• سه‌شنبه / ۲۵ دی ۱۴۰۳ / ۱۴:۲۲
  • دسته‌بندی: دیدگاه
  • کد خبر: 1403102518356
  • منبع : مطبوعات

یا مولا! دست‌های آلوده ما را پاک کن

یا مولا! دست‌های آلوده ما را پاک کن

ما انسان‌هایی هستیم که با همه خطاها و سیاه‌کاری‌ها، پدر خود را فراموش و راه خانه پدری را گم نمی‌کنیم و امیدواریم و می‌دانیم که به محض در زدن و چه بسا پیش از در زدن، او با مهربانی در را و آغوش خود را می‌گشاید و اشک از چشمان خطاکار ما پاک می‌کند و دستی به سروروی ما می‌کشد و تشت و ابریق می‌آورد تا دست‌ورویمان را بشوییم و پاک و مطهر باز هم بر سر سفره کرامت او بنشینیم.‌

به گزارش ایسنا، تقی دژاکام در یادداشتی با این عنوان در سالروز ولادت امام علی (ع) نوشت:امام حسن(علیه‌السلام) نقل می‌کند که دو مهمان به پدرم وارد شدند که یک پدر و فرزند بودند. امیرالمؤمنین علیه‌السلام پذیرایی مفصلی از این دو کردند و سپس دیدند که قنبر تشتی و پارچی چوبی آورد تا طبق روال، مهمانان دست‌های خود را بشویند. ناگهان پدرم شتافتند و وسایل شست وشو را از قنبر گرفتند تا خود برای شستن دست‌های مهمانان اقدام کرده باشند. مهمانان به پای پدرم افتادند که این چه کاری است، اما امیرالمؤمنین آنها را قسم داد و گفت من هم انسانی مثل شما هستم؛ بگذارید من این خدمت را بکنم. مهمانان به احترام پدرم اطاعت کردند، اما در شستن دست‌هاشان زود کار را تمام کردند. امیرالمؤمنین به آنها فرمود: به حق امامتی که مرا به‌خاطر آن احترام می‌کنید، در شستن دست‌هاتان راحت راحت باشید و فرقی بین من و قنبر قائل نباشید، و آنان چنین کردند. 

هنگامی که نخستین بار این حکایت را شنیدم، به این فکر کردم که امام علی و رسول‌الله علیهماالسلام به فرمایش پیامبر، پدران امت‌اند و ما را فرزندان خود خوانده‌اند. این فرزندان گاه در پیچ‌وخم زندگی روزمره، دست به ارتکاب گناهان و خطاهایی می‌زنند که روحشان را آلوده و جسمشان را فرسوده و نامه اعمالشان را سیاه می‌کند، اما هرچه باشد پای سفره فیض و کرامت آنان و فرزندانشان نشسته‌اند و روزی می‌خورند. از این خاندان کریم و از این مهمان‌نوازان همیشگی بسیار بعید است که پس از پذیرایی‌هایشان دست‌های فرزندان خود را نشسته رها کنند و روحشان را با همه چرک‌ها پاک نکنند و آنها را به حال خود یا حتی به نوکران و قنبران خود واگذارند. 

ما انسان‌هایی هستیم که با همه خطاها و سیاه‌کاری‌ها، پدر خود را فراموش و راه خانه پدری را گم نمی‌کنیم و امیدواریم و می‌دانیم که به محض در زدن و چه بسا پیش از در زدن، او با مهربانی در را و آغوش خود را می‌گشاید و اشک از چشمان خطاکار ما پاک می‌کند و دستی به سروروی ما می‌کشد و تشت و ابریق می‌آورد تا دست‌ورویمان را بشوییم و پاک و مطهر باز هم بر سر سفره کرامت او بنشینیم.‌ای امام عزیز!‌ای صاحب‌خانه کریم!‌ای پدر مهربان! یک بار دیگر و این بار در آستانه میلاد پرسرور خودت به پیشت آمده‌ایم تا به تو و به خودمان تبریک بگوییم، اما پیش از آنکه بر سر سفره بنشینیم، این شما و این هم دست‌های آلوده ما... پاکشان کن، پاکمان کن.

*بازنشر مطالب دیگر رسانه‌ها در ایسنا به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان می‌باشد.

انتهای پیام

  • در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
  • -لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
  • -«ایسنا» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
  • - ایسنا از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های دین مبین اسلام باشد معذور است.
  • - نظرات پس از تأیید مدیر بخش مربوطه منتشر می‌شود.

نظرات

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
لطفا عدد مقابل را در جعبه متن وارد کنید
captcha