به گزارش ایسنا، پژوهشی جالب در خصوص پیشینه دریای مدیترانه انجام شده است که موضوع آن، بررسی بحران شوری مسینی است که حدود ۵.۹ تا ۵.۳ میلیون سال پیش اتفاق افتاده است. در این دوره، سطح آب دریای مدیترانه به شدت کاهش یافت و دریا تبدیل به یک حوضچه نمک شد.
این رویداد، نه تنها چشماندازهای منطقهای این دریا را تغییر داد، بلکه پیامدهای جهانی مانند تغییرات اقلیمی و فعالیتهای آتشفشانی را نیز به دنبال داشت. بررسی این پدیده، به دلیل تأثیرات گستردهاش بر محیط زیست و زیستشناسی زمین، اهمیت فراوانی دارد. از سوی دیگر، مطالعه این وقایع به دانشمندان کمک میکند تا تغییرات شدید زمینشناسی در گذشته و تأثیر آن بر آینده زمین را بهتر درک کنند.
در این تحقیق که توسط پژوهشگرانی از مؤسسه ملی تحقیقات علمی فرانسه (CNRS) انجام شده، پژوهشگران با استفاده از ایزوتوپهای کلر موجود در نمکهای کف دریای مدیترانه، این بحران را به دقت بررسی کردهاند. یافتههای این تیم نشان میدهند که در مدت کوتاهی، انباشت حجم عظیمی از نمک در کف این دریا رخ داده است.
برای دستیابی به این نتایج، دانشمندان ایزوتوپهای کلر را که در نمونههای نمک موجود بود، تحلیل کردند. ایزوتوپها، گونههای مختلفی از یک عنصر شیمیایی هستند که به شناسایی فرایندهای گذشته کمک میکنند.
این تحلیل نشان داد که بحران شوری مسینی دو مرحله داشت: در مرحله اول، نمکها در شرق مدیترانه انباشته شدند. این مرحله ۳۵ هزار سال طول کشید. اما در مرحله دوم که کمتر از ۱۰ هزار سال به طول انجامید، تبخیر شدید باعث کاهش ۷۰ درصدی حجم آب مدیترانه و افت سطح آب دریا شد.
این افت سطح، تا ۲.۱ کیلومتر در شرق و ۰.۸۵ کیلومتر در غرب مدیترانه ادامه یافت و باعث تغییرات عظیمی در منطقه شد. حتی فعالیتهای آتشفشانی جدیدی به دلیل فشار کمتری که به پوسته زمین وارد میشد، آغاز شد. از سوی دیگر، چنین افت شدیدی در سطح آب، اثرات اقلیمی گستردهای در مقیاس جهانی به همراه داشت.
به اعتقاد محققان، اهمیت این یافتهها در شناخت تحولات زمینشناسی گذشته و تأثیرات آن بر محیط زیست فعلی و آینده است. از آنجا که این بحران مشابه شرایطی است که ممکن است در اثر تغییرات اقلیمی یا مدیریت نادرست منابع آبی اتفاق بیفتد، درک آن برای جلوگیری از پیامدهای مشابه ضروری است.
این پژوهش که در نشریه معتبر Nature Communications منتشر شده است، نشاندهنده تلاشهای علمی گسترده برای درک بهتر تاریخچه زمین است. مؤسسه CNRS به عنوان نهاد پیشرو در انجام این تحقیق، نقش مهمی در دستیابی به این نتایج داشته است.
انتهای پیام
نظرات