به گزارش ایسنا، مریم کیان، عضو هیأت علمی پژوهشکده مردم‌شناسی و مجری این طرح گفت: در دوره ناصرالدین شاه قاجار، ساخت‌وساز و تعمیرات نوسازی در ارگ سلطنتی به دلیل فرسوده شدن کاخ­‌ها رواج داشت. گاهی نیز این تعمیرات به تخریب یک دیوار و برداشتن و یا جاگذاری تعدادی در و پنجره و ارسی محدود می­‌شد.

او با اشاره به اینکه ارسی‌­های بر جا مانده در مجموعه کاخ گلستان که می­‌توان آن را بزرگترین مجموعه ارسی در دنیا محسوب کرد،  بیشتر به دوره فتحعلی شاه و ناصرالدین شاه مربوط است، اظهارکرد: با توجه به تفاوت­‌های ساختاری و فنی میان ارسی‌های این مجموعه، این مسئله مطرح شد که آیا می­‌توان تمام بازشوهای بزرگ چوبی با تزیینات گره‌­چینی، قواره‌­بری و پارچه‌­بری چوبی با شیشه‌­های رنگی را ارسی نامید؟ عنوان این طرح پژوهشی در پانزدهمین جلسه شورای تخصصی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری به تصویب رسید و انجام شد.

عضو هیأت علمی پژوهشکده مردم‌شناسی افزود: از نظر فن­‌شناسی، ساخت ارسی­‌های کشویی قدری متفاوت از بازشوهای لولایی است؛ لنگه‌های ارسی در شیاری میان دو لایه روکوب ارسی، بالا و پایین می­‌رود ولی بازشوهای لولادار یا شبه ارسی­‌ها، حول یک محور گردشی باز و بسته می­‌شوند که امروزه آن را پنجره می‌نامند.

کیان گفت: در این پژوهش این نتیجه حاصل شد که تغییرات در شکل فنی یک شیء کاربردی نمی‌­تواند ماهیت آن را تغییر دهد، چون به هر حال این ارسی‌های کارکرد بازشو (در ـ پنجره بزرگ) دارند. در نهایت شاید بتوان ارسی‌های لولادار را شبه ارسی نامید.

انتهای پیام