تغذیه و حق غذا، از بدیهی‌ترین اصول حاکم بر حیات همه انسان‌ها بدون تبعیض و تفاوت است و سیاست تولید غذا باید طوری تدوین شود که در کنار افزایش اگاهی عمومی و مبارزه با فقر فاجعه گرسنگی در جهان را پایان دهد تا شاهد مرگ دلخراش انسان‌ها به دلیل سوءتغذیه و گرسنگی در هیچ جای جهان نباشیم.

گرسنگی، واژه‌ای است که روزانه با زندگی ۷۳۳ میلیون انسان در جهان گره خورده است. غذا یا کمبود آن، موضوعی دردناک در دنیای امروز است و در عصری که ما غذای زیادی برای تغذیه داریم متناقض است که بسیاری از افراد هنوز سهم خود را دریافت نمی‌کنند.

چگونه ممکن است که با وجود تولید این همه غذا، بسیاری از افراد همچنان ناامید از دریافت یک وعده غذایی باقی بمانند؟ این تصویری تلخ از نابرابری اقتصادی و نابرابری اجتماعی است که فراتر از مرزها و کشورهاست.

با توجه به اینکه غذای کافی برای همه مردم دنیا هست، اما در دهه‌های اخیر تعداد افراد گرسنه در جهان افزایش یافته است. البته سازمان‌ها به منظور کاهش و از بین بردن مشکل گرسنگی کارهای بسیاری انجام داده‌اند اما مشکل همچنان باقی است.

سه مورد ساده که برای زنده ماندن به آن نیاز داریم، هوا، آب و غذاست. ۲.۸ میلیارد نفر در سراسر جهان نمی‌توانند رژیم‌ غذایی سالم داشته باشند. رژیم‌های غذایی ناسالم در حال حاضر منادی سوءتغذیه در همه اشکال از سوء تغذیه تا چاقی هستند. این چیزی نیست که مربوط به یک منطقه جمعیتی یا جغرافیایی خاص باشد بلکه مشکل گسترده‌ای است و پیامدهای اجتماعی-اقتصادی و زیست‌محیطی قابل توجهی دارد.

دستیابی به دنیایی با امنیت غذایی

سازمان خواربار و موادغذایی فائو اعلام کرده است که سالانه افراد بسیاری در جهان بر اثر گرسنگی جان خود را از دست می‌دهند و کمبود تولید موادغذایی عامل اصلی آن نیست. فعالیت‌های کشاورزی منجر به آلودگی، تخریب خاک و انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌شود. آنچه مورد نیاز است تحول و تغییر اساسی برای مقابله با تغییرات آب‌وهوا و ایجاد انعطاف‌پذیری است.

دستیابی به دنیایی با امنیت غذایی، کار کوچکی نیست؛ این امر مستلزم تلاشی عظیم است و ما، مصرف‌کنندگان نیز باید در این زمینه گام برداریم. ما می‌توانیم با تشویق دولت‌مان به اقدامات، انتخاب‌های غذایی سالم‌تر و کاهش ضایعات مواد غذایی به حفاظت از محیط‌زیست‌مان کمک کنیم.

رژیم‌های غذایی سالم فراتر از خوردن است. آنها به تعادل، تنوع و اعتدال در عادات غذایی ما کمک می‌کنند. زمان آن فرا رسیده است که سیستم‌های کشاورزی ما راه را برای دسترسی همه افراد به چنین رژیم‌هایی هموار کنند و نوید انسانیت سالم‌تر و سیاره‌ای پایدار را بدهند. ادغام فناوری در کشاورزی برای تقویت آینده‌ای پایدار، رسیدگی به امنیت غذایی و کاهش اثرات نامطلوب تغییرات آب‌وهوایی بسیار مهم است.

آموزش عدم اتلاف مواد غذایی

سالانه ربع تا ثلث مواد غذایی به صورت ضایعات و زباله تلف می‌شود و این در حالی است که تعداد بسیاری با گرسنگی مواجه هستند و حتی تغذیه ضعیف دوران بارداری منجر به مرگ‌ومیر کودکان در کشورهای زیادی می‌شود.

همه افراد لازم است که کاهش ضایعات موادغذایی و خرید کمتر یا پخت کمتر مواد غذایی و استفاده از شیوه‌های سالم نگهداری از موادغذایی را در نظر بگیرند.

آموزش به‌عنوان کاتالیزوری قدرتمند برای ایجاد تغییرات پایدار در امنیت غذایی جهانی ظاهر می‌شود. با تجهیز افراد، به ویژه زنان و جوانان، به دانش و منابع، جوامع می‌توانند تاب‌آوری خود را در برابر ناامنی غذایی تقویت کنند.

برنامه‌های آموزشی متمرکز بر تغذیه، شیوه‌های کشاورزی پایدار و مهارت‌های تجاری، افراد را قادر می‌سازد تا تصمیمات آگاهانه‌ای بگیرند که سیستم‌ها را تقویت می‌کند.

علاوه بر این، همکاری بین دولت‌ها، مؤسسات آموزشی و سازمان‌های غیردولتی می‌تواند تأثیر آن را تقویت و تضمین کند که آموزش منجر به پیشرفت‌های ملموس در کاهش گرسنگی و ارتقای یک جامعه جهانی پر رونق می‌شود.

منابع

برگرفته از مقاله «پدیده جهانی گرسنگی و اسراف در موادغذایی»، نوشته بیژن بیدآباد

برگرفته از مقاله «تدابیر برنامه جهانی غذا در پیکار با گرسنگی در دهکده جهانی»، نوشته حسن موثقی

برگرفته از مقاله «سرمایه‌داری و معضل جهانی غذا»، نوشته محمود غفوری، محمد داوند

انتهای پیام