به گزارش ایسنا، روز سه‌شنبه‌ ۲۰ آذر ماه، در سومین روز از برگزاری هجدهمین جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت، مراسم بزرگداشت ابراهیم سعیدی با اجرای حامد شکیبانیا برگزار شد.

حمیدی مقدم: ابراهیم سعیدی، بوم نقاشی خودش را دارد

در آغاز این نشست، پس از پخش سرود ملی و تلاوت آیاتی چند از قرآن مجید، محمد حمیدی‌مقدم، دبیر جشنواره، به‌ روی صحنه آمد و ضمن خوشامدگویی به میهمانان گفت: امروز، روز شلوغی برای جشنواره بود. حضور افراد از حوزه‌های مختلف برای تماشای مستندها، برای ما بسیار ارزشمند است. اما باید بگویم که این بزرگداشت برای من اهمیت ویژه‌ای دارد، چرا که افتخار داشتم در ورودی سال ۱۳۶۸ دانشکده سینما و تئاتر همکلاسی ابراهیم سعیدی باشم؛ او از آن زمان تا امروز هیچ تغییری نکرده است.

او ادامه داد: فارغ از رفاقت، باید به نقش مهم سعیدی در حوزه مستندسازی اشاره کنم. ابراهیم سعیدی سینمای مستند را برای خود بازتعریف کرد و سینما را در اوج نگه داشت اما در بوم نقاشی خودش کار کرد. ابراهیم، مسیر جدیدی را ارائه داد و در مهاباد مستندسازی را پیش برد. من خاطرات زیادی با او دارم. برای مثال،‌ یادم هست که بی‌پیرایگی و صداقت فیلمش چه تاثیری بر مخاطبان یک جشنواره خارجی گذاشته بود. او خالص، بی‌ریا و در عین حال پخته است. دقت نگاه او در تدوین نیز بسیار چشم‌گیر است.

دبیر جشنواره سینماحقیقت گفت: سال گذشته، مراسم تقدیر از مهرداد زاهدیان برگزار شد و امسال نوبت به ابراهیم سعیدی رسید؛ کسی که دل ما به حضورش در کردستان گرم است. او حتی جشنواره‌ای در مهاباد برگزار و خالصانه برای شهرش کار کرد. وقتی شما تبدیل به انسانی بزرگ می‌شوید، شهرتان به شما نیاز پیدا می‌کند و ابراهیم این نیاز را به‌خوبی پاسخ داد. او به سفر مستندسازان به مهاباد و حضور آن‌ها معنا بخشید. ابراهیم سعیدی برای توسعه سینما، زیرساخت‌ها، فرهنگ و اندیشه تلاش کرد. این نگاه مغتنم است و کشور ما به چنین نگاه‌هایی نیاز دارد.

در ادامه فیلم بزرگداشت ابراهیم سعیدی به کارگردانی ادریس محمودیان پخش شد که در آن ضمن یک معرفی اجمالی از ابراهیم سعیدی بعضی از همکاران این مستندساز مثل مهرداد اسکویی،‌ شوکت امین کورکی و محمد آکتاش درباره نگاه، شیوه و ایده‌های هنری‌ او صحبت کردند.

حامد شکیبانیا در ادامه این برنامه تاکید کرد که مهرداد اسکویی با وجود داشتن نوبت عمل جراحی از کشور فرانسه این ویدیو را ضبط و ارسال کرده است.

فیلم ابراهیم سعیدی را نمایندگان پارلمان اروپا تماشا کردند/ پیام صوتی پدر

صالح صلواتی، ‌کارگردان، در ادامه این برنامه به روی صحنه آمد و گفت: ما بچه‌های کردستان بر روی دوش کسی مثل ابراهیم سعیدی ایستاده‌ایم. او خالق فیلم «ماندوو» است که برای ما کردها روایت یک تراژدی بزرگ است و فکر می‌کنم ابراهیم سعیدی در این مستند توانست ابعاد تراژدی را به تصویر بکشد. وجود او برای همه ما افتخار بزرگی است. فیلم او را برای نمایندگان پارلمان اروپا به‌صورت ویژه نمایش دادند. این نشانگر بزرگی این کارگردان است. ابراهیم سعیدی برای ما برکت است. ابراهیم سعیدی انسانی به معنای واقعی است.

صلواتی در ادامه صدای ضبط شده پدر ابراهیم سعیدی را پخش کرد که در آن پدر ابراهیم سعیدی به زبان کردی از داشتن فرزندی چون او ابراز خرسندی می‌کرد: ما همه اعضای خانواده‌ات به وجود نازنین تو افتخار می‌کنیم. دست خدا همراه تو بوده است و به شادی تو بسیار دلشادیم. چشمانت را می‌بوسم، فدای تو شوم و سرت سلامت باشد.

در ادامه پیام ویدیویی شوکت امین کورکی، فیلم‌ساز پخش شد.

در سینمای ایران هیچ تدوین‌گری به اندازه سعیدی وقت نمی‌گذارد

مهرداد فرید،‌ کارگردان به روی صحنه آمد و گفت: همکاری من با آقای سعیدی،‌ تنها در حوزه تدوین اتفاق افتاده است. من بیست و چند سال قبل فیلم داستانی کوتاهی دیدم به نام «چاه» که تدوین آن را ابراهیم سعیدی برعهده داشت و فیلمبرداری‌اش با بایرام فضلی بود. سال ۹۰ فیلمی سینمایی با نام «بی‌تابی بیتا» ساختم که از آقای سعیدی خواستم که تدوین فیلم را برعهده بگیرد.

او ادامه داد: در آن همکاری متوجه چند ویژگی از ابراهیم سعیدی شدم. یکی از آن‌ها این بود که سعیدی اصلا به حرف کارگردان گوش نمی‌دهد و خودش با فهمی که از تدوین دارد شروع به تدوین می‌کند. ما بی‌شمار تدوین‌گر داریم که اپراتوری کار را بلد هستند اما شعور و بینش تدوین را ندارند. یک تدوین‌گر خوب می‌تواند آفرینشی جدید را غیر از آن‌ چیزی که کارگردان فکر می‌کرده، خلق کند.

فرید در ادامه به بیان خاطراتی از همکاری مشترک با ابراهیم سعیدی پرداخت و گفت: فکر نمی‌کنم در سینمای ایران هیچ تدوین‌گری به اندازه ابراهیم سعیدی برای کار وقت بگذارند.

سپس پیام ویدیویی ابوالفضل صفاری، کارگردان، پخش شد که او در این کلیپ گفت: من از ابراهیم سعیدی سینما را یاد گرفتم.

سعیدی شبیه به منشور است

در بخش دیگری از مراسم، سعید پور اسماعیلی،‌ مدیر فیلمبرداری به روی صحنه آمد و گفت: سعیدی شبیه به منشور است. نور زلال و صاف را گرفته و تبدیل به رنگین کمان می‌کند تا آدم‌ها از وجه خودشان از وجود پاکش بهره‌مند شوند. سال‌ها پیش من فیلمبرداری چند فیلم کوتاه او را برعهده داشتم. یادم هست من فیلمبرداری «از بهشتی که می‌آییم» به کارگردانی مهرداد اسکویی را برعهده داشتم و به این فکر می‌کردم که در نهایت ساختار فیلم چگونه خواهد شد که به زعم من نهایت کار برآمده از دستان جادویی ابراهیم سعیدی بود. او بسیاری از خطاهای ما را می‌پوشاند.

او ادامه داد: ابراهیم سعیدی هنوز خالص و اصیل است و هیچ تغییری نکرده است. امیدوارم سال‌های سال سالم و سلامت به کارش ادامه بدهد.

اهدای مدال یادبود جشنواره به ابراهیم سعیدی

در ادامه این آیین نوبت به اهدای نشان رسید. محمد حمیدی‌مقدم، سعید پوراسماعیلی، مهرداد فرید و صالح صلواتی روی صحنه آمدند و مدال یادبود را تقدیم به ابراهیم سعیدی کرده و عکسی به یادگار گرفتند.

هنوز به لحظه‌ای نرسیده‌ام که حس کنم توان کار کردن ندارم/ مرکز گسترش سینما را محدود به پایتخت نمی‌داند

سخنران بعدی این مراسم خود ابراهیم سعیدی بود که با تعریف کردن خاطره‌ای از برگزاری مراسم بزرگداشت گفت: وقتی در مورد بزرگداشت صحبت می‌شود، به آدم این حس دست می‌دهد که شاید به پایان دوران کاری‌اش نزدیک می‌شود. اما حقیقتا هنوز به لحظه‌ای نرسیده‌ام که حس کنم توان کار کردن را ندارم. من این مراسم را بزرگداشت یک نفر نمی‌بینم. من قضیه را فراتر از شخص می‌بینم زیرا فکر می‌کنم همکاران ما در مرکز گسترش نمونه‌ای از فعالیت فیلمسازانی را دیدند که خارج از پایتخت مشغول به کار هستند. من خودم را نماینده این گروه دیدم و باید بگویم این نگاه مرکز گسترش بسیار با ارزش است. آن‌ها سینما را محدود به پایتخت نمی‌دانند و این نگاه باید مغتنم دانسته شود.

 در پایان این مراسم خانواده ابراهیم سعیدی نیز به روی صحنه آمده و عکسی یادگاری گرفته شد و حاضران‌ پوستر مراسم بزرگداشت را امضا کردند.

ابراهیم سعیدی، زاده سال ۱۳۴۴ در مهاباد، مستندساز، کارگردان، فیلمبردار و تدوینگر سینمای ایران است. او دانش‌آموخته سینما با گرایش تدوین از دانشکده سینما تئاتر دانشگاه هنر تهران بوده است. در کارنامه هنری ابراهیم سعیدی فیلم‌هایی از جمله «روژگیران»، «همه مادران من»، «ژوان»، «ژیله‌مو»، «هیلین»، «هیوا»، «طعم آب»، «ماندوو»، «ساکار» دیده می‌شود.

انتهای پیام