دکتر بهارک شاهین امروز دوشنبه هشتم بهمن‌ماه در جمع خبرنگاران با بیان اینکه هر علامتی نشانه سرطان سینه نیست، افزود: دلیل اینکه این بیماری به اشتباه تحت درمان سرطان قرار می‌گیرد این است که شواهدی که در بیمار هنگام مراجعه به پزشک دیده می‌شود، مشابه علائمی است که سرطان سینه در مراحل بالا دارد. این علائم شامل متورم و قرمز شدن سینه، به اصطلاح پوست پرتقالی شدن آن و لمس توده است.  

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز عنوان کرد: بعد از انجام نمونه‌برداری و تائید متخصص پاتولوژی و همچنین تشخیص بیماری روماتیسم سینه، درمان برای این بیماری آغاز می‌شود. بیماران باید توجه داشته باشند که بیماری روماتیسم سینه یک بیماری خودایمنی محسوب می‌شود و به هیچ عنوان نیاز به درمان جراحی و برداشتن توده‌ها ندارد.

وی بیان کرد: اگر بیماران مبتلا به روماتیسم سینه تحت عمل جراحی قرار بگیرند، بیماری در سینه گسترده شده و احتمال درگیری هر دو سینه افزایش می‌یابد بنابراین برای درمان این بیماری از درمان دارویی استفاده می‌شود.

شاهین ادامه داد: روماتیسم سینه چون یک بیماری سیستمیک است در مراحلی از درمان ممکن است برای فرد مصرف کورتون استفاده شود و در برخی موارد که بیماری طولانی شده و به درمان پاسخگو نباشد، باید با داروهای کاهنده ایمنی بدن که توسط متخصص آنکولوژی تجویز می‌شود، تحت درمان قرار گیرد.

وی افزود: این بیماری بیشتر در خانم‌های جوان و خانم‌هایی که در دوران شیردهی از یک سینه اقدام به شیر دادن به نوزاد می‌کنند، دیده می‌شود و بیماران باید بدانند که در روند درمان این بیماری لازم است بسیار صبور باشند، چون ممکن است فرآیند درمان یک تا دو سال به طول انجامد.

این فوق تخصص جراحی سرطان به نقش استرس و تنش‌های روانی در بروز این بیماری اشاره و اظهار کرد: این بیماری در خانم‌هایی که دچار استرس‌های بسیار و رفتارهای پرتنش هستند نیز دیده می‌شود؛ استرس و تنش زیاد یکی از عللی است که این بیماری را به فاز حاد وارد می‌کند.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در خصوص اینکه آیا همه موارد سرطان سینه باید تحت درمان‌های تکمیلی و شیمی درمانی قرار بگیرند؟ گفت: دریافت درمان‌های متفاوت برای بیماران بدان معنا نیست که وضعیت بیماری فردی نسبت به دیگری کمتر یا شدیدتر است. بسته به نوع بیماری، گیرنده هورمونی، محل بیماری و نوع جراحی، درمان خاص تعیین می‌شود.

شاهین عنوان کرد: به طور نمونه، چنانچه بیماری فقط گیرنده هورمونی مثبت داشته باشد، مثلا در خانمی ۷۰ ساله که غدد لنفاوی منفی بوده، توده کوچکی داشته، گیرنده هورمونی وی مثبت بوده و اقدام به جراحی کرده است، نیاز به شیمی درمانی نیست. در برخی موارد گیرنده هورمونی منفی و گیرنده HER۲ مثبت است، در این بیماران نیز به مدت یک سال باید داروی هرسپتین مصرف شود و در بیمارانی با گیرنده هورمونی مثبت و گیرنده HER۲ مثبت از هر دو درمان فوق استفاده می‌شود اما برخی بیماران هیچ گیرنده هورمونی مثبت ندارند که این دسته از افراد برای درمان باید شیمی درمانی شوند. 

انتهای پیام