این تحقیق می‌تواند به‌طور بالقوه منجر به شناسایی نشانگرهای زیستی شود که به‌عنوان شاخص‌های اولیه خطر ابتلای فرد به مشکلات سلامت استخوان در آینده عمل می‌کنند.  

استحکام استخوان

تراکم مواد معدنی استخوان، معیاری از استحکام استخوان است که با مقدار مواد معدنی موجود در بافت استخوان اندازه‌گیری می‌شود و در دوران بزرگسالی به اوج خود می‌رسد و به آرامی در بقیه چرخه زندگی کاهش می‌یابد. تراکم مواد معدنی استخوان به‌عنوان نشانگر مهم برای سلامت استخوان عمل می‌کند و اغلب برای پیش‌بینی خطر پوکی استخوان و سایر شرایط سلامت استخوان استفاده می‌شود.

امیلی بیگلاریان، محقق اصلی و کاندیدای دکترای اپیدمیولوژی در دپارتمان علوم جمعیت و بهداشت عمومی دانشکده پزشکی کک می‌گوید: پروتئین‌ها در شکل‌گیری و نگهداری استخوان نقش مهمی دارند و به‌تازگی تحقیقات بیشتری در تلاش برای شناسایی پروتئین‌های منفرد مرتبط با سلامت استخوان انجام شده است.

این تحقیق ۳۰۴ نوجوان لاتین تبار چاق یا دارای اضافه وزن بین سنین هشت تا ۱۳ سال را در ابتدا از «تحقیق نوجوانان لاتین تبار در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع ۲» طی یک دوره متوسط سه ساله مورد بررسی قرار داد. محققان ارتباط بین بیش از ۶۵۰ پروتئین و معیارهای سالانه تراکم مواد معدنی استخوان را مورد بررسی قرار دادند و این تحقیق را به یکی از اولین تحقیقاتی تبدیل کردند که این ارتباط را طی سال‌ها پیگیری ارزیابی کرد، سپس پروتئین‌هایی که با تراکم مواد معدنی استخوان مرتبط بودند در پایگاه داده مسیر پروتئینی وارد شدند.

بیگلاریان گفت: این پایگاه تعیین کرد، پروتئین‌ها در چه مسیرهایی در بدن انسان دخیل هستند. یافته‌های اولیه ما این بود که بسیاری از پروتئین‌های مرتبط با تراکم مواد معدنی استخوان در مسیرهای التهابی و ایمنی در جمعیت‌های نوجوان نقش دارند و نتایج دیگری وجود دارد که نشان می‌دهد برخی از این مسیرها در جمعیت‌های مسن‌تر مرتبط است اما نتایج تحقیقات موجود نشان می‌دهد که التهاب مزمن می‌تواند متابولیسم طبیعی استخوان را مختل کند و منجر به کاهش تراکم مواد معدنی استخوان شود.

اهمیت تحقیق فراگیر

در حال حاضر، میلیون‌ها بزرگسال در برخی کشورها مانند آمریکا با بیماری‌هایی زندگی می‌کنند که با توده استخوانی کم مشخص می‌شود و شیوع آن به‌دلیل پیری جمعیت در حال افزایش است. دوران کودکی، دوره حیاتی برای ایجاد تراکم مواد معدنی استخوان است و این دوره می‌تواند سلامت استخوان مادام‌العمر را پیش‌بینی کند.

بیگلاریان خاطرنشان کرد: تاکنون تحقیقات موجود روی جمعیت‌های بسیار خاص متمرکز بوده است. بیشتر آنها دارای حجم نمونه کوچکی و شامل جمعیت سفید پوست چینی یا غیراسپانیایی هستند و روی افراد مسن‌تر و اغلب روی زنان تمرکز می‌کنند، زیرا پوکی استخوان در زنان چهار برابر بیشتر از مردان است.

وی افزود: این پژوهش، از اولین تحقیقاتی است که ارتباط بین پروتئین‌ها و تراکم مواد معدنی استخوان را در جمعیت‌های جوان‌تر بررسی می‌کند. بررسی تراکم مواد معدنی استخوان در مراحل اولیه زندگی برای تعیین چگونگی رسیدگی به عواملی که ممکن است مانع از رسیدن افراد به حداکثر تراکم استخوانی بالقوه خود شوند، مهم است.

بهبود درک نشانگرهای زیستی سلامت استخوان

علاوه بر این، بیگلاریان ارتباط بین تراکم مواد معدنی استخوان و زیرمجموعه‌ای از نشانگرهای پروتئینی از پروتئین‌های اولیه را در گروهی جداگانه از بزرگسالان جوان بررسی کرد و دریافت که چندین پروتئین ارتباط مشابهی با تراکم مواد معدنی استخوان پایین دارند. تراکم مواد معدنی استخوان پایین، عامل خطرزا برای ایجاد استئوپنی (کاهش تراکم استخوان) و پوکی استخوان در بزرگسالی است.

بیگلاریان اظهار کرد: یافته‌های این تحقیق به‌طور بالقوه می‌تواند توسعه نشانگرهای زیستی سلامت استخوان برای شناسایی افراد در معرض خطر که ممکن است از مداخله سود ببرند، تحت تاثیر قرار دهد. مشاهده روشی که تحقیق ما با تحقیقات موجود همپوشانی و تفاوت داشت، جالب بود. تحقیقات قبلی تراکم مواد معدنی استخوان در پایان زندگی، زمانی که سطح آن بسیار پایین‌تر است را بررسی کردند.

وی در پایان گفت: امیدوارم از طریق تحقیقاتم، عواملی را که باعث کاهش تراکم استخوان در اوایل زندگی می‌شوند، بررسی تا به افراد کمک کنم به بالاترین تراکم پتانسیل بالقوه خود برسند، به‌طوری که آنان در بقیه عمر خود به‌گونه‌ای شوند که تراکم استخوان بیشتری داشته باشند.

یافته‌های این تحقیق در مجله Bone and Mineral Research منتشر شد.

انتهای پیام