به گزارش ایسنا، در فاصله پنج هفته تا پایان لیگ برتر فوتسال ایران، گیتی پسند با ۵۳ امتیاز صدرنشین است و تیم‌های کراپ، گهرزمین و مس سونگون با ۴۵ امتیاز در تعقیب او هستند. به این بهانه لیگ ایران را با چهار لیگ دیگر مقایسه خواهیم کرد تا بررسی کنیم در پنج فصل اخیر چند تیم قهرمان شده‌اند.

برزیل: الگویی برای رقابت سالم

لیگ برزیل با تنوع قهرمانان خود طی پنج سال اخیر، نمایشی از رقابت سالم و عادلانه بوده است. قهرمانی تیم‌های مختلف گواه بر کیفیت بالای تیم‌ها و وجود استعدادها در این کشور است. برزیل نه تنها صادرکننده بازیکنان تراز اول به سایر لیگ‌های جهان است، بلکه نشان داده که می‌تواند الگویی برای مدیریت حرفه‌ای و توسعه پایدار فوتسال باشد.  

تنوع قهرمانان، علاوه بر افزایش جذابیت لیگ، بستری برای کشف استعدادهای جدید و پیشرفت فوتسال برزیل فراهم کرده است.  

پرتغال: قدرت بلامنازع اسپورتینگ

لیگ پرتغال، نقطه مقابل برزیل است. در چهار فصل گذشته، «اسپورتینگ» هر بار تاج قهرمانی را بر سر گذاشته و یکه‌تاز بی‌چون‌وچرای این رقابت‌ها بوده است. فصل ۲۰۱۹-۲۰۲۰ به دلیل شیوع کرونا رقابت‌ها نیمه‌تمام ماند اما اسپورتینگ از سال ۲۰۲۱ به بعد، برتری مطلق خود را حفظ کرده است.

این سلطه انحصاری، اگرچه نمایانگر قدرت یک باشگاه در مدیریت و سازماندهی است اما می‌تواند رقابت‌پذیری لیگ و جذابیت آن را برای هواداران و سرمایه‌گذاران کاهش دهد.

اسپانیا: سنت‌شکنی کارتاخنا

لیگ اسپانیا با قهرمانی سه سال متوالی بارسلونا (۲۰۲۱-۲۰۲۳) به نظر می‌رسید که به سمت یک لیگ تک‌قطبی پیش می‌رود اما تیم Jimbee Cartagena با قهرمانی در فصل ۲۰۲۳-۲۰۲۴، سلطه بارسلونا را شکست و نشان داد که لیگ اسپانیا هنوز پویایی و غافلگیری خود را حفظ کرده است.

رقابت میان قدرت‌های سنتی و ظهور تیم‌های جدید، نه تنها کیفیت لیگ را ارتقا می‌دهد بلکه موجب افزایش هیجان برای هواداران می‌شود.  

روسیه: میدان نبرد دو غول

در لیگ روسیه، رقابت به طور عمده میان دو تیم بزرگ Gazprom-Ugra و MFK KPRF جریان داشته است. این دو تیم طی پنج سال اخیر چهار بار قهرمان شده‌اند و فقط تیم Sinara توانسته در فصل ۲۰۲۰-۲۰۲۱ به این چرخه وارد شود.  

هرچند این رقابت میان دو تیم بزرگ جذابیت خاص خود را دارد اما غیبت سایر تیم‌ها در جمع مدعیان، می‌تواند به کاهش رقابت‌پذیری کلی لیگ منجر شود.

ایران: دو قطبی گیتی‌پسند و مس سونگون

فوتسال ایران در سال‌های اخیر میان دو تیم مس سونگون و گیتی‌پسند تقسیم شده است. این دو تیم طی پنج فصل اخیر، بارها قهرمان شده‌اند؛ مس سونگون در سه فصل و گیتی‌پسند در دو فصل. این دوقطبی بودن، اگرچه نشان‌دهنده قدرت بالای این دو باشگاه است، اما از طرفی ضعف سایر تیم‌ها را نیز به نمایش می‌گذارد.

برای افزایش جذابیت لیگ، نیاز به حمایت بیشتر از تیم‌های میانی و پایین جدول وجود دارد تا رقابت در سطح لیگ گسترده‌تر شود و تیم ملی نیز از این توسعه بهره‌مند شود.

انحصار یا رقابت؟

در بررسی لیگ‌های برتر فوتسال جهان، دو الگوی کاملاً متفاوت به چشم می‌خورد:  

۱. الگوی برزیلی: با تنوع قهرمانان و رقابت‌پذیری بالا. این لیگ به رشد استعدادها و هیجان مسابقات کمک کرده است.  

۲. الگوی پرتغالی: سلطه اسپورتینگ، اگرچه قدرت باشگاه را به نمایش می‌گذارد اما می‌تواند به کاهش جذابیت لیگ منجر شود.

مسیر پیشرفت چیست؟

برای افزایش جذابیت لیگ‌های فوتسال و توسعه این ورزش، باید به سه نکته کلیدی توجه کرد:

سرمایه‌گذاری در تیم‌های ضعیف‌تر؛ رقابت‌پذیری لیگ با تقویت تیم‌های متوسط و ضعیف افزایش می‌یابد.

توسعه استعدادهای بومی؛ آکادمی‌های فوتبال و فوتسال می‌توانند نقش مهمی در معرفی استعدادهای جدید ایفا کنند.

الگوگیری از لیگ‌های موفق؛ می‌توان با الگوبرداری از برزیل، رقابت‌پذیری لیگ ایران تقویت شود.

انتهای پیام