به گزارش ایسنا، گروه واژه‌گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی همزمان با روز بزرگداشت نظامی، در مطلبی نوشته است: «حکیم نظامی گنجوی هم، مانند دیگر شاعران بزرگ ایران‌زمین، واژه‌ها و ترکیب‌های ویژۀ خود را داشت که امروزه جالب و گاه حتی طنزآمیز می‌نمایند. ما، برای نمونه، با اصطلاحاتی مانند خالی بستن، لاف زدن، وعدۀ پوچ دادن، طبل میان‌تهی یا طبل توخالی بودن، و مانند این‌ها، که به‌نوعی با هم هم‌معنا هستند، آشنا هستیم، اما اصطلاحی که نظامی گنجوی به‌کار برده «دهل‌زبانی» است: «آن باد که این دهل‌زبانی/ باشد تهی و تهی‌میانی». یعنی شاید این سخنان پوچ باشند و نشان از توخالی بودن ادعای گوینده داشته باشند. «دهل» نوعی طبل بزرگ ‌است که صدای بلند آن معروف و زبان‌زد است.
منابع: گنجینۀ گنجه‌ای، با تصحیح و حواشی (حسن وحید دستگردی، به‌کوشش سعید حمیدیان)؛ لغت‌نامه (دهخدا و همکاران)؛ فرهنگ بزرگ سخن (به سرپرستی حسن انوری).»

 انتهای پیام