هوشنگ جاوید در گفت و گو با ایسنا با اظهار تأسف از اینکه اکنون فقط به عنوان یادی از جبهه و جنگ سرود و ترانه ساخته می‌شود و مارش رزمی و مارش نو تا به امروز آنگونه که باید ساخته نشده است، افزود: در حال حاضر تولید جدی سرودهای حماسی را نداریم.

وی اظهار کرد: در زمان دفاع مقدس سرودهای حماسی و ترانه‌های خوبی ساخته شد که سرود«خجسته باد این پیروزی» توسط مرحوم راغب از آن جمله است.

وی در پاسخ به این سؤال که آیا آهنگ‌سازان دوران جنگ برای تولیداتشان الگوی خاصی داشته‌اند یا نه، گفت: چون کسانی که در عرصه موسیقی فعالیت داشتند جنگ را از نزدیک ندیده بودند برای همین با همت وزارت فرهنگ و ارشاد زمان جنگ و صدا و سیما شاعران و آهنگسازان جوان و نوازندگان به مناطق جنگی جنوب و غرب برده شدند.

نویسنده و پژوهشگر موسیقی ایرانی افزود: هدف از بردن این افراد به مناطق جنگی برای این بود که از نزدیک شرایط را ببینند که پس از برگشت مانند استاد سبزواری، استاد مردانی، موسوی گرمارودی، مشفق و... سرایش شعر جنگ را شروع کردند. ضمن اینکه خود گروه‌های سرودی که در وزارت فرهنگ و ارشاد بودند به صورت داوطلبانه به خط دوم و حتی خط مقدم جبهه اعزام شدند.

آن‌هایی که باقی ماندند مورد حمایت قرار نگرفتند

وی با بیان اینکه مهرداد کاظمی و گلریز و... از خوانندگی بودند که برای اجراهای خود در مناطق جنگی حضور پیدا کرد، گفت: حتی یکسری گروه‌های سرود دانش‌آموزی مانند گروه سرود مرحوم سپه وند در لرستان به میدان جنگ رفتند.

جاوید با اشاره به اینکه گروه‌های سرود دانش‌آموزی به تمامی مناطق جنوب و غرب برده شدند و در همه پادگان‌های نظامی کشور کار اجرا کردند، خاطرنشان کرد: متأسفانه بعدها به دلیل حمایت نشدن این گروه‌ها رنگ باختند و کنار گذاشته شدند.

وی اظهار کرد: برخی از اعضاء این گروه‌ها فوت و تعدادی نیز شهید شدند، حتی گروه سرودی متشکل از ۲۰ نفر در استان گلستان از ترکمن‌ها داشتیم که اکثراً در جبهه‌های جنگ شهید شدند.

پژوهشگر فرهنگ موسیقی نواحی و آیینی با بیان اینکه گروه‌هایی که آن زمان تشکیل شدند آثار ایثارگری و شهادت دارند و آن‌هایی که باقی ماندند مورد حمایت قرار نگرفتند و فعالیت‌ها رنگ باخت، گفت: اکنون هم که مجدد برخی شروع به سرود سازی برای دفاع مقدس کرده‌اند متأسفانه از روی ناآگاهی و یا کم‌اطلاعی فرم‌هایی را انتخاب می‌کنند که بیشتر به صورت کاور از روی آهنگ‌های ترکیه‌ای یا عربی است.

نغمه موسیقی بر پایه موسیقی بیگانه است

وی با اشاره به اینکه این نوع تولیدات اصلاً صورت خوشی برای سرود کشور جمهوری اسلامی ایران ندارد، افزود: متأسفانه نغمه موسیقی بر پایه موسیقی بیگانه است و تنها کلام فارسی است و این در آینده می‌تواند صدمات فراوانی را به فرهنگ کشورمان بزند.

جاوید با تأکید بر اینکه باید توجه جدی به موسیقی کشور شود، گفت: بارها در این خصوص فریاد زده‌ایم ولی متأسفانه گوش شنوایی وجود ندارد و همچنان شاهد این سبک موسیقی هستیم.

وی اظهار کرد: چون به صورت جدی برای مسائل فرهنگی و تولیدی فکر نمی‌شود و بیشتر تلاش می‌شود مناسبت‌ها را بگذرانند برای همین وضعیت به گونه‌ای درآمده که برای درست کردنش حداقل ۲ تا ۳ سال زمان می‌برد.

نویسنده و پژوهشگر موسیقی ایرانی ادامه داد: گرچه در دوران دفاع مقدس در تولید نوحه‌ها استفاده بسیار خوبی از موسیقی نواحی شده بود ولی بعدها رنگ باخت.

موسیقی دفاع مقدس یک گونه موسیقی خاص است

وی در پاسخ به این سؤال که موسیقی دفاع مقدس یک گونه موسیقی خاص است که در ایران شکل گرفته است، گفت: آنچه در جنگ تحمیلی رخ داد یک حرکت و بر خواسته نو روی پای خود بود.

جاوید گفت: موسیقی دفاع مقدس خاص اندیشه ایرانی در زمان جنگ و تهاجم دشمن به کشور بود و بسیار هم خوب انجام شد، در واقع یک الگوسازی نو صورت گرفت اما چون نتوانستند خوب مراقبت کنند رنگ باخت.

وی افزود: آن زمان تمامی افراد تلاش کردند با اندیشه و فرهنگ ایرانی کار بسازند نه اینکه مانند برخی تولیدات کنونی که کاور آهنگ‌های ترکیه‌ای، عراقی و عربی هستند و فقط کلامش ایرانی است.

 جاوید گفت: متاسفانه برخی که امروزه برای داوری مسابقات به رسانه ملی دعوت می‌شوند حتی تولید موسیقی اصیل ایرانی را بلد نیستند و این ضعف است.

حمایت جدی صورت نمی‌گیرد

پژوهشگر فرهنگ موسیقی نواحی و آیینی با بیان اینکه برای تولید حمایت جدی صورت نمی‌گیرد و فقط مناسبتی می‌خواهند کاری تولید شود که تأثیرگذار نیستند، خاطرنشان کرد: در دوران دفاع مقدس تمامی اقوام و فرهنگ‌ها سرودها و نوحه‌هایی را داشتند، اثر کربلا کربلا ما داریم میاییم مربوط به شیراز بود.

وی گفت: بیشتر خوزستانی‌ها و بوشهری‌ها که در جبهه‌های جنگ شرکت می‌کردند افراد شاخصی مانند فخری، آهنگران و کویتی پور نوحه‌گری می‌کردند.

جاوید با بیان اینکه آقای آهنگران درجه بالای تولید را در زمینه نوحه‌های حماسی دارند، افزود: متأسفانه امروزه نقش این افراد کمتر شده است.

وی گفت: یکی از نوحه‌های قدیم بوشهری که در خصوص ام لیلا خوانده می‌شد آقایان کویتی پور و فخری تبدیل به نوحه دیگری کردند و بعدها تحت عنوان ممد نبودی رسمیت یافت و چون از فرهنگ خودشان استفاده شده بود مورد استقبال قرار گرفت. حتی ترانه نوایی خراسان را در زمانی که سپاه بزرگ ایران اعزام داشت در سال‌های پایانی جنگ سرود «سپاه محمد می‌آید می‌آید» از روی نغمه نواحی خراسان ساخته شد.

 انتهای پیام