص‌تر نقاشی‌های سیمانی در دههٔ ۱۳۵۰ شناخته می‌شود. نخستین نمایشگاه خود را در سال ۱۳۴۸ در تالار قندریز برگزار کرد.

او نمایشگاه های انفرادی و گروهی بسیاری هم در بال (سوئیس)، پکن، پاریس، لس آنجلس، ونکوور و دهلی نو برپا کرده بود.

در سال ۱۳۹۸ بهمن کیارستمی مستندی از زندگی اعتمادی با نام «پروانه» ساخت که گوشه‌هایی از زندگی، فعالیت‌ها و نگاه ویژه‌ی او نسبت به هنر و تاریخ معاصر ایران را نشان می‌داد. در این مستند از عکس‌ها و فیلم‌های آرشیوی دوران جوانی این هنرمند هم استفاده شده و نام پروانه اعتمادی، در انتهای فیلم در کنار نام کارگردان آمده است؛ نشانی از این‌ واقعیت که این هنرمند جست‌وجوگر در برابر ساخت فیلم زندگی‌نامه‌ای معمولی مقاومت کرده و خودش در روند ساخت نقش داشته است.

انتهای پیام