به گزارش ایسنا، واشنگتن‌پست در تحلیلی از سخنرانی ترامپ در کنگره آورده است: «این عادی نیست»، معنای درست همان عبارتی که «ملانی استنزبری» نماینده نیومکزیکو روی برگه کوچک و دست نویس که هنگام ورود رئیس‌جمهور «دونالد ترامپ» به کنگره در دست داشت، نوشته بود. او در حالی که ترامپ در محاصره محافظانش وارد جلسه شد و جمهوری‌خواهان، خندان او را تشویق می‌کردند، بی‌صدا با برگه اعتراضی خود ایستاد؛ آن را نگه داشت تا زمانی که «لنس گودن»، نماینده جمهوری خواه کنگره از تگزاس، آن را از دستانش قاپید و به هوا پرت کرد و بدین ترتیب حرف ملانی را ثابت کرد: «این عادی نیست.» 

ترامپ با همان کت و شلوار همیشگی با یک کراوات قرمز و یک سنجاق پرچم آمریکا روی یقه‌اش وارد شد. در حالی که شانه‌هایش را به جلو خم کرده بود و موهای گندمی رنگش روی پیشانی خمیده بود، به سمت پایین رفت. به جمهوری‌خواهانی که در امتداد راهرو ایستاده بودند و دست‌های خود را به سمت او دراز می‌کردند، سلام کرد. اما وقتی نگاهی به سمت چپ انداخت، جایی که دموکرات‌ها بیشتر نشسته بودند و بیشتر او را نادیده می‌گرفتند، چانه‌اش را جلو داد و چین‌های روی گردنش خودنمایی کرد تا زمانی که در نهایت به جایگاه و پشت میکروفون رسید و  معاونش «جی دی ونس» و رئیس مجلس «مایک جانسون» پشت سرش قرار گرفتند.

از سال ۲۰۰۷، بجز دو سال، این کشور شاهد شگفتی تنوع و شایستگی در میدان قدرت بوده است. هشت سال ریاست‌جمهوری باراک اوباما، هشت سال رئیس مجلسی نانسی پلوسی، چهار سال معاونت رئیس جمهور کامالا هریس. اما اکنون، برای اولین بار از سال ۲۰۱۹، آن تابلو متشکل از سه مرد سفیدپوست بود. دیدن دوباره تصویر تغییر قدرت آمریکا، نوع دیگری از شگفتی است. 

رئیس‌جمهور سخنرانی خود را در حالی که هر دو دست خود را روی میز گذاشته بود و چشمانش را می‌چرخاند، آغاز کرد. او با تمام بدنش چرخید، سرش را خم کرد، انگار که حواسش به صدایی که فقط او می‌شنید، پرت شده بود و دهانش را به شکل دایره‌های کوچکی درآورد که خاطرات پیروزی انتخاباتی‌اش را یادآوری می‌کرد. 

ترامپ گفت: «به همشهریانم، آمریکا بازگشته است. شش هفته پیش، زیر سقف کنگره ایستادم و طلوع عصر طلایی آمریکا را اعلام کردم. از آن لحظه به بعد، چیزی جز اقدامی سریع و بی امان برای آغاز بزرگترین و موفق‌ترین دوران در تاریخ کشورمان نبوده است.»

متحدان جمهوریخواه او غرش کردند: !U-S-A! U-S-A

ترامپ دولت بایدن را مورد تمسخر قرار داد، دموکرات‌ها را به سخره گرفت و با انبوهی از دروغ‌ها و اغراق‌ها زمان قابل توجهی را صرف فهرست‌بندی اطلاعات نادرست درباره میلیون‌ها نفر بالای ۱۰۰ سال کرد که مزایای تامین اجتماعی دریافت می‌کنند. در حالی که تقلب کوچکی در سیستم تامین اجتماعی صورت گرفته است، اما هیچ‌کدام از این‌ها مانع از آن نشد که ونس و جانسون با تشویق بالا و پایین نپرند. 

«این عادی نیست» اما در این یک شب چه باید کرد؟ 

برخی از دموکرات‌ها با لباس نمادین آمدند. رنگ صورتی برای قدرت زنانه، یادآور تمام آن کلاه‌های بافتنی کوچک از راهپیمایی سال گذشته. آبی و زرد در حمایت از اوکراین پس از آن که رئیس جمهور این کشور، «ولودیمیر زلنسکی»، در دفتر بیضی شکل مورد ضرب و شتم لفظی قرار گرفت، که از ونس با غر زدن مانند یک سگ پشمالوی خشمگین به دلیل آنچه او به عنوان قدردانی ناکافی زلنسکی توصیف کرد، آغاز شد. آنها تی‌شرت‌هایی به تن داشتند که روی آن نوشته شده بود «مقاومت کن» و برخی از دموکرات‌ها عمدتاً به این دلیل که عصبانی هستند و حال و هوای بسیار بدی دارند مشکی پوشیدند.

این اعتراض رنگی چه تاثیری دارد؟ شاید برای این لحظات چندان بزرگ نباشد، دموکرات‌ها «ایلان ماسک» را به دزدی متهم کردند. هدف خشم آنها، میلیاردری بود که از سوی رئیس جمهور به ریاست اداره کارآمدی دولت تعیین شده و بالای جلسه در جایگاه بانوی اول نشسته بود و به جای تی شرت معمولی و کلاه بیسبال که معمولا بر تن دارد یک کت و شلوار تیره با یک پیراهن سفید پوشیده بود و یک بطری آب در دست داشت. 

رئیس‌جمهور، ماسک را فریاد زد و استاد اداره کارایی ایستاد و یک سری تکان‌های کوتاه و یک موج کوچک به نشانه اذعان به ویرانی‌هایی که به‌عنوان یک سرسپردۀ غیرمنتخب بر زندگی کارمندان فدرال ایجاد کرد و تشویق‌های ایستاده‌ای که از سوی جمهوری‌خواهان دریافت کرد، ارائه کرد. سپس دستانش را به هوا پرتاب کرد. 

«این عادی نیست.» ترامپ گفت: «انتخابات ریاست‌جمهوری ۵ نوامبر حکمی بود که در دهه‌های گذشته سابقه نداشته است» که اصلاً درست نبود و نماینده آل گرین (D-Texas) قرار نبود ساکت بنشیند و بگذارد این کلمات باقی بمانند. بنابراین او از صندلی خود در مجلس برخاست و عصای خود را به نشانه اعتراض تکان داد و فریاد زد. 

پس از اخطارهای رئیس مجلس، نماینده ۲۰ ساله کنگره به بیرون اسکورت شد. این چیزی است که در کنگره ایالات متحده اتفاق می‌افتد و اینکه بگوییم عادی نیست، درست نیست اما برای مدت طولانی در کنگره چیزی عادی نبوده است. 

رئیس‌جمهور به صحبت کردن و صحبت کردن ادامه داد - فهرستی از شکایات در مورد تنوع، تئوری حیاتی نژاد و بیداری. در مورد تصدیق تنها دو جنسیت. لاف زدن در مورد تبدیل انگلیسی به زبان رسمی کشور و شکایت که دموکرات‌ها او را تحسین نمی‌کنند که او احساس می‌کند سزاوار است. گفت: «این پنجمین سخنرانی من در کنگره است و یک بار دیگر به دموکرات‌ها در مقابلم نگاه می‌کنم و متوجه می‌شوم که مطلقاً چیزی نمی‌توانم بگویم که آنها را خوشحال کنم یا وادارشان کنم بایستند یا لبخند بزنند یا کف بزنند. هیچ کاری نمی‌توانم انجام دهم. پنج بار اینجا بوده‌ام. بسیار غم انگیز است و نباید اینطور باشد.» 

دموکرات‌ها تمام نمادهای مخالف را در مجلس نمایش دادند. به نشانه اعتراض لباس پوشیدند. تابلوهای اعتراضی در دست گرفتند. در سکوتی خشمگین نشستند. فریاد زدند. بیرون رفتند.

اما بازگشت به حالت عادی شاید هنوز امکان پذیر باشد، قبل از اینکه مردم فراموش کنند که زمانی معنای آن چه بود!

انتهای پیام