در بسیاری از بخش‌ها نمی‌توان به فوتبال ایران نمره قبولی داد اما مهم‌ترین موضوع فعلی، فرهنگ هواداری است؛ ایده‌آلی که در حال حاضر بسیار از آن‌ دور هستیم.

سرچشمه فرهنگ یا جاافتادن آن هم به اعماق جامعه برمی‌گردد؛ مشکلی که دهه‌هاست در مورد آن فکری نشده و مشخصاً به زودی هم درمان نخواهد شد.

برای مثال، فرض کنید شما همراه با فرزند خود در ورزشگاه حضور دارید. ضربان قلب شما بابت عشق به تیم محبوب بالا می‌رود، بازیکن شما اشتباه می‌کند یا بازیکن حریف حرکتی می‌کند که به مذاق شما خوش نمی‌آید؛ شما اگر خودتان شروع به فحاشی کنید یک مسئله است و اگر هم بچه در آن محیط حضور داشته باشد و حتی شما فرد فحاش نباشید، او این رفتار را یاد می‌گیرد.

روز گذشته (شنبه) تراکتور و هوادار، در جریان هفته هجدهم لیگ برتر فوتبال در ورزشگاه یادگارامام (ره) تبریز به مصاف هم رفتند؛ دیداری که در نهایت با برتری چهار بر صفر تراکتوری‌ها به پایان رسید.

جو مثبت ورزشگاه اما ویژه‌ترین نکته این دیدار بود. جایی که هواداران تراکتور در واکنش به اتفاقات دیدار با پرسپولیس، طرح موزائیکی آنا (ANA) به معنای مادر را روی سکوها اجرا کردند. پرشورها، علیرضا بیرانوند و مادرش را حسابی تشویق کردند و ورزشگاه با واژه ناب «مادر» رنگ زندگی گرفت.

شوربختانه توهین و ناسزاگویی در ورزشگاه‌ها به بخش ناگسستنی فوتبال ما تبدیل شده است. این اتفاقات بارها در شهرهای مختلف رخ داده اما این بار در تبریز شاهد جو مثبتی بودیم.

به گزارش ایسنا، نه بازیکن داخل زمین لایق توهین و بطری باران شدن است و نه در شان هوادار است که چنین الفاظی را بر سر زبان بیاورد و بطری پرتاب کند. دیروز اما کسی بدون اینکه توهینی شنیده باشد ورزشگاه را ترک کرد. اتفاقی که می‌توان به عنوان یک الگو از آن بهره برد و امیدواریم این جو مثبت در تبریز پایدار باشد و در سایر شهرها نیز به عنوان الگو از آن استفاده شود، چرا که درد فرهنگی ورزشگاه های ما دوا نمی‌شود، مگر اینکه مرهم آن خود ما باشیم؛ باید از خودمان شروع کنیم و آینده را بسازیم.

انتهای پیام