به گزارش ایسنا، بهروز مرباغی، معمار و مدرس دانشگاه در یادداشتی در اعتماد نوشت: درباره تهران، تا دلتان بخواهد، مطلب هست. حرف و حدیث هست. و باید، متاسفانه، قبول کنیم نسبت انتقاد و بدگویی از تهران بسیار بیش از نصف کل متن و مطالب است. این شهر مظلوم را با انواع کسر و کاست‌ها نکوهش می‌کنند. بسیاری از این کمبودها یا نقص‌ها ذاتی تهران نیستند و تهران باید جورشان را بکشد. چرا مشکل ترافیک را به عنوان ایراد ذاتی تهران قلمداد می‌کنیم؟ چرا آلودگی هوا را ذاتی تهران برمی‌شماریم؟ اگر مدیریت کلان‌شهر و کشور، به دلایل منطقی و غیرمنطقی فراوان نمی‌تواند شهر و مردمانش را در برابر آلاینده‌ها حفاظت کند، تهران چه تقصیری دارد؟ مگر تهران تنها شهر حدود ده‌میلیونی جهان است؟ چرا در اغلب آنها آلودگی هوا نداریم؟ مگر سرانه خودروی شخصی در تهران بیش از شهرهای معتبر اروپایی است؟ سرانه خودرو در امریکا ۸۶۰ است. در لهستان ۷۶۲. در کشورهای آسیایی هم سرانه خودروی ایران (و تقریبا تهران) بسیار پایین‌تر از بسیاری از کشورها است. مثلا در ژاپن۷۱۲ خودرو برای هر ۱۰۰۰ نفر وجود دارد. در استرالیا ۷۳۷ خودرو. در امارات ۳۴۳ خودرو. در ایران این عدد ۱۸۳ است. تنها دو کشور هند و پاکستان هستند که سرانه بسیار پایینی دارند. هند ۳۳ و پاکستان۲۰. پس کوفتن بر سر تهران به خاطر آلودگی صواب و درست نیست. درست نیست که هرچه فریاد داریم بر سر تهران بزنیم. تهران استعدادهایی داردکه در بسیاری‌ از پایتخت‌های جهان وجود ندارد. در چند پایتخت معتبر جهان در کریدورهای بصری شهر منظرهایی مثل دماوند دیده می‌شود؟ در چند پایتخت عالم می‌توان با کم‌تر از نیم‌ساعت رانندگی بدون ترافیک به ارتفاعات دو هزارمتری توچال رسید و با همان نیم‌ساعت در جهت مخالف به دشت ورامین؟ اینها نعمت نیستند؟ این همه روددره که در تهران هست در چند شهر جهان می‌توان دید؟ در کنار انواع مزیت‌های کالبدی و اقلیمی تهران، نباید فراموش کرد که تهران سابقه سکونتگاهی حدود شش‌هزارساله دارد. یافته‌های تپه‌های قیطریه و پیدا شدن تصادفی بانوی چندهزارساله در چهارراه مولوی نشان از قدمت بسیار زیاد سکونت در تهران است. آیا این امتیاز کمی است؟ این را هم می‌دانیم که برخلاف ترجیع‌بند «تهران قریه سرسبزی بود که شاه طهماسب عزم کرد آن را حصارکشی کند»، این شهر در دوره‌های تاریخی متقدم‌تر سابقه سکونت دارد. وقتی در دل بازار تهران در تعمیرات یک مغازه، شالوده ابنیه ایلخانی در زیر کف مغازه پیدا می‌شود، در حقیقت رو شدن یکی از بسیاران نشانه‌های سکونت در تهران در ادوار تاریخ است. سرکوفت‌زدن به تهران یک ظلم است. بیاییم غبار اتهام از چهره پایتخت غرورانگیز کشور بزداییم.

*بازنشر مطالب دیگر رسانه‌ها در ایسنا به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان می‌باشد.

انتهای پیام