به گزارش ایسنا، تعداد کمی از نمایشگاه‌های هنری بیشتر از نمایشگاهی که در ۱۵ آوریل ۱۸۷۴ در یک استودیوی عکاسی پاریس افتتاح شد، شهرت دارند. در نمایشگاه مذکور، مسیر هنر طی یک ماه تغییر کرد و جنبشی به نام امپرسیونیسم شکل گرفت که هنوز بعد از گذشت ۱۵۰ سال درباره آن صحبت می‌شود.
۳۱ هنرمندی که در استودیوی عکاسی «فلیکس نادار» (Félix Nadar) گردهم آمدند، نمایشگاهی را برگزار کردند که در واقع یک انقلاب بود. نمایشگاهی که این گروه از هنرمندان برگزار کردند، نه از نظر فروش و نه از جهت نظرات منتقدان یک نمایش موفق نبود. با این وجود بعدها از این نمایشگاه به عنوان لحظه‌ای یاد شد که در آن جنبش امپرسیونیسم متولد شده است.
نمایشگاه «پاریس ۱۸۷۴: ابداع امپرسیونیسم» که نخستین بار در موزه «اورسی» واقع در فرانسه برگزار شده بود، به طور ویژه به نخستین نمایشگاه امپرسیونیست‌ها می‌پردازد. بخش «امشب با امپرسیونیست‌ها» یک تجربه ۴۵ دقیقه‌ای به کمک واقعیت مجازی است که شب پانزدهم آوریل را بازخلق می‌کند.
«امشب با امپرسیونیست‌ها» پس از فرانسه، آتالانتا و جورجیا از سیزدهم دسامبر در سالن «Eclipso» واقع در «میدتاون منهتن» که برای اجرای پروژه‌های مربوط به واقعیت مجازی تدارک دیده شده است، برگزار خواهد شد.
در «امشب با امپرسیونیست‌ها» داستان روایت‌شده شاید ساختگی باشد اما جزئیات آن صحت دارد.
امپرسیونیسم از مهم‌ترین جنبش‌های هنر مدرن تلقی می‌شود و از این رو نام‌هایی همچون «کلود مونه»، «آگوست رنوار» یا «ادگار دگا» حتی برای برخی از کسانی که علاقه چندانی به هنر ندارند هم آشناست.
مرکز این جنبش جدید هنری پاریس در نیمه دوم قرن نوزدهم میلادی بود. پس از آنکه این گروه نتوانستند تایید آکادمی را به دست آورند، در سال ۱۸۶۳ رویدادی در مخالفت با آکادمی و برای هنرمندان «امپرسیونیست» ترتیب دادند (اگر چه در آن زمان با این عنوان شناخته نمی‌شدند).
این نمایشگاه با عنوان «نمایشگاه پذیرفته‌نشدگان» بازدیدکنندگان عادی را تحت تاثیر قرار نداد اما برای هنرمندان جوان امپرسیونیست ایده‌های جدیدی به دنبال داشت.
بعدها حدود ۳۰ هنرمند برای نخستین نمایشگاه امپرسیونیست‌ها که «جامعه ناشناس هنرمندان، مجسمه‌سازان و دیگران» نام داشت گرد هم آمدند.
نقدهایی که بر این نمایشگاه صورت گرفت خوشایند نبودند. «لوئیس لروی» منتقد هنری، نقدی ویران‌کننده از این نمایشگاه در نشریه «Le Charivari» به چاپ رساند. او همچنین در قالب نقد خود، سهوا نام این جنبش جدید را انتخاب کرد و ویژگی‌های اصلی این جنبش را نیز شرح داد.
از هنرمندان امپرسیونیست مهم به «ادوار مانه»، «کلود مونه»، «کامی پیسارو»، «پیر اگوست رنوآر»، «آلفرد سیسلی» و «ادگار دگا» می‌توان اشاره کرد.
از مهم‌ترین ویژگی‌های امپرسیونیسم به این موارد می‌توان اشاره کرد: تصویری حقیقی از صحنه‌های مدرن زندگی و به کار بردن رنگ‌های طبیعی و با نشاط، به تصویر کشیدن زودگذر بودن یک لحظه، حرکت، احساسات و تحت تاثیر قرار دادن مخاطب، اولویت به تصویر کشیدن حرکات نور نسبت به رعایت حقیقی بودن و جزئیات تصویر و طراحی دقیق، نقاشی کردن در فضای باز به منظور بهتر به تصویر کشیدن بازی نور و به کار بردن ضربات شکسته به نحوی که رنگ‌ها با یکدیگر آمیخته نشوند.
با گذر زمان امپرسیونیسم محبوبیت بیشتری پیدا کرد تا اینکه در نهایت به نخستین جنبش هنری جهان مدرن تبدیل شد.
پس از نمایشگاه سال ۱۸۷۴، هفت نمایشگاه دیگر در طول ۱۲ سال برگزار شد. پس از سال ۱۸۸۶، امپرسیونیست‌ها به دلیل تفاوت‌های ایدئولوژی از هم جدا شدند و دیگر از گروه این هنرمندان خبری نبود اما خود هنرمندان به صورت انفرادی به فعالیت ادامه دادند؛ به طور موفقیت‌آمیز نقاشی‌های جدید خلق کردند و به عنوان یک امپرسیونسیت باقی ماندند (دست کم این موضوع درباره اغلب این هنرمندان صدق می‌کند.) آن‌ها فقط همچون زوجی که از یکدیگر جدا شده بودند، فعالیت‌هایشان را به صورت انفرادی از سر گرفته بودند.
امپرسیونیسم به یکی از مهم‌ترین ترندهای هنری و بنیاد هنر مدرن تبدیل شد. این جنبش به تولد ایده‌های همچون «بازی رنگ» و سادگی به تصویر کشیدن اشیا منجر شد. تکامل این جنبش، هنر قرن بیستم را تغییر داد.
انتهای پیام
نظرات